Lees hier de Gamer.nl-recensie van Mario Kart 8.

Het assortiment aan nieuwe games met split-screen-multiplayer lijkt te zijn afgenomen, maar er is nog genoeg lokaal plezier over om een gezellig avondje op de bank te vullen. Een van de games die op zo’n avond langskomt is mijn favoriet, Mario Kart 8.

Een van de opvallendste ontwikkelingen die de game-industrie in de afgelopen jaren heeft doorgemaakt is de vervaging van offline multiplayer. Geen vreemde ontwikkeling, absoluut niet zelfs. Waarom zou je uren reizen om samen met vrienden te gamen als je die uren ook online kunt besteden achter je console? Met een paar vrienden, een krat pils en een stinkende frituurpan de hele nacht gamen zit er vaak niet meer in.

Dat is vooral te wijten aan de populariteit van online gaming. Alleen al dit jaar kregen we bijvoorbeeld Titanfall, Destiny, The Crew en Call of Duty voor onze kiezen. Games die enkel online speelbaar zijn of de online multiplayer behandelen als heilig goed. Bij Call of Duty zijn de spelers die de singleplayer-modus opstarten voor ze met de multiplayer zijn begonnen op één hand te tellen. Kids die wel eerst de verhaallijn willen uitpluizen, lijken uitgelachen te worden in de klaslokalen.

Verleden tijd

Gelukkig is local multiplayer slechts een bedreigde diersoort en nog geen uitgestorven ras. Er zijn nog genoeg ontwikkelaars die de waarde van een sterke coöperatieve game wél inzien. Veelal zijn dit ontwikkelaars van indiegames als Nidhogg, Towerfall: Ascension en het innovatieve Sportsfriends. Zij zijn de principiële leiders van de ‘local multiplayer’-kruistocht. Daarnaast heb je nog partijen als EA Sports en 2K Sports, die local multiplayer niet los kunnen laten omdat je sportgames nu eenmaal speelt om vrienden in te maken terwijl je een bankstel deelt.

En dan is daar Nintendo, dat net als ontwikkelaars uit de indiegames-scène zijn roots niet durft te verloochenen. Bijna iedere game die de Japanners dit jaar in de schappen legden bevatte een modus die op de bank speelbaar was met meerdere personen. Van al die games is Mario Kart 8 de tot mij bekroonde winnaar. Iedereen die een Wii U-controller in zijn handen geduwd krijgt kan meedoen en biedt na een gering aantal races al weerstand.

Meewerkend voorwerp

De Japanners hebben het online gedeelte – vaak toch niet het sterkste punt van Nintendo-games – prima op orde in Mario Kart 8, maar toch blijft het leuker om vrienden het snot voor de ogen te rijden. Thuis op de bank, welteverstaan. Niet alleen weet je dan met wie je te maken hebt, ook kun je de troosteloze reactie proeven wanneer er vlak voor de eindstreep nog iemand geraakt wordt door een meedogenloos rood schild.

Voor het eerst heeft Nintendo mij het gevoel gegeven dat ik echt goed kan zijn in het rijden van een cup. Hoewel de items, waarvan het assortiment wederom uitgebreid is, je nog steeds om de oren vliegen, zijn er steeds meer manieren om je een weg naar de eerste plaats te banen. Mario Kart 8 toont daarmee in staat te zijn lichtelijk te innoveren en biedt zelfs een counter tegen het befaamde blauwe schild.

De tijd die ik dit jaar in Mario Kart heb gestoken terwijl ik omringd werd door vrienden heeft me ongetwijfeld meer plezier opgeleverd dan alle uren die ik online heb gespendeerd. Gamen moet een beleving zijn waar je het jaren later nog steeds met dezelfde vrienden over hebt. Dat is exact wat Mario Kart 8 is: een beleving die je deelt en stiekem even laat weten dat local multiplayer wel degelijk bestaansrecht heeft.