Persona 3 wist in 2006 nieuw leven te blazen in de gelijknamige reeks, die daarvoor weinig verschil kende ten opzichte van de franchise waar het op gebaseerd is: Shin Megami Tensei. Met zijn innovatieve, zeer vermakelijke schoolsimulatie en ‘social links’ tussen personages, vormde de game het vertrekpunt voor een trilogie aan Japanse rpg-klassiekers. Bijna twintig jaar later maakt ontwikkelaar Atlus de game opnieuw, met als doel om “zo dicht bij het origineel te blijven”. De vraag is echter of het verouderde ontwerp van de game opgewassen is tegen de ontwikkelingen die Persona inmiddels heeft doorgemaakt.

Voor fans die Persona 3 sowieso al een warm hart toedragen, zal het geen al te grote uitdaging worden om verliefd te raken op deze herziene versie van de game. De duistere setting, diepzinnige symboliek en gedenkwaardige cast blijven onaangetast, maar worden gepresenteerd in een nieuw, gepolijst jasje dat het zonder twijfel de meest verfijnde Atlus-game tot nu toe maakt.

Gamers die de Persona-serie leerden kennen via het veel populairdere Persona 5 (dat bijna de helft aan totale verkopen van Persona-games beslaat), zullen echter moeten wennen aan een primitiever spelverloop. Want wie rekent op meerdere ‘Palaces’ vol boobytraps en The Legend of Zelda-achtige puzzels, wordt teleurgesteld. Persona 3 Reload draait namelijk om die ene immense kerker waar spelers keer op keer naar terugkeren: Tartarus.

Tartaruzzz?

Tijdens een recente hands-on sessie met Persona 3 Reload konden wij alvast enkele verdiepingen van het vernieuwde Tartarus verkennen, dat - zoals we al lieten doorschemeren - vooralsnog niet helemaal ‘nieuw’ aanvoelt. Oké, het nieuwe over-de-schouderperspectief maakt het rondrennen door de toren stukken aangenamer, en de gangen zijn gelukkig niet meer zo lelijk vergeeld als in het origineel. Maar de avonturen die je hier samen met de Specialized Extracurricular Execution Squad (zeg maar S.E.E.S.) beleeft, zijn er niet per se spannender op geworden.

De verschillende verdiepingen van Tartarus draaien namelijk om niet veel meer dan het verslaan van Shadows en het verzamelen van loot, afgezien van enkele etages waar je eindbazen vindt. Dat maakt de toren - die in de wereld van Persona 3 elke nacht om klokslag 12 uur uit de grond oprijst - in essentie niet heel anders dan Mementos, de willekeurig gegenereerde megakerker uit Persona 5 die door veel fans wordt afgedaan als ‘saai’.

Maar is Tartarus dan ook echt saai? In principe is dit natuurlijk een kwestie van smaak. Persona 3 kan in essentie worden gezien als een roguelike, waarbij spanning niet voortkomt uit het oplossen van puzzels om nieuwe doorgangen te openen, maar uit de onvoorspelbaarheid van willekeurig gegenereerde ruimtes en plotseling opdoemende vijanden. Hiervoor moeten spelers wel de herhalende aard van de gameplay accepteren, wat Persona 3 nogal een verworven smaak maakt.

Touwtjes in handen

Het helpt in ieder geval als je het beurtelingse vechtsysteem van de Persona-serie kunt waarderen. Die is er ten opzichte van het oorspronkelijke PlayStation 2-spel wel op vooruitgegaan. Destijds konden we alleen in het spelmenu suggesties doen over het gedrag van teamgenoten tijdens gevechten, maar nu krijgen we volledig de touwtjes over hen en hun Persona’s in handen. Dit versterkt niet alleen de persoonlijke band tussen de speler en deze personages, maar verhoogt ook het tactische denkvermogen en de motivatie om strategieën te bedenken waarmee je vijanden te slim af bent. Dat laatste is trouwens echt wel nodig, want Persona 3 is berucht om zijn meedogenloze eindbaasgevechten die je behoorlijk op de proef kunnen stellen.

Zo'n uitdagende eindbaas kregen we gedurende onze speelsessie al voor de kiezen. We bevonden ons op een gegeven moment buiten Tartarus, op een rijdende trein tijdens een Full Moon-missie. Deze missies vinden één keer per maand in de in-game kalender plaats en markeren doorgaans een cruciaal kantelpunt in het verhaal. Aan het einde van het treinstel troffen we de Arcana Priesteres, een kolossale vrouwelijke Shadow die met haar tentakelachtige haarlokken de trein bestuurde. Terwijl de trein steeds sneller reed en we bovenaan het scherm de tijd tot een onvermijdelijke frontale botsing en de bijbehorende game-over weg zagen tikken, begon het zweet ons daadwerkelijk op het voorhoofd te staan. Zélfs nu we zeggenschap hadden over de acties van teamgenoten Yukari en Junpei.

