Armored Core 6 deed me beseffen hoe pedant ik klink
Achtergrond

Armored Core 6 deed me beseffen hoe pedant ik klink

Oefening baart afgunst

In deze rubriek vertellen Gamer.nl-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Marcel met Armored Core 6: Fires of Rubicon.

Lees hier alle Favorieten van de Redactie.

Binnen de redactie van Gamer.nl sta ik bekend als Fromsoftware-kenner. Een beetje zoals mede-eindredacteur Ron Vorstermans een Call of Duty-expert genoemd wordt. Hoe typisch was het daarom dat hij mij een lesje Armored Core 6 moest leren. 

Ik heb weliswaar sinds Demon’s Souls de meeste Fromsoftware-games voor Gamer.nl gerecenseerd, maar stiekem zegt (of zei) de Armored Core-reeks me helemaal niets. Ik was ook niet bepaald de doelgroep, Ron des te meer. Laat hem de review maar lekker doen, dacht ik daarom afgelopen augustus. Ik speel de game wel gewoon op mijn eigen tempo. Hoe moeilijk kan het zijn?

When the chips are down

‘Acht uur lang op de eerste ‘echte’ baas vastzitten moeilijk’, blijkbaar. Ron had al wel gezegd dat Armored Core 6 aan het eind van Chapter 1 een flinke drempel opwerpt, maar niets kon me voorbereiden op hoe hoog die was. Balteus was een muur, een bunker, een fort, een onneembare veste. Ik dacht dat ik gek werd. En toen werd ik gek.

Ik heb hardop geschreeuwd, maniakaal gelachen en daarna weer geschreeuwd. Er zijn hele dialogen gevoerd met de game. “Oh ja tuurlijk schiet je nu een raket terwijl ik je net heb gestaggered heb. Oh nog een tweede erbij. Ja waarom niet. Tuurlijk mag jij gewoon bewegen terwijl ik na een stagger hulpeloos in de lucht bungel. Let maar niet op mij, ik probeer het nog wel driehonderd keer. Tijd zat joh.”

Wat ik ook probeerde, het wilde niet lukken. Tuurlijk werd ik beter in het lezen van zijn aanvallen, maar zelfs mijn beste pogingen waren hopeloos. Ik kreeg zoveel chip damage dat ik in de tweede fase te weinig repair kits had om alle vlammenwerpers te overleven. Eén keer ging het uitzonderlijk goed, te goed bijna, en dat wist Balteus ook. Hoe anders kun je verklaren dat hij ineens een zieke combo deed zonder me tijd te gunnen om snel nog een repair kit te gebruiken.

Soul searching

Na pakweg vier uur dacht ik ineens aan het advies dat Ron me vooraf had gegeven. Armored Core is een heel ander soort spel dan een Dark Souls of Elden Ring. Dit is geen kwestie van ‘git gud’. Als het niet lukt, moet je waarschijnlijk je build veranderen. Er is een hele garage waar je ieder onderdeel van je mech kunt vervangen. Van top tot teen en van wapen tot accu. Het lag niet aan mij, het lag aan mijn mech. Fjew…

Vol goede moed googelde ik naar ‘best build to beat chapter 1 boss armored core 6’. Ik klikte op een paar links en las de adviezen op deze pagina’s braaf door. Ik noteerde de namen van de onderdelen en wapens die ik moest hebben en ging terug naar de garage. Als ik dat nou allemaal koop en meeneem naar de missie, komt het vanzelf goed.

Terwijl ik het boodschappenlijstje vergeleek met mijn eigen collectie, viel me iets op: ik had alles al. Sterker nog, mijn huidige build wás de ‘best build’. Volgens alle goedbedoelde adviezen op het internet zou ik binnen no-time korte metten maken met zijn energieschild. En mijn lazerzwaard was perfect om hem daarna af te straffen.

Ok, maar, waarom lukte het dan niet? Ik was even bang dat dit alweer het einde betekende van mijn kortstondige carrière als mechpiloot 621? Ron verzekerde me ervan dat het echt wel een keer ging lukken. Op een gegeven moment zou ik zijn aanvallen goed genoeg kunnen lezen, en werd het tijd voor de grote afstraffing. Balteus gaat er sowieso aan. Het stadium ‘vroeg’ was ik al lang en breed voorbij, maar een late overwinning telt evengoed.

Aanmoedigende woorden van Ron, en ongetwijfeld ook goedbedoeld, maar ik kon er helemaal niets mee. Leuk voor hem, dacht ik. ‘Zijn’ Balteus was al dood. Tuurlijk zeg je dat het vanzelf wel een keer lukt als het je al een keer is gelukt. Dat is makkelijk praten. Maar wat moet ik met zulk advies?

Rechtvaardig is niet aardig

Oh god. Is dat hoe ik klink als ik weer eens oreer over hoe eerlijk en rechtvaardig de Souls-games zijn? Over hoe aanvallen altijd netjes van tevoren worden aangegeven en hoe je daarop moet leren anticiperen? En dat je door de juiste middelen in te zetten jezelf ook altijd een bepaald voordeel kunt verschaffen? Blijf het nou maar gewoon proberen, dan leer je vanzelf de patronen lezen.

Heb ik echt zo weinig inlevingsvermogen? De games van Fromsoftware zijn voor mij ook niet makkelijk, maar bazen kosten me zelden meer dan tien pogingen. Tuurlijk voelen ze dan rechtvaardig en eerlijk genoeg. En leuk dat ik andere mensen stimuleer om de aanvallen te leren, maar heb ik dat zelf wel eens gedaan? Het lukte bij mij waarschijnlijk eerder ‘vanzelf’, want ik speel dit soort games al meer dan tien jaar.

