Total War: Pharaoh’s dynamische weer slaat geen modderfiguur

Total War: Pharaoh speelt zich af tijdens de periode die het Nieuwe Rijk wordt genoemd, tussen 1600 en 1100 voor Christus. Dat is de vroegste setting voor de Total War-reeks tot nu toe. Dit betekent overigens niet dat de veldslagen hierdoor primitief overkomen, in tegendeel. De hands-on laat ons drie veldslagen spelen, in oplopende moeilijkheidsgraad. De eerste op een redelijk vlak terrein, waarbij we de vijand moeten wegjagen. De tweede is ook gesitueerd in het open veld, maar nu hebben we een verdedigende rol. De laatste is een stuk spectaculairder: we moeten onze ommuurde stad verdedigen tegen een grootschalige aanval van een leger.

Moraal

De besturing is zoals we van Total War gewend zijn: je bestuurt geen individuele units, maar groepen in formaties. Het is aan jou om die verschillende groepen zo goed mogelijk te positioneren, volgens een soort steen-papier-schaarprincipe. Boogschutters zijn bijvoorbeeld zwak tegen infanterie die te dichtbij komt, wat betekent dat je ze dus moet beschermen met een sterkere groep strijders. Een belangrijke factor daarbij is het moraal van de soldaten. Als je ze genoeg slaag geeft, verliezen ze de moed en willen ze vluchten. Krijg je bijvoorbeeld alle vijanden op de vlucht, dan win je.

Wat opvalt tijdens het laatste gevecht is een overtuigend gevoel van schaal. De Egyptische stad is immens en wordt aan alle kanten aangevallen door vijandelijke groepen. In eerste instantie is het zaak om de muren te verdedigen, maar als je daarin faalt stromen de vijandelijke troepen de straten binnen. Hier zijn op verschillende plekken zogenaamde ‘overwinningspunten’ geplaatst. Als die in vijandelijke handen vallen, heb je verloren. 

Schaal

Dat gevoel van schaal maakt dat grote gevecht ook wat intimiderend. Het is haast onmogelijk om een totaal overzicht van de strijd te hebben. Bovendien móét je keuzes maken over waar je je eenheden naartoe stuurt. Als ondertussen de vijand stiekem een andere poort openbreekt, heb je opeens toch gevechten in de straten.

Het weer speelt een grote rol en is dynamisch. Dat betekent dus dat een zandstorm of een hoosbui een gevecht een verrassende nieuwe wending kan geven. En dan gaat het niet om slechts een visueel effect. Als het erg warm is, worden soldaten sneller moe en verspreidt een brandend vuur makkelijker. Een onweersbui verlaagt het moraal van alle soldaten. En mist verkleint (logisch) de zichtlijnen. Dat dynamische weer stapelt effecten op, wat de ontwikkelaars ‘dynamisch terrein’ noemen. Een regenbui kan een stuk grond modderig maken, waardoor het moeilijker is om soldaten erover te laten bewegen.

Wat is er nieuw?

Het speelt allemaal in elk geval heel bevredigend en precies zoals we van Total War gewend zijn. Maar dat roept wel de vraag op wat er nieuw is in deze editie, naast het dynamische weer. En dat is op dit moment op basis van de hands-on niet echt goed in te schatten. De ontwikkelaars vertellen in ieder geval dat er acht facties zijn om uit te kiezen, elk met eigen eenheden en daardoor ook een bepaalde moeilijkheidsgraad.

Hoewel de real time gevechten het grootste deel van je speeltijd opslokken, heeft ook deze Total War een groot strategisch doel, dat afhankelijk is van de door jou gekozen factie. Hiervoor bestuur je je volk of koninkrijk in een turn-based onderdeel. Hier maak je keuzes over wie en waar je aanvalt, en hoe je je rijk opbouwt. Dit deel van het spel was helaas niet beschikbaar in de hands-on-demo.

De sfeer en de stijl van Total War: Pharaoh lijken  in ieder geval perfect te zijn getroffen. De Egyptische cultuur biedt een imposante setting voor meeslepende veldslagen. En in de demo kregen we al te zien hoe de dynamische elementen in die veldslagen inderdaad zorgen voor verrassende scenario’s. Hoe de game zich verder ontwikkelt en hoe leuk de daadwerkelijk campagne is, dat valt nog te bezien. Het wachten is op de volledige versie van de game.

Total War: Pharaoh komt in oktober van dit jaar uit voor pc.