Naast aliens, mannetjes met rare puntoren en gigantische ruimteschepen hadden tot september 2000 alle Star Trek games één ding gemeen, en dat was de bagger-graad. Hoewel er tot die tijd wel wat aardige concepten waren verschenen was de uitwerking van de meeste Star Trek games belabberd en bleven bijna alle titels hangen in het niveau van de grijze, niets zeggende ma a. Dit veranderde echter met Raven Software's Star Trek Voyager: Elite Force, een shooter van wereldkla e die wereldwijd met zeer positieve kritieken werd ontvangen.

In Elite Force speelde je Alexander Munro, of de vrouwelijke variant Alexandria, de nummer twee van het Hazard Team aan boord van het ruimteschip Voyager. Het Hazard Team, een idee van security officier Tuvok, bestaat uit goed getrainde soldaten en heeft als taak het beschermen van de Voyager crew en het uitvoeren van gevaarlijke mi ies op planeten waar nog nooit iemand van gehoord heeft.

Zilveren latex pakjes heersen!

Het verhaal van Elite Force begint als het schip van kapitein Janeway wordt aangevallen door een onbekende vijand. De Voyager verdedigt zich en wordt bijna vernietigd. Toch weet men de aanval af te slaan, maar het blijkt een val te zijn. Het schip wordt namelijk getransporteerd naar een galactisch kerkhof. Geen enkel schip kan deze ruimte verlaten, maar dat is niet het eerste probleem waarmee je te maken krijgt. Er zijn namelijk kapers op de kust, of in dit geval aliens, die alle schepen in het gebied harvesten opzoek naar nieuwe technologieen. Het zijn ook deze harvesters die je schip ontvoerd hebben. Om te overleven moet je samen met je team het schip verdedigen tegen de harvesters en opzoek gaan naar materiaal om het ship te repareren. In veel mi ies werk je dan ook samen met crewleden die goed geprogrammeerd zijn en weinig rare kunsten uithalen, iets wat zelfs vandaag de dag met kunstmatig intelligente medespelers niet altijd het geval is.

Elite Force maakte gebruik van een aangepaste Quake 3 engine. Nu zag het spel er zeer degelijk uit, maar het grootste pluspunt was dat je je aan boord van de Voyager waande. Zelden heb ik dit gevoel bij een spel beleefd, het was net alsof ik meespeelde in een aflevering van de serie. Raven wilde dit effect ook bereiken, want men wist bijna alle mensen uit de serie, behalve de boterge...eh knappe 7 of 9, zover te krijgen om de stemmen van de computer karakters te doen. De karakters zelf had men ook zeer gedetailleerd gemodelleerd, hoewel kapitein Janeway wat minder goed uit de verf kwam . Men had ook goed gekeken naar de omgevingen uit de serie en deze knap in de Quake 3 engine verwerkt. Zo speelde je de ene keer in een alien basis en zat je de andere keer op een ruimteschip, maar waren de omgevingen altijd boeiend genoeg.

En dat er een hoop liefde in de ontwikkeling van het spel zat kon je zelfs in de user interface zien. Het menu en toetsen waren weergegeven als toetsen en schermen van een federatie computer, iets wat vooral Trekkies erg konden waarderen. Maar Elite Force was meer dan alleen een spel voor Trekkies, want de degelijke gameplay, goed uitziende graphics en het meeslepende verhaal zorgden ervoor dat veel magazines en sites Elite Force de beste FPS sinds Half-Life noemden. Het spel ging echter niet helemaal vrijuit, want de eindbazen konden nogal irritant zijn, waren sommige mi ies wel erg gemakkelijk en had je weinig vrijheid, iets wat in mijn ogen geen minpunt was. De meeste kritiek kwam echter op de levensduur van de singleplayer campaign. Hoewel deze zeer goed in elkaar zat was het ook een zeer korte ervaring en dat was jammer.

Gelukkig had men een goed uitgewerkte multiplayer optie toegevoegd, zodat de snelheid waarmee men de singleplayer campaign had uitgespeeld weer vergeten kon worden. In Holomatch, wat eigenlijk Quake 3 met een Star Trek jasje was, had je de bekende multiplayer game types zoals free-for-all, team deathmatch en capture the flag. Voor iedereen zonder Internetverbinding of vrienden waren er ook bots aanwezig.

Over de hele linie leverde Elite Force een prima ervaring, maar het Star Trek universum was nog niet uitgeput.

Elite Force: Expansion Pack

Dankzij de positieve reacties op Elite Force besloot men een uitbreiding te maken met de originele naam Elite Force: Expansion Pack. Een uitbreiding die vooral op de echte Trekkies gericht was. Zo had men slechts 4 nieuwe "mi ies" toegevoegd, waarvan er twee het noemen waard zijn, namelijk een mi ie in een Klingon basis en de Captain Proton mi ie. De laatst genoemde was gebaseerd op een aflevering uit de serie, maar was eerder aardig om te zien dan om te spelen. Verder had je in de singleplayer een nieuwe gadget, de tricoder, een handig apparaat dat verschillende voorwerpen scant en hierover informatie geeft en ook als radar fungeerde. Iets wat de Trekkies wel aansprak, maar waar de gemiddelde gamer weinig mee kon. Iets wat ook gold voor de "Virtual Voyager Tour Mode" waarin allerlei dingen over het Star Trek universum te vinden waren, maar wat nauwelijk iets op gameplay gebied te bieden had.

De nieuwe singleplayer opties waren beneden de maat en konden in een uurtje uitgespeeld worden. Raven Software had echter meer tijd besteed aan de multiplayer kant. De ontwikkelaar had 22 multiplayer maps, 2 nieuwe multiplayer opties, 4 nieuwe gametypes en verschillende models toegevoegd. Vooral de nieuwe opties en gametypes waren aardig, maar konden de prijs van de uitbreiding niet rechtvaardigen. Raven had dit Expansion Pack dan ook beter als download kunnen aanbieden.