Hoewel de Oculus Rift al in 2012 via Kickstarter is gefinancierd, laat de officiële versie nog tot begin 2016 op zich wachten. De bril waarmee ontwikkelaars, hobbyisten en andere geïntere eerden tot op heden mee aan de slag zijn gegaan, is de DK2, wat staat voor Developer Kit 2. Tu en die versie en de bril voor consumenten zit een wereld van verschil. Oculus heeft nog geen concrete specificaties genoemd voor het uiteindelijke product, maar met name de resolutie van de schermen is opgeschroefd.
Ook het zogeheten ‘screen door’-effect, het kunnen zien van een soort raster tu en de pixels, lijkt geheel te zijn verholpen. Dit probleem trad nog wel op bij de vorige versies van de Oculus Rift, omdat je als gebruiker door twee vergrotende lenzen naar een scherm keek met eigenlijk een te lage resolutie. Ook zagen de beelden er op de vorige versies ondanks een hoge pixeldichtheid alsnog korrelig uit.
Edge of Nowhere
Bij de demo van Edge of Nowhere, een avonturengame die exclusief voor de Oculus Rift wordt gemaakt, was daar bij het consumentenmodel geen spoor meer van te bekennen. Het spel zag er scherp uit en dat bleef ook zo tijdens het snel rondkijken met de Oculus Rift op het hoofd.
Edge of Nowhere was een van de negen games die op gamebeurs E3 bij Oculus kon worden getest. Het kiezen van zo’n game is een kwestie van seconden dankzij een speciale gebruikersinterface die Oculus eerder in juni al presenteerde, Oculus Home.
Via dit simpele besturing ysteem blijft het met de bril op het hoofd mogelijk om spellen te starten, opties in te stellen of bijvoorbeeld nieuwe applicaties te downloaden. Dat hoeft niet langer per se op het scherm van de pc waarop de Oculus Rift moet worden aangesloten, een belangrijke stap in het verbeteren van de gebruiksvriendelijkheid van virtual reality.
Eenmaal in het spel is niets meer van de interface te zien. De getoonde demo van Edge of Nowhere toont wel een andere belangrijke ontwikkeling: de game voelt ook echt als een spel aan en niet slechts een demonstratie van de techniek achter virtual reality.
Echte games
Het probleem van die demo’s is dat ze vaak geen realistische weergave geven van hoe virtual reality in de praktijk werkt. Een soepel lopende zogeheten techdemo betekent niet automatisch een net zo vloeiend werkend volledig spel.
Edge of Nowhere is die status ontstegen. Achter het spel zit een toegewijd ontwikkelaarsteam met een aardige staat van dienst, Insomniac Games. Die studio is vooral bekend van de Ratchet & Clank- en Resistance-serie, maar maakt nu een avonturenspel voor virtual reality. Opvallend genoeg biedt het spel geen eerstepersoonsaanzicht, in plaats daarvan kijk je vanuit de derde persoon naar het hoofdpersonage. Je hebt dus niet het gevoel dat je in de virtuele wereld de hoofdpersoon bent.
Alsnog wordt de aantrekkingskracht van virtual reality snel duidelijk: terwijl je met het personage vooruit rent, kun je in alle richtingen kijken of er daar nog iets intere ants te doen is. Dit zonder dat het de speelervaring onderbreekt. Het rondkijken gaat bovendien snel en zonder beeldvertraging.
Het enige dat de ervaring nog in de weg staat is de draad die de Oculus Rift met een pc verbindt. Die is bij de consumentenversie nog steeds aanwezig. De kabels trekken bij het spelen aan de bril, waardoor een deel van het extra comfort in de nieuwste versie verloren gaat.
Meer comfort
Het definitieve ontwerp is gelukkig niet meer zo benauwend als de Developer Kit 2. De bril is lichter en rust minder zwaar op de neus dankzij meer ondersteuning via de band die over, naast en achter het hoofd gaat.
De consumentenversie bevat ook een geïntegreerde, verschuifbare koptelefoon, al is die ook los te koppelen. Daarnaast is de bewegingsgevoelige camera die gebruikers moet volgen een stuk stijlvoller en praktischer geworden. In plaats van een soort webcam die boven de tv geplakt moest worden, is het nu een soort microfoonstandaard. De calibratie van de Oculus Rift verloopt hierdoor snel en soepel.
Besturing
Wanneer de Oculus Rift in het eerste kwartaal van volgend jaar lanceert, wordt er ook een eigen bewegingsgevoelige controller uitgebracht, de Oculus Touch. Dit holle bolvormige apparaat meet handbewegingen en zet die om in acties in een spel.
De Oculus Touch werd tijdens Oculus’ eigen persconferentie begin juni gepresenteerd, maar in tegenstelling tot de bril gaat het nog om een prototype. De controller was om die reden ook niet beschikbaar tijdens de demo.
Een intuïtieve besturing ontbreekt vooralsnog in het plaatje van virtual reality. Wie met een bril op een virtuele wereld wordt ingetrokken, wil daar automatisch ook iets met zijn of haar handen in kunnen. De vraag blijft of Oculus Touch dat op een manier kan faciliteren die net zo evident is als het effect van virtual reality zelf. De techniek is er in de consumentenversie alvast klaar voor en ook qua volwaardige games worden flinke stappen gezet.