Preview: No Rest for the Wicked is niet wat je denkt

No Rest for the Wicked is het nieuwe werk van Moon Studios, makers van Ori and the Blind Forest en Ori and the Will of the Wisps. In tegenstelling tot die games wordt No Rest for the Wicked niet uitgegeven door Microsoft, maar door Private Division. De game is sinds 18 april uit in early access op Steam, de enige gangbare plek waar je het spel op dit moment kunt kopen.

Soulslike?

Als je de Steam-pagina van No Rest for the Wicked voor het eerst ziet vallen meteen het isometrische perspectief, de vele loot en de donkere stijl op. Dan kijk je naar de beschrijving en zie je ‘action-rpg’ staan. Het zal je daarom niet verrassen dat No Rest for the Wicked vaak wordt vergeleken met Diablo. Dat is raar, want als het gaat om de combat in de game, is de vergelijking met Dark Souls en ‘authentieke’ soulslikes vele malen logischer.

Je vecht weliswaar in isometrisch perspectief tegen vijanden, maar de manier waarop je vecht is traag, gewichtig en tactisch. Het spammen van aanvallen zoals in Diablo is hier uit den boze. Een paar keer slaan, wegduiken, eventueel je schild gebruiken, kijken naar de animatie van je tegenstander, loeren naar de lastige parry, rekening houden met je stamina: voor souls-spelers is het een tweede natuur en zal de combat aanvoelen als een warm bad.

De combat is dan ook ontzettend bevredigend en gevechten kunnen ontzettend lang en pittig zijn. Zelfs relatief doorsnee vijanden blijken soms gevaarlijk. Ze verslaan je in ellenlange duels, maar kunnen je ook van bruggen duwen of in brand zetten. Ook in dat opzicht is No Rest for the Wicked typisch Dark Souls. Maar mocht je nu de algemene structuur van een soulslike verwachten, dan kom je van een koude kermis thuis.

Er zijn geen upgradevaluta’s die je moet oprapen als je doodgaat. Er zijn ook geen rustpunten die vijanden in de wereld resetten. Vijanden keren soms wel terug, maar alleen als je voor langere tijd een gebied niet bezoekt. En dan zijn er nog de kleinere verschillen met veel soulslikes. Ja, ook hier rollen zware personages trager. Maar ben je héél licht, dan kun je met een aparte dash als een bliksemschicht door het slagveld teleporteren.

Heel veel van heel veel

In deze game ben je veel bezig met je loot en het minimaliseren van de impact die dat heeft op je gewicht. Door uitrusting te vergelijken in je inventory weeg je af welke statistieken het meest in je voordeel werken. Je kunt uitrusting craften, kopen of vinden in de spelwereld. Er zijn Runes en upgrades die je bijzondere krachten bepalen en ook die kun je weer op allerlei manieren verkrijgen. Die eeuwige jacht naar loot doet natuurlijk wél denken aan Diablo.

Maar No Rest for the Wicked heeft ook Animal Crossing-invloeden. Ja, echt, je kunt je huisje vormgeven. Bereid je ook maar voor op het hakken van bomen en het vissen naar… nou ja, vis. Er zitten talloze upgradesystemen in de game waarvoor je resources als klei, vis, planten en hout nodig hebt. Met die spullen kun je bijvoorbeeld elementen van de grootste stad in de game upgraden, bijvoorbeeld om bij npc’s betere uitrusting te kunnen kopen.

Het vergaren van resources en het craften van uitrusting is niet echt te negeren, mocht je daar geen fan van zijn. Het koken van eten levert gerechten op, wat verreweg de beste manier is om jezelf te helen. En ook de smit wordt op een gegeven moment je beste vriend, want het upgraden van wapens is min of meer een must na de beginfase van de game. We horen het je denken: dat klinkt als veel gedoe, en wie heeft nou zin in veel gedoe?

Wees gerust, het valt wel mee met al die spelsystemen. Het duurt even om je ritme te vinden in No Rest for the Wicked, maar als het eenmaal zover is, is de pacing best wel prettig. Het komt neer op (side)quests doen in de spelwereld, goed speuren naar loot en uiteindelijk teruggaan naar de stad om alles te upgraden. Het vergaren van hout of klei doe je grotendeels op weg naar quests. Het craften van spullen in de stad is zo gedaan.

Nee, als je eenmaal in de flow van deze game zit, dan zit je er ook écht in – al hebben we het dan echt enkel over het ritme van exploratie en het upgraden. Uiteindelijk is No Rest for the Wicked ook nog een verhalende game met worldbuilding. Het zal je vast niet verrassen van de makers van de Ori-games, maar op dat front lijkt het aardig snor te zitten.

Prachtige spelwereld

In No Rest for the Wicked speel je een soort tovenaar die na een schipbreuk strandt op een groot eiland dat wordt geteisterd door een mysterieuze plaag. Dat is al niet best, maar daar komt nog bij dat er ook op politiek vlak een heleboel ellende speelt. De koning van het eiland is overleden en verschillende facties strijden in dat machtsvacuüm om de troon.

