De allereerste, 'echte' First Person Shooter, Wolfenstein 3D, baseerde zich reeds losjes op de Tweede Wereldoorlog. Het spel liet je een kasteel vol Nazi's verkennen en leende, behalve het type tegenstanders, ook enkele tekens en personen, waaronder Hitler zelf, uit de Tweede Wereldoorlog. De locaties en de verhaallijn stonden echter los van de werkelijkheid en de overvloedige aanwezigheid van hakenkruizen kon vooral op veel tegenstand rekenen. Toch was het spel van ongekend belang voor de toekomstige FPS games, en ook spellen als Call of Duty waren er niet geweest als Wolfenstein niet bestaan had.

Mi chien wel door de felle kritiek op het thema van Wolfenstein 3D, duurde het erg lang voordat er eindelijk weer eens een World War 2 shooter ten tonele verscheen. Het Tsjechische Illusion Softworks waagde deze stap met Hidden and Dangerous, een spel dat historisch erg accuraat was en een tactische aanpak vergde. Door deze realistisch aanpak van het thema, zonder gebruik te maken van overbodige symboliek en andere gevoelige thema's, bleef het spel de kritiek bespaard. Wat het spel echter wel wist te bereiken was een, zeker voor die tijd, zeer sfeervolle en gedetailleerde 'remake' van de gebeurteni en van destijds.

Net als Hidden and Dangerous kwam ook Mortyr uit het Oostblok en wel uit Polen. Het spel was echter een stuk minder subtiel en had qua opzet erg veel weg van de originele Wolfenstein. Het spel raakte dan ook al voor de release in opspraak waardoor Ubisoft, de uitgever, het spel vroegtijdig van de hand deed. Mortyr baseerde zich niet enkel op de Tweede Wereldoorlog, maar speelde zich ook voor een deel in de toekomst af. Het spel kon de verwachtingen niet waarmaken, mede door de slechte AI en de wel erg simpele gameplay.

Later in 1999 kwam Electronic Arts met de nieuwe franchise Medal of Honor op de proppen. Het eerste deel, dat later het begin bleek te zijn van een reeks die veel faam zou verwerven, verscheen enkel op de Playstation en was een groot succes. Het spel viel vooral op doordat het zeer authentiek en sfeervol was en een redelijk tactische aanpak van de speler vergde. Vooral voor een console-FPS game was het spel van een ongekend niveau en mede daardoor wist het een nieuwe standaard te zetten voor historische FPS games. Daarnaast kenmerkte het spel zich door prachtige geluiden en een soundtrack van filmische proporties. Toch kon Medal of Honor vanwege het thema nog op enige tegenstand rekenen, want in Duitsland werd het spel op de zwarte lijst geplaatst.

Een jaar na het origineel verscheen Medal of Honor: Underground, wederom voor de Playstation. Het spel teerde verder op het concept van het originele spel en mocht opnieuw op goede kritiek rekenen. Echt veel nieuws wist het echter niet te bieden, maar ondanks dat het vooral 'meer van hetzelfde' was viel het spel goed in de smaak.