Sea of Stars gaf Super Mario RPG rake klappen

Lees hier alle Favorieten van de redactie.

Het is best bijzonder dat games met een grafisch 8- en 16-bit-stijltje me nostalgische gevoelens geven. Als iemand die een jaartje jonger is dan de Nintendo 64 moge het duidelijk zijn dat ik niet ben opgegroeid in de periode dat dit soort spellen de norm waren. Toch werd ik bij het zien van de eerste beelden van Sea of Stars gevuld met nostalgie en de drang om de game te spelen.

Knipoog naar kindertijd

Dat komt vooral doordat de Game Boy Advance SP mijn eerste portaal naar de gamewereld was en ik daarop talloze uren heb doorgebracht met titels die nog wél teerden op die oudere grafische stijl. Mario & Luigi: Superstar Saga en de Game Boy Color-versie van Harry Potter en de Geheime Kamer zijn de games die samen met Pokémon behoren tot mijn eerste herinneringen als gamer.

Laat Sea of Stars nou net overeenkomsten hebben met twee van die drie spellen. De indiegame van Sabotage Studio is een rollenspel waarin je op avontuur gaat door een kleurrijke wereld met Solstice Warriors genaamd Valere en Zale. Onderweg maak je nieuwe vrienden, zoals in vele jrpg’s, terwijl je puzzels in de wereld of kerkers oplost om progressie te boeken in het verhaal.

Net als in die “slechtere” versie van de tweede Harry Potter-game spelen gevechten zich af met een groep van drie personages uit je groep reizigers die omstebeurt een aanval mogen kiezen. Die aanvallen kunnen, net zoals in Mario & Luigi: Superstar Saga, extra schade aanrichten als je op het juiste moment de knop indrukt. 

Hersenkraker

Het is dit vechtsysteem dat mij dan ook vanaf het eerste moment wist vast te grijpen en ieder gevecht belangrijk aan liet voelen. De nadruk op de timing legt de druk namelijk op de speler om aan ieder gevecht actief deel te nemen. Dat moet ook wel, want vijanden in Sea of Stars kunnen hun eigen speciale vaardigheden gebruiken. Deze kun je vaak alleen stoppen door een tactisch plan uit te tekenen in je bovenkamer.

Iedere held in je groep heeft namelijk zijn eigen specialiteiten en kan daarmee vijanden extra pijn doen. Zale doet dit bijvoorbeeld door gebruik te maken van de kracht van de zon en richt daarbij vaak schade aan met zijn sabel. De juiste aanval van de witharige held kan dan ook direct een deel van de kleine puzzel oplossen om te voorkomen dat een vijand of baas zijn krachtigste aanval op je loslaat. 

Je kunt het vergelijken met het pareren van een dodelijke klap van een FromSoftware-baas. Het voelt geweldig, maar je wint er niet gelijk de strijd mee. En natuurlijk oogt de game compleet anders, al het retrostijltje zeker geen reden om de game links te laten liggen.

Schoonheid in de details

Integendeel zelfs: Sea of Stars is misschien wel één van de mooiste games van 2023. Dat heeft niets te maken met een realistische, grafische stijl. Sabotage Studios kiest bewust voor een ode aan vervlogen tijden, maar laat een stralend kleurenpalet de kar trekken in combinatie met tal van kleine animaties die de wereld tot leven wekken. 

Daar zijn diverse voorbeelden van te vinden, zoals het haar van Valere dat door de wind wappert wanneer ze rent. Of de lianen die heen en weer bungelen aan de rand van een rotsgebergte en natuurlijk het water dat reageert op een dobber die kleine golven veroorzaakt zodra deze het water raakt tijdens het vissen. 

De spelwereld vol exotische locaties oogt dan wel tweedimensionaal, maar is ontworpen om te lijken op een 3D-wereld. Zo liggen kisten met waardevolle spullen verborgen op plekken die je soms niet goed ziet, doordat een steen je gezichtsveld blokkeert. Ook de verticaliteit valt hierin op, gezien je daardoor actief bezig bent met het verkennen van de wereld. 

Zee vol avonturen

De avonturen die Sea of Stars voor me in petto had, hielden me uiteindelijk dik 35 uur geboeid. Daarin had het verhaal zeker een groot aandeel, al springt deze er minder uit dan een aantal van de personages zelf. De avontuurlijke Garl staat hierin voorop en alleen al door te luisteren naar de muziek van de zogeheten Warrior Cook, snap je waarom.

Het is dan ook de muziek van Sea of Stars die tot slot een enorme pluim verdiend. Geen soundtrack heeft me dit jaar meer vermaakt dan die van Sea of Stars. Sinds deze volledig op Spotify staat, is het eigenlijk het enige wat ik nog luister tijdens het schrijven of sporten. Het waren dan ook de heerlijke tonen van componist Eric W. Brown die me nog lang na de credits door lieten spelen om het geheime einde te vinden van dit prachtige spel.

Pak slaag voor Mario

De game van Sabotage Studios gaf Super Mario RPG dan ook een groot pak slaag in mijn ogen. De remake van de geliefde SNES-game verscheen een paar maanden na Sea of Stars, maar leek in elk opzicht eerder een goedkope imitator dan een grondlegger van dit soort jrpg’s. 

De terugkeer van Gino en Mellow volgt een vergelijkbare structuur en vechtsysteem, maar voelde na het spelen van Sea of Stars juist verouderd en stijf aan. Wellicht was de timing van Nintendo verkeerd, of misschien was het Sabotage Studios die zoveel van de grondlegger evolueerde naar wat we van games verwachten anno 2023. Sea of Stars is in ieder geval een fenomenale titel in dit geweldige gamejaar.