Bij Deus Ex: Human Revolution werd ik net iets té erg aan het handje gehouden. Bij Skyrim had ik al meer het gevoel van eindeloze vrijheden, maar tegelijkertijd voelde ik me toch ook weer de loopjongen van boer A, koning B en wanhopige vrouw C. Wanneer ikzelf op pad ging, had ik steeds het gevoel dat ik ergens te vroeg kwam en de locatie eigenlijk voor een latere mi ie bedoeld was. Ik voelde me een marionet in een theaterstuk dat grootser was dan ik kon beseffen. Ik wil de touwtjes zelf in hand houden. Geen enkel spel weet daarom mij zo te strelen als deze charmante blokkendoos; waar ik kan doen en laten wat en wanneer ik wil. Ik kies wie ik ben en wat ik doe. Welkom in mijn versie van Batman: Minecraft Begins.
Juist, in Minecraft ben ik Batman. Dankzij een skin loop ik in een kla ieke Batman-outfit door de wereld. Minecraft geeft je geen achterliggend verhaal, houdt je niet aan het lijntje wanneer je wakker wordt met je gezicht in het zand in een maagdelijke wereld die erom vraagt om gevormd te worden. Je moet je eigen creativiteit aanspreken en zelf bedenken wat je hier doet en waar je uiteindelijk naartoe wil werken, een waarlijk bevrijdend gevoel wanneer je eenmaal de eerste shock hebt doorstaan. Vandaar dat ik ervoor heb gekozen om Batman Begins te herschrijven. Op reis naar een onbekende bestemming verongelukte mijn boot, waardoor ik als enige overlevende moet zien te overleven op een onbewoond eiland en moet beginnen aan de Batman-saga.
Batcave
Elke superheld heeft echter een thuisbasis nodig waar hij veilig aan nieuwe uitrusting kan sleutelen en gevechtsplannen kan opzetten. Mede omdat de nachten in Minecraft stukken meedogenlozer zijn dan in Gotham. Aangezien je aan het begin enkel je vuisten hebt en niet eens een fatsoenlijke lichtbron, stond als eerste op de lijst het creëren van een veilig onderdak. Waar anderen zich veilig voelen in grootse kastelen of luxe villa's, heb ik vanaf mijn eerste keer dat ik Minecraft betrad me veiliger gevoeld in bergen en grotten. Juist, ik herbouwde mijn Batcave; stukje thuis, ver weg van thuis, bij wijze van. Inclusief een groots vleermuislogo op de berg natuurlijk.
Een thuisbasis te creëren waar ik na gedaan werk naar terug kon keren, is naast de (creatieve) vrijheid die het spel mij biedt een van de hoofdredenen waarom ik Minecraft zo weet te waarderen. Natuurlijk is er in het verhaal een reden verworven waarom bijvoorbeeld je Skyrim-personage geen thuis heeft om naar terug te keren zoals in Minecraft, maar dat is voor mij geen geldige reden.
Ik houd meer van achtbanen dan van freefall-attracties, ik heb mijn terugtrekje nodig. Waarom? Omdat ik na elke adrenalinekick graag een rustmoment wil hebben, evalueren wat me is overkomen en voorbereiden op het volgende spannende moment. Freefall-attracties laten me keer op keer naar beneden vallen, zonder echte rustmomenten, waardoor de adrenalinekick op een gegeven moment niet komt en de algehele ervaring aanzienlijk minder spannend wordt.
Adrenaline
Minecraft is deze achtbaanrit die, als je wil, nooit echt eindigt en zo spannend is als je zelf wilt. Tijdens de eerste paar grottenexpedities werd ik dan ook regelmatig overvallen door mijn angst om het loodje te leggen. Overal hoorde ik zombiegeluiden; kreunend, hijgend naar een vleermuizensnack. Maar ook zonder geluiden wa ik blijkbaar niet veilig, aangezien er op elk moment een creeper i end en nel (derde keer dat ik deze "grap" maak) kan opduiken en een einde kon maken aan mijn avontuur. Geen uitrusting en geen flauw benul wat in de volgende gang op me wachtte, maakte mij onzeker. Na een tweede en derde keer kwam ik, na wat knutselwerk in mijn Batcave, terug met als doel de diepste dieptes op te zoeken die de grot te bieden had. Gezien ik mijn rol als Batman serieus nam, gebeurde dit zonder beschermende uitrusting. Dit zou immers mijn look van Batman vernietigen en als er een ding van belang was voor me, was het wel hoe ik uitzag. IJdel of heldhaftig, zeggen jullie het maar.
Elke donkere gang voelt als de helling van een achtbaanrit: je weet niet wat je staat te wachten achter het hoogste punt. Het zou de tofste looping ooit zijn of die looping die je laat overgeven. Stiekem is het dan ook een ervaring om je grenzen op te zoeken. Meer dan eens twijfelde ik of ik moest omkeren, terug naar het aardoppervlak moest gaan. Meerdere keren ging ik tegen mijn onderbuikgevoel in om vervolgens besprongen te worden door een gigantisch slijmmonster en vier creepers (een ongeluk komt immers zelden alleen blijkbaar). Vervolgens rende ik vliegensvlug zonder dood te gaan terug door alle gangetjes om zo snel mogelijk bij mijn spullen te komen. Het is een totaal ander soort spannend avontuur wat Minecraft biedt.
Wanneer je dan eindelijk in je thuisbasis aankomt en alle angst, alle stre verdwenen is, blijft er enkel nog het gelukkig gevoel over van alle rijkdommen die je in je rugzak hebt zitten. Dit ritme van dag en nacht, veiligheid en gevaar, zorgt voor een natuurlijk gevoel van eb en vloed. Ze staan in evenwicht met elkaar en zijn vitaal om het maximale te halen uit het spel in mijn ogen. Een natuurlijk proces dat weinig spellen lukt (ik kijk naar jou, Call of Duty, met je constante loopings en nul rustmomenten).
Gotham City Online
Mocht het allemaal te veel worden in je eentje en heb je liever een Robin aan je zijde, of toch liever daadwerkelijk Gotham City om je heen, ga je online en speel je het spel met anderen. Ja, Minecraft kun je namelijk ook online spelen, iets dat ik in mijn recensie bewust (kuch) buiten beschouwing heb gelaten. Maar dus bij deze: Minecraft is online net zo leuk, waarschijnlijk zelfs leuker dan wanneer je offline speelt, omdat je samen met anderen een avontuur kunt beleven.
Na mijn avonturen op het eerste eiland; na de hoge bergen en diepe dalen te hebben gestreeld, ze gevormd te hebben zoals ik het wil en na alle rijkdommen te hebben verzameld, sluit ik voor de laatste keer de deur van mijn Batcave 1.0. Niet langer ben ik de angsthaas die hier strandde. Nee, ik ben nu Batman. "Diep in me mocht ik mi chien nog dezelfde jongen zijn die ik voorheen was. Maar niet wie ik ben definieert mij als persoon, maar wat ik doe." Vandaar dat Gotham kan wachten, er zijn andere landen die ik wil veranderen met mijn daden. Zo begint de kringloop van het leven opnieuw; gereïncarneerd en klaar voor een grootser, beter en uitgebreider avontuur. Want je bent nog lang niet klaar; je bent nooit klaar met Minecraft.