Oorlog. Oorlog verandert nooit. Met dat iconische citaat begint vrijwel elke Fallout-game. En alleen al van dat citaat word ik blij. Het roept herinneringen op aan lange gameweekenden, aan oprechte verwondering over dat er zoveel mogelijk is in een spel, aan eindeloze ontdekkingstochten en uitgebreide gevechten gebaseerd op tactiek en statistiek.
David versus Goliath
Ik hou van de oefening in geduld die die gevechten opleveren. Zo heb ik als David menig Goliath verslagen: kleine wijzingen in m'n strategie, blijven proberen, soms herladen. Tot ik win, met een minimale hoeveelheid schade aan mijn persoon en door zo min mogelijk kogels te gebruiken. Ook daarin verandert Fallout niet: die lange gevechten heb ik nu weer. Als ik de buit belangrijk genoeg vind, kan ik uren doen over één gevecht.
Het fantastische begin in de Amerikaanse suburb, de cynische humor, de vrijheid om je avatar vorm te geven, alle meuk die je mee kunt sjouwen en verzamelen, de indrukwekkende post-nucleaire wereld, zelfs Dogmeat de hond: Fallout 4 heeft wat een Fallout moet hebben. En meer nog. Dat je zelf settlements kunt bouwen en beheren totdat ze opbloeien als rijke handelscentra is bijna een game op zichzelf.
Tochtig bouwval
Het vinden van materialen en ontwerpen van gebouwen zien we in steeds meer verschillende games terug en vind ik altijd geweldig. Het onderdeel is hier niet perfect uitgevoerd, maar wel met zoveel oog voor detail dat ik uren bezig kan zijn met het fabriceren van één tochtig, spuuglelijk bouwval. Met een peertje aan het plafond en een tv tegenover mijn slaapzak. En daar ben ik dan nog trots op ook.
Het was eigenlijk deze toevoeging die me definitief over de streep haalde om Fallout 4 te kopen. Want hoewel ik van kinds af aan dol ben op de serie, was dit jaar dusver niet een jaar waarin ik veel tijd had, of maakte, om grote games te spelen. Een baan met wi elende tijden, een baby (die een vader heeft die me ook wel eens wil zien) en honderd-en-één dingen die ervoor zorgden dat ik vooral games speelde die ik na een kwartier weer makkelijk uit kon zetten.
Huiselijk geluk
Maar ik kon na alles wat ik had gelezen en had gehoord van andere gamers Fallout 4 niet weerstaan. En nu ben ik hooked. Ik game een uurtje voor een avonddienst, een uurtje na een ochtenddienst, een paar uur als die kleine op bed ligt en haar vader naast me geamuseerd toekijkt hoe ik licht hysterisch een Deathclaw te lijf ga.
Fallout 4 is mi chien niet de mooiste game die ik dit jaar heb gespeeld. Ook daarin is de game in vergelijking met de vorige twee delen weinig veranderd. Dat terwijl de PlayStation 4, waarop ik hem speel, toch aanzienlijk beter ogende spellen aankan. Fallout 4 is ook niet de verra endste game van het jaar. Er zijn meerdere onafhankelijke titels, waaronder voor de iPad, die me meer verwonderden.
Fallout 4 is wel de game die ik dit jaar verreweg het meest heb gespeeld. Belangrijker, het is de enige game dit jaar waarin ik met veel plezier echt investeer: mijn geld, mijn tijd en mijn betrokkenheid. En dat blijkt voor niemand slecht. "Wat wil je doen?" vroeg ik m'n vriend afgelopen week toen we een avond niks hadden. "Op de bank liggen en kijken hoe jij Fallout speelt", zei hij. Huiselijk geluk, en dat bij een game over de nucleaire holocaust.
Lees de Gamer.nl-recensie van Fallout 4 terug.
Koop de 'Gamer.nl favorieten van de redactie' ook op Bol.com.