De huidige early-accessversie verschaft geen toegang tot het hele verhaal. Na ruim tien uur spelen zit de verhalende content erop. De cast blijkt in dat tijdsbestek ontzettend goed geschreven. Het charisma van heldhaftige personages is even geloofwaardig als de botte arrogantie van de vele dommeriken. Ook leveren alle stemacteurs zonder uitzondering fantastisch werk af. No Rest for the Wicked ademt op dat front hoge productiewaarde.

Zo duur al deze game klinkt, zo duur oogt hij ook. Dit is een volledig nieuwe setting die door Moon Studios zelf is verzonnen. Toch voelt alles in de spelwereld aan alsof het er al honderden jaren staat. De grote stad is goor, het is nat, personages zijn chagrijnig, op de markt spelen kinderen: deze spelwereld voelt geloofwaardig. Niet door je om je oren te slaan met lore en dialoog, maar gewoon door te laten zien wat er aan de hand is.

Schakelen we naar het grafische aspect, dan mag opnieuw de loftrompet uit de kast. De game draait op de Unity-engine, maar werknemers spreken liever van de Moonity-engine, naar verluidt omdat ze de engine fors hebben aangepast voor eigen gebruik. Het eindresultaat is oprecht indrukwekkend, zeker als je display felle contrasten en HDR ondersteunt. Je weet soms echt niet wat je ziet.

Er zijn heel veel individuele lichtbronnen die schitteren op de vaak natte ondergrond en fora, en het kleurgebruik knalt van het scherm. Die lichtbronnen zijn in steden warm, maar in de natuur kunnen ze juist blauw of paars zijn. No Rest for the Wicked is een van de mooiste games die we dit jaar hebben gespeeld. De fenomenale artdirection – alsof je door tekeningen van de Efteling wandelt – is hier de kers op de taart.

De game doet bovendien iets dat waarschijnlijk amper opvalt, maar wel heel erg cool is: de achtergrond van de spelwereld krult als het ware omlaag, waardoor de horizon een beetje naar jou toe buigt. Dat is moeilijk uit te leggen, maar het zorgt voor een soort omgekeerd diepte-effect. In een kleine ruimte oogt alles heel ruim. Als je in een bos staat, voelen kastelen en bomen in de verte juist dichtbij.

Ruw

Nou, klinkt als een technisch wonder, toch? Helaas. Crashes, glitches, bugs, framedrops of gewoon onspeelbare framerates: met name de eerste week na release zaten we hardop klagend te spelen. Het spel werd op Steam begraven onder negatieve recensies. Moon Studios liet het er niet bij zitten en begon op een moordend tempo updates uit te brengen. Sommige daarvan volgden elkaar al na een paar uur op.

No Rest for the Wicked is beter speelbaar na al die updates, ook op de Steam Deck, maar helaas draait het spel nog steeds verre van soepel. Het ergste is dat de game stottert op triviale momenten, zelfs met de beste videokaart en cpu op de markt. De optimalisatie is nog erg slecht. Bovendien ontbreken er heel veel grafische instellingen. Je moet het nu doen met een simpel menuutje met grafische presets. Dat kan natuurlijk echt niet.

Tja, dit is duidelijk een early-accessgame en dat merk je continu. Het inventorymanagement is ondoordacht en omslachtig, in donkere omgevingen is tekst moeilijk te lezen (zelfs na een patch), er zijn heel veel grafische glitches, de vaste isometrische camera zit zichzelf veel te vaak in de weg én de framerate is nog altijd onbetrouwbaar, al is die er dankzij patches wel met rasse schreden op vooruitgegaan.

Bovendien kunnen we veel nog niet testen. De game moet co-op en dlss gaan ondersteunen, maar beide opties ontbreken nog in deze versie van de game.

Als je overweegt om te wachten met het aanschaffen van No Rest for the Wicked tot de ontwikkeling wat verder gevorderd is raden we dat zeker aan. Dat zeggen we wel vaker bij early-accessgames, maar des te meer bij deze. Maar hey, er is ook goed nieuws. Tegelijkertijd maken we ons amper zorgen. Als Moon Studios doorpakt met updates zoals het de afgelopen twee weken heeft gedaan, is veel van deze kritiek mogelijk snel irrelevant.

Natuurlijk hebben we respect voor die werkethiek, maar tegelijkertijd hopen we niet dat Moon Studios zich nu helemaal het schompes gaat werken om na de turbulente eerste week de harten van Steam-gebruikers te heroveren. Moon Studios verdient ons vertrouwen, en die de 1.0-versie komt wel als ie komt. We wachten met volste vertrouwen en vooral geduldig af.

No Rest for the Wicked is nu uit op pc in early access. De game heeft nog geen releasedatum.