Bekentenis: na een half uurtje spelen op de Nintendo 64 besloot ondergetekende de Xbox Live Arcade-versie op te starten. De loshangende pookjes van de N64-controller en de wazige graphics maken de ervaring alles behalve plezierig. De Xbox 360-versie bevat precies dezelfde a ets, maar omdat je die console hoogstwaarschijnlijk met component- of HDMI-kabels hebt aangesloten op je televisie, maakt dat een wereld van verschil. Daarbij is het voor mensen die de game nog niet in huis hebben ongetwijfeld goedkoper om de XBLA-versie te downloaden.
Verzamelen maar
Kijken we voorbij dergelijke oppervlakkige zaken, dan blijkt dat Banjo-Kazooie nog altijd erg leuk is om te spelen. Mi chien juist omdat de 3D-platformer tegenwoordig nagenoeg uitgestorven lijkt, voelt B-K gelijktijdig als een nostalgische rit en als een fri e wind. Natuurlijk, de game begon een negatieve trend die uiteindelijk de 3D-platformer de das om heeft gedaan: verzamelen, verzamelen en nog eens verzamelen Waar je in Mario 64 enkel sterren zoekt, daar bevat Banjo-Kazooie niet alleen puzzelstukjes (om nieuwe levels te openen), maar ook muzieknoten, Jinjo’s en honingraten. Het blijft binnen de kaders van wat toelaatbaar is, waardoor B-K een zeer plezierige ervaring biedt.
Banjo-Kazooie draait om beer Banjo en vogel Kazooie, die eigenlijk als één personage functioneren (Kazooie zit in de rugzak van haar harige vriend) en verschillende moves hebben om het platformen zo aangenaam mogelijk te maken. Banjo’s zusje wordt gevangen genomen door de gemene heks Gruntilda en het duo moet in verschillende open levels puzzelstukjes verzamelen om zo dichter bij het kasteel van de heks te komen. Een simpele opzet, zoals het hoort bij een platformer.
Boerende piraten
Gedurende de game komen alle cliché’s die je van een platformer verwacht wel voorbij. Een sneeuw- en woestijn-level bijvoorbeeld, of de noodzaak om alle muzieknoten te verzamelen die ook weer een puzzelstukje opleveren. En toch weet het spel zich met gemak van de concurrentie te onderscheiden. Dat komt bovenal door de Britse humor waar Rare destijds patent op leek te hebben. Niet alleen is Banjo oliedom en Kazooie uitgerust met de sarcastische humor waar John Cleese knikkende knieën van zou krijgen, ook is de spelwereld gevuld met kleurrijke personages die een glimlach op je gezicht toveren en eens wat anders bieden dan de ‘veilige’ familiefun uit gebruikelijke Nintendo-games. Een pratend toilet, een gigantische robotvis met kiespijn, een boerende piraat, prikkelbare bijen: zo ver als Rare’s Conker’s Bad Fur Day gaat het nooit, maar het vormt een mooi contrast met de mierzoete graphics.
Ondanks een aantal standaard spelomgevingen biedt Banjo-Kazooie ook genoeg unieke concepten. Een goor riool bijvoorbeeld en een verroeste haven. Of wat te denken van één van de latere levels, dat er op het eerste gezicht uitziet als een standaard bosrijk gebied, maar uiteindelijk vier verschillende seizoenen bevat. Diverse objecten, gebieden en personages verschijnen alleen in bepaalde seizoenen, wat voor een unieke twist zorgt en wat planning vereist. De game eindigt daarnaast niet met een tocht door een duister kasteel of een standaard lavalevel, maar plaatst het heldenduo op een bordspel waarin diverse moeilijke vragen over de spelwereld en zijn personages voorbij komen.
Wasmachine
En dan hebben we het nog niet eens gehad over de sjamaan Mumbo Jumbo, die Banjo en Kazooie wil helpen door ze om te toveren in diverse dieren en andere wezens. Gedurende het spel verander je onder andere in een termiet, krokodil, pompoen en wasmachine. Dit opent niet alleen plekken in levels die eerder nog niet bereikbaar waren, het zorgt ook voor variatie in gameplay. En natuurlijk, hoe kan het ook anders, voor vele melige momenten.
Het is zowel tekenend voor de kwaliteit die Rare in die tijd in huis had als voor de huidige tot stilstand gekomen ontwikkeling van dit genre dat de game nog altijd even leuk is om te spelen en nergens echt is ingehaald door andere 3D-platformers. Zelfs niet door de twee vervolgen, die respectievelijk te veel verzamelobjecten door de strot van de speler heen duwden en opeens om het bouwen van wagens ging in plaats van platformactie. Vijftien jaar na dato is Banjo-Kazooie nog altijd één van de leukste platformgames die ooit is gemaakt. Doe jezelf een lol en download hem op Xbox Live Arcade, en hoop dan met ons mee op Banjo-Kazooie 3 voor de Xbox One.