Toch niet zo’n conservatieve remake

Hoewel Atlus ons dus opnieuw de 264 verdiepingen van Tartarus en het bijbehorende grindfest laat ondergaan, blijkt Persona 3 Reload toch niet zo'n conservatieve remake als de ontwikkelaars je zouden laten denken. Ze hebben de lof die Persona 5 ontving voor zijn grafische stijl ter harte genomen en deze nonchalant overgezet naar deze nieuwe versie van een klassieke game. De door popart geïnspireerde menu's, theatrale 'All Out Attacks' en stoere overwinningsschermen zijn allemaal overgewaaid, dit keer uitgedrukt in felblauw in plaats van rood.

De sombere zweem die over het oorspronkelijke Persona 3 hangt heeft daarbij plaatsgemaakt voor een meer opzichtige, moderne anime-uitstraling. Kijkende naar de tijdloze stijl van Persona 5, is er absoluut niets mis met deze invloeden. Sterker nog, we omarmen het volledig: Persona 3 Reload is namelijk stijlvol, dynamisch en een lust voor het oog.

Ook de Baton Pass, een belangrijke gevechtscommando die tot op heden onlosmakelijk verbonden was met Persona 5, maakt in zekere zin zijn opwachting in de remake. In het originele Persona 3 kreeg je al de kans om na het raken van een vijand met een aanval waar die zwak voor is een extra zet te doen, genaamd '1 More'. Maar dankzij de nieuwe Shift-commando, duidelijk afgeleid van de Baton Pass, kun je die '1 More' doorgeven aan een van je teamleden. Het lijkt er overigens op dat dit niet resulteert in een toename in aanvalskracht bij je teamgenoten, wat wel het geval was bij Persona 5. Dat zou overigens ook meer in lijn staan met het uitdagendere karakter van het spel.

Visueel schouwspel

Qua diepgang op het gebied van gameplay is Persona 3 op veel fronten gepasseerd door Persona 4 en Persona 5. Gelukkig brengt Persona 3 Reload enkele verbeteringen die afkomstig zijn uit recentere games met zich mee, zoals volledige controle over bijpersonages en de Shift-commando. De vraag blijft echter of nieuwere fans van de serie Tartarus op dezelfde manier zullen omarmen als ze dat deden met de gedetailleerde Palaces.

Gelukkig biedt Persona 3 veel meer dan alleen de beklimming van de grote toren, namelijk een buitengewoon charismatische cast aan personages (inclusief nieuwe stemacteurs!), een indrukkend verhaal en een onvergetelijke hiphop-soundtrack. Bovendien wordt Reload, net zoals Persona 5, een visueel schouwspel. Wintertrend voor 2024 gesignaleerd: blauw is het nieuwe rood!

Persona 3 Reload komt op 2 februari 2024 uit op Xbox Series X en S, Xbox One, PlayStation 5, PlayStation 4 en pc. De game verschijnt op de dag van release op Xbox Game Pass. Voor deze preview is de Xbox Series X-versie van de game gespeeld.

GSC Game World heeft wederom een flinke patch voor Stalker 2: Heart of Chornobyl uitgebracht met meer dan 1200 verbeteringen en oplossingen voor bugs.

Patch 1.3 voert allerlei verbeteringen door aan de prestaties, gevechten en andere facetten van de game. Ook zijn er nieuwe scènes toegevoegd wanneer spelers sterven, zijn de gezichtsanimaties van NPC's verbeterd en is er een nieuw muziekthema voor Slag Heap bij nacht. Mutanten bewegen vloeiender en NPC's reageren nu beter op het geluid van voetstappen. De volledige patch notes zijn hier te vinden.

In Stalker 2: Heart of Chornobyl reizen spelers wederom af naar de Zone, een gebied rondom de Chornobyl Nuclear Power Plant waar straling voor allerlei mutaties zorgt. De game is sinds afgelopen najaar verkrijgbaar voor Xbox Series X en S en pc. Ook staat het spel op Xbox Game Pass. Stalker 2 kende op release wel bugs en andere technische mankementen. De ontwikkelaar bracht dan ook al meerdere patches uit om die weg te werken.

Dat de game is uitgekomen mag een klein wonder heten, want de ontwikkeling had wat voeten in de aarde. Het uit Oekraïne afkomstige GSC Game World heeft de werklocatie van werknemers meermaals moeten veranderen, terwijl diverse werknemers zich bij het Oekraïense leger voegden. Ook moest de ontwikkelaar dealen met het feit dat Russische hackers vroege versies van de game lekten.

Kamal van de Pol deelde een 7 uit in zijn review: "Stalker 2: Heart of Chornobyl is een melancholische en meeslepende shooter gemaakt in de meest bijzondere omstandigheden. De prachtige en tot de nok toe gevulde spelwereld gaat wel gepaard met frustrerende AI en grafische foutjes. Daarbij verschilt de ervaring in de kern niet veel van de voorgaande delen. Ondanks dat is Stalker 2 een game waar je uren in kunt stoppen. Hoe meer moeite je in het verkennen van de Zone steekt, des te meer het je oplevert."

Nintendo heeft de launchtrailer van Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition uitgebracht.

De game komt morgen uit voor Nintendo Switch en heeft verbeterde graphics en nieuwe verhaalelementen - inclusief een nieuwe omgeving. Mensen die het spel voor 6 april via de Nintendo eShