Het jaar 2006 is nu goedeen maandje voorbij, en nu de laatste beschimmelde kerstkransjes in deprullenbak zijn geworpen en de rotjes weer veilig zijn opgeborgen voor volgend nieuwjaar,is het tijd om terug te blikken. Als je zegt “2006 was een heel bijzonderjaar”, dan klikt dat meteen zo cliché. Dat gaan we dan ook helemaal nietzeggen, want dat mag de lezer beoordelen. Wij beschrijven een aantal trends diegedurende het jaar 2006 de gamers bezighielden.Natuurlijk was er de console-oorlog die in alle hevigheidlosbrak. Aan het begin van dit jaar ging het over de achterblijvende productievan de Xbox 360, en ook over hetgebrek aan goede games. Er was een tamelijk matige launch, waarbij alleenProject Gotham Racing 3 het predikaat 'échte topper' mocht dragen. Eigenlijkkunnen we ons op dit moment niet meer voorstellen dat we destijds de Xbox 360als een apparaat zagen waar we niet echt warm van werden. Met Ghost ReconAdvanced Warfighter zagen de zaken er wat rooskleuriger uit en gedurende hetjaar 2006 ging het er steeds zonniger uitzien voor de Xbox 360. Met hetverschijnen van Saint's Row, het aankondigen van gelijktijdige releases vanGrand Theft Auto IV op de Xbox 360 en de PlayStation 3 en het in de maak zijnvan Crackdown, werd de Xbox 360 een apparaat dat in ieder geval appelleerde aanfans van het free-roaming genre. Maar met bijvoorbeeld de exclusieve games Deador Alive 4, Viva Piñata en Dead Rising was de Xbox 360 van alle markten thuis.En toen kwam Gears of War. Ongetwijfeld was dit de meest gehypete game van hetjaar. Vooraf aan de game viel ieders mond open van verbazing door deverbluffende graphics die Epic op het scherm wist te toveren. Maar was Gears ofWar niet gewoon een heel simplistische rechttoe rechtaan shooter? Mi chienwel, maar dan wel één van de beste rechttoe rechtaan shooters ooit gemaakt. Degame kreeg niet voor niets een 10 op Gamer.nl.

"United we stand!"

Microsoft kon in zijn handjes wrijven, want toen de Xbox 360al een stapel toppers had, was de PlayStation 3 nog steeds niet uit in de VS enJapan. Sony is met een straatlengte voorsprong winnaar geworden van de vorigeconsole-oorlog, en de concurrenten hebben het dan ook over een andere boeggegooid. Was Sony verrast door het razendsnel uitkomen van de volgende Xbox ende volledig nieuwe strategie van Nintendo? Of zagen ze het al aankomen enhebben ze, zonder dat we het weten, een strategie in gedachten voor de langetermijn? We weten het pas allemaal over enkele jaren, als deze console-oorlogis afgelopen. Vorig jaar zag er niet al te flori ant uit voor Sony. De PlayStation2 liep weliswaar als een tierelier en de toppers voor dat jaren oude apparaatbleven maar komen, maar op de draagbare markt ging de Nintendo DS fantastische verkoopcijfers tegemoet. En met een blikop de toekomst valt te zeggen dat Sony heel wat meer te duchten heeft van deconcurrentie dan tijdens de vorige console-oorlog. De launch verliep moeizaam,met Resistance als enige topper en een verdomd hoge prijs. Natuurlijk kampteMicrosoft destijds met precies dezelfde problemen, maar daar is het voordeelvan het eerder verschijnen: op het moment van verschijnen van de PlayStation 3was de Xbox 360 een stuk goedkoper en had het een groter gamesaanbod. Maar ach,voor de PS3 is alweer een nieuwe Gran Turismo, een nieuwe Killzone, een nieuweRatchet & Clank en een nieuwe Metal Gear Solid in de maak, waar we allemaalrazend benieuwd naar zijn. Even afwachten dus. En dan was er Nintendo. Velen hadden het helemaal gehad metde besnorde loodgieter of die jongen in de groene maillot. De paarse broodbox,welke de naam GameCube met zich meedroeg, werd moeizaam op de been gehoudendoor de reeks toppers die Nintendo zelf produceerde en velen zagen dan ook weerzo'n scenario voor zich: een Nintendo apparaat met een nieuwe Metroid, Zelda enMario die allemaal vast wel goed zijn, maar die we onderhand wel kennen. Maarhoe anders liep het. Het apparaat droeg de tijdelijke naam Revolution en menvroeg zich dan ook af of Nintendo mi chien met een leuk nieuw plannetje bezigwas. Dit plannetje werd duidelijk