Natuurlijk zijn er redenen om de Vita niet te halen. Zo gaat de batterij slechts een uurtje of vijf mee (in het gunstige geval) en geef je al snel 330 euro uit om je eerste game te spelen (aanschaf Vita, memory card en game). Maar dat vergat ik na een uur spelen. Daarna was ik om en besefte ik dat ik al die jaren daarvoor op al die andere handhelds simpelweg heb lopen klooien. Ik heb lopen schuren over een touchscreen om zo verder in een game te komen en gespeeld met games die er niet uitzagen.
Met de Vita is dat verleden tijd. De graphics uit Uncharted: Golden Aby zijn zeer goed te vergelijken met de graphics van de eerste Uncharted op de PlayStation 3 en ook FIFA Football lijkt op de console-FIFA van een jaar of twee geleden. En als je dan bedenkt dat dit nog maar de lanceertitels zijn, dan is het goed mogelijk dat we over een jaar of twee games op de Vita spelen die op gebied van graphics te vergelijken zijn met de PlayStation 3-games zoals we die vandaag de dag zien.
Maar het mooiste van de Vita betreft toch echt de twee analoge sticks. Hiermee kan ik op de handheld games spelen zoals ik dat op de spelcomputer gewend ben. Terwijl een koe in het weiland me aan staat te gapen en iedereen in de trein gestrest op zijn horloge kijkt met de vraag of ze nog op tijd op werk komen, beleef ik een Zen-moment. Ik ben gelukkig, want ik speel FIFA zoals ik dat van de PlayStation 3 ken. Ik geniet van de extra tijd omdat ik in WipEout over de banen scheur terwijl The Prodigy door mijn koptelefoon blèrt. Ik krijg niks mee van het boerengelul van twee meiden die een ‘topweekend’ hebben gehad, omdat ik in Uncharted op avontuur ben. En bij het schrijven van een column voor Gamer.nl denk ik alleen maar aan bloempjes en bijtjes in plaats van dat ik de drang heb om dingen af te zeiken.
Met de Vita heb ik nooit meer last van een te hoge bloeddruk of zweetaanvallen, omdat ik ondanks mijn supersprint de trein mis. Ik neem gewoon plaats op het bankje van het perron en voor je het weet ben ik een half uur verder. En dankzij de applicatie Near kan ik zien wie er bij mij in de buurt op hun Vita aan het spelen zijn. Zo kan ik nieuwe vrienden maken. Vrienden die samen met me op het bankje op het station op hun Vita spelen.
Natuurlijk zijn er genoeg redenen te verzinnen om de Vita af te kraken, maar uiteindelijk is er voor mij maar één ding belangrijk: de Vita zorgt er voor dat mijn leven in het openbaar vervoer een stuk dragelijker wordt. Dat maakt mij als gamer tot een beter persoon.