Vergis je niet, ik vind Armored Core 6: Fires of Rubicon een geweldige game, maar wat een bullshit was Balteus. Er zijn uiteraard een hoop mensen die stellig beweren dat hij perfect gebalanceerd is, maar ik durf te wedden dat zij niet acht uur hebben vastgezeten. Rechtvaardigheid is subjectief, zo blijkt maar weer. Was er maar een game dit jaar die me dat uit had kunnen leggen aan de hand van een fantastisch verhaal over hoe kapitalisme alles in de as legt.

PS Een van de andere eindredacteuren, collega Arthur van Vliet, had nog een terechte vraag. “Hoe heb je ‘m nou uiteindelijk verslagen? Was er een eurekamoment ofzo? En hoe was het? Nu gaat het leeuwendeel van de tekst over de struggle, en opeens is er een conclusie, is Balteus verslagen en lezen we alleen dat het acht uur heeft gekost. Ik mis net één stap.”

Het erge is: ik weet het niet eens meer. Ik heb het acht uur lang geprobeerd en op een gegeven moment was ‘ie dood. Is het toch vanzelf een keer gelukt.  

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
Senua's Saga: Hellblade 2-aankondiging voor PS5 mogelijk op komst
Nieuws

Senua's Saga: Hellblade 2-aankondiging voor PS5 mogelijk op komst

Wellicht tijdens de State of Play vanavond?

Senua's Saga: Hellblade 2 zou vanavond wel eens aangekondigd kunnen worden voor PlayStation 5.

Gisteren kondigde Sony een nieuwe State of Play-livestream aan die vanavond plaatsvindt. Op X reageerde Windows Central-redacteur Jez Corden daarop met de volgende opmerking: "Hellblade 2-tijd misschien?", met een smiley erachter.

Daar reageerde betrouwbare insider Nate the Hate op met "Spoedig... erg spoedig", al verduidelijkte hij dat hij geen weet heeft van een eventuele State of Play-aankondiging. Hoe dan ook is Hellblade 2 op moment van schrijven nog niet bevestigd voor PS5.

Microsoft brengt steeds meer games die voorheen console-exclusief waren voor Xbox naar andere platforms. Vorig jaar kwamen games als Sea of Thieves en Hi-Fi Rush naar PS5 en dit jaar staan onder andere Indiana Jones and the Great Circle en Forza Horizon 5 op stapel. Ook gaat het bedrijf Switch 2 ondersteunen met gamereleases.

Senua's Saga: Hellblade 2 is het vervolg op de culthit Hellblade: Senua's Sacrifice. Beide games draaien om Senua en hoe zij omgaat met haar psychose. De game is ontwikkeld door Ninja Theory. Marcel Vroegrijk gaf een 8 aan het spel in de Gamer.nl-recensie: "enua’s Saga: Hellblade 2 maakt emotioneel niet zoveel los als het eerste deel, maar dat kan ook bijna niet. Deel twee is nog steeds behoorlijk authentiek en Senua blijft een bijzonder personage. Het is logisch dat ontwikkelaar Ninja Theory niet al na één game afscheid wilde nemen. Na Senua’s Sacrifice zijn we bereid om haar overal naartoe te volgen, helemaal naar het indrukwekkende IJsland van de 10e eeuw."

De State of Play wordt vanavond om 23:00 uur uitgezonden en draait om aankomende PS5-games. De uitzending duurt meer dan veertig minuten.

View post on X

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
'Spelers die één Assassin's Creed Shadows-personage besturen lopen weinig mis'
Nieuws

'Spelers die één Assassin's Creed Shadows-personage besturen lopen weinig mis'

Het gaat er vooral om dat mensen de game spelen zoals zij dat willen

Mensen die er voor kiezen om voornamelijk één van de twee hoofdpersonages in Assassin's Creed Shadows te besturen lopen volgens de regisseur van de game weinig mis.

Dat meldde Jonathan Dumont in een interview met Screen Rant (via VGC). "Ik denk dat je niet veel mist (als je maar met één personage speelt. Het gaat eerder om wat je prefereert, om te kijken hoe de game zichzelf aanpast wanneer je een ander personage kiest."

Dumont vervolgt: "(Beide personages) ontvangen individuele instructies en hun eigen verhaallijn. Naoe heeft bijvoorbeeld persoonlijke verhaalmissies die Yasuke niet kan ervaren. Maar de kern van de game kan gespeeld worden door beide personages - de game past zich aan naar je keuze."

Zowel Naoe als Yasuke hebben echter wel een andere gameplayfocus. Naoe richt zich meer op stealth, terwijl Yasuke van het stevigere hakwerk is. Volgens Dumont zal daar vooral de keuze van spelers van afhangen. "Je kunt wisselen voor gameplayredenen, of omdat je een van de hoofdpersonages interessanter vindt, maar ik denk niet dat je veel misloopt (als je maar met eentje speelt). Heb plezier met de game en speel het zoals je wil."

Assassin's Creed Shadows is inmiddels al een paar keer uitgesteld. De game komt uit op 20 maart voor PlayStation 5, Xbox Series X en S, en pc. Volgens geruchten wordt er ook een port ontwikkeld voor de Nintendo Switch 2.

In het spel doen spelers het Japan van de zestiende eeuw aan en volgen zij het verhaal van de twee hierboven genoemde personages. De game speelt zich af tijdens de Sengokuperiode, een tijd in Japan van oorlogvoering en binnenlandse crises. De spelwereld zal daarbij door de vier verschillende seizoenen heen gaat, wat invloed heeft op de omgeving en de gameplay.

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!