tijdens de E3 van afgelopen jaar, toen 'groteman bij Nintendo' Miyamoto als een idioot op het podium stond te tenni en. Decontroller zag eruit als een afstandsbediening, en door het dingetje te bewegenbreng je dingen teweeg op het scherm. Het apparaat werd Wii gedoopt, en de rest is geschiedenis. Als een stel mallotensprongen de gamers ma aal op de Wii, soms letterlijk, en een hype rond eenspelcomputer is nog nooit zo groot geweest. Er was welgeteld één echte topper,te weten de nieuwe Zelda, en verder eigenlijk niets. Hoewel velen nog altijdlyrisch zijn over de Wii, hopen we van ganser harte dat we niet terechtkomenonder een gigantische hoop minigames en partyspelletjes. Natuurlijk was 2006 hét jaar van de nieuw ontaarde console-oorlog,en je zou bijna vergeten dat er ook nog ander gamenieuws was. Natuurlijk is erte veel om op te noemen, en daarom pakken we er nog twee dingen uit die onsopvielen van 2006: de groeiende maatschappelijk angst voor games, niet in hetminst door een doorgedraaide Amerikaanse advocaat, en het spektakelstuk Gamesin Concert.Het jaar 2006 was één groot feest voor gamers. Een generatienieuwe consoles zag het daglicht en zowel op het gebied van graphics (Gears ofWar) en innovatieve gameplay-mechanieken (Wii) werden nieuwe hoogtepuntenbereikt. Maar hoge bomen vangen veel wind en met het groeien van degamesbusine groeide ook de maatschappelijke haat tegenover games in het jaar2006. Natuurlijk was er Jack Thompson. Deze man is zeker niet representatiefvoor de mening der maatschappij, maar de ophef die hij veroorzaakte zegt heelwat over de maatschappelijke perceptie over games. Verreweg het grootste‘schandaal’ ging over Grand Theft Auto: San Andreas. Logisch, zul je denken,want in deze game kun je ma a’s onschuldige burgers van het leven beroven.Maar nee, het ging over een sex-minigame die in het spel verborgen zat. JackThompson schreeuwde moord en brand, en de rechter kwam eraan te pas. Ook Bullymoest het ontgelden. Logisch, zul je denken, want in deze game kun jemedeleerlingen pesten. Maar nee, de heer Thompson vond het heel erg dat tweejongemannen met elkaar konden zoenen in de game. Nu is de visie van een ‘idioot’ uit Florida zeker nietrepresentatief voor een gehele maatschappij, maar ook elders zien we tekenendat de maatschappij angstig is voor games. In Nederland hebben we bijvoorbeeldde PvdA’er Jeroen Dij elbloem, die sterk ageerde tegen het verschijnen vanBully in Nederland. Britse winkelketens deden gewillig mee aan deze hetze doorBully uit de winkelschappen te verwijderen. En zelfs op EU-niveau zijn ze bangaan het worden voor virtueel entertainment.Maar ach, al dat dit ‘gezeur’ van een stel mensen die geenidee hebben waar ze over praten valt in het niet bij al het moois. En dan hebbenwe het nog helemaal niet gehad over Games in Concert. Voor de eerste maal in Nederland werd er muziek vanbekende videogames ten gehore gebracht in een ware concertsetting, en hoe! HetUtrechtse Vredenburg werd overdonderd door een aaneenschakeling van prachtiguitgevoerde muziekstukken. Wie zegt dat games gewoon vermaak zijn en niet metkunst te maken hebben, zal alleen al om de muziek ervan die woorden na Games inConcert moeten inslikken. Het evenement, dat mede door Gamer.nl georganiseerdwas, kon rekenen op vele lovende reacties en het zal de lezers dan ook nietverwonderen dat we achter de schermen druk bezig zijn met de editie voor ditjaar.Bij een dergelijk artikel hoort eigenlijk altijd eenconclusie. Was 2006 een goed jaar? Hoe zouden we het jaar het beste kunnenomschrijven? Hoewel er wel eens betere jaren geweest zijn wat betreft games,kunnen we toch zeker niet negatief zijn over 2006. Mi chien zal dit jaar welde geschiedenis ingaan als het jaar dat in alle opzichten het stereotypegezicht van games afwerpt. Met een nieuwe generatie consoles, welke nieuwedoelgroepen aanboren, en culturele evenementen zoals Games in Concert, raastgaming als volwaardige entertainmentvorm in sneltreinvaart richtingmaatschappelijk acceptatie. En ach, die Thompson zal ook wel een keertje metpensioen gaan.