Sinds de lancering van de PlayStation 4, Xbox One en Wii U zijn we bedolven onder de remasters (opgepoetste versies van games) en remakes (compleet opnieuw opgebouwde games die klassiekers naar de huidige tijd trekken). Zelda: Wind Waker, God of War 3, Uncharted: The Nathan Drake Collection, Gears of War: Ultimate Edition, Halo: The Master Chief Collection, Saints Row 4, Journey... de lijst gaat door en door. 

En dan hebben we het nog niet eens over 'Game of the Year'-edities, een nieuwe versie van een game die het voorgaande jaar verscheen, maar dan met alle verschenen downloadbare content toegevoegd. Een trend die vorige generatie al begon, ook al komt het nogal narcistisch over van uitgevers om hun eigen titel als 'game van het jaar' te bestempelen.

Onder bijna elke recensie van een remaster of remake die op Gamer.nl verschijnt, zijn er wel kritische opmerkingen van bezoekers te vinden. "Waarom besteedt de ontwikkelaar zijn tijd niet aan het maken van een nieuwe game", of "Wat een makkelijke manier om geld te verdienen!". Verkoopcijfers spreken dit echter tegen: sommige remasters, zoals de PS4-versie van The Last of Us, zijn een gigantisch succes. Een grote groep gamers smult blijkbaar van deze 'opgewarmde kliekjes' en dat geeft uitgevers weer meer reden om er mee door te gaan. Ook al lijkt niet elke uitgever er van gediend. 

Het zou geen kwaad kunnen om je als gamer wat meer open te stellen voor remasters en remakes. Allereerst schakelen uitgevers vaak aparte ontwikkelaars in om hun remasters te ontwikkelen, zodat kernteams gewoon door kunnen gaan met het maken van nieuwe games. Een populaire studio die aan veel remasters en remakes werkt is Bluepoint Games, die kwalitatief hoogstaande remasters als The Ico & Shadow of the Colossus Collection en Uncharted: The Nathan Drake Collection op zijn naam heeft staan. Studio's als Bluepoint specialiseren zich in het oppoetsen van klassiekers en kunnen dus door uitgevers ingeschakeld worden in plaats van een intern team, dat lekker door kan blijven werken aan het volgende deel in de reeks. De ontwikkeling van Uncharted 4 heeft echt niet geleden onder de uitgave van The Nathan Drake Collection.

Buiten de inkopper dat mensen die nog niet eerder een titel hebben gespeeld, nu wel de kans krijgen, heeft een remaster of een 'Game of the Year'-editie nog meer voordelen. Tegenwoordig zijn net gelanceerde games namelijk verre van af. Een game krijgt bijna altijd een 'day one patch' en ontvangt later ook nog genoeg downloadbare content. Allemaal leuk en aardig, maar wat als je diezelfde game over tien jaar nog eens opstart? Zijn die patches dan nog wel beschikbaar? Een remaster biedt (indien juist ontwikkeld) een complete ervaring die je voor altijd kunt bewaren, een soort 'ultieme editie' die nooit meer kan verdwijnen door servers die offline gaan of patches die zijn verdwenen. Een eindproduct dat voor altijd in de geschiedenisboeken (oftewel: in je gamecollectie) kan worden bewaard.

Dan hebben we het nog niet eens gehad over significante updates zoals Resident Evil HD Remaster. Het origineel is grafisch enorm achterhaald en speelt ook een stuk stroever dan de nieuwe versie. Op deze manier blijven games net zo goed speelbaar als dat gamers zich herinnerden. De nostalgische gevoelens blijven intact en een nieuwe groep gamers kan er voor het eerst mee kennismaken. Het is als het ware een manier om klassieke games in goede staat in een groot archief te bewaren. De schilderijen die je ziet hangen in een museum worden ook regelmatig bijgewerkt.

Uiteindelijk houdt natuurlijk niemand een geweer tegen je hoofd om je te dwingen een remaster te kopen. Het lijkt er op dat veel gamers het gewoon leuk vinden een ervaring waar ze van hebben genoten, een paar jaar na dato nog eens mee te maken, als het even kan in een geperfectioneerde staat. Wat ons betreft blijven uitgevers gewoon doorgaan met het opnieuw uitbrengen van onze favoriete games. We vissen zelf wel de krenten uit de pap en genieten wederom van games die het verdienen om herspeeld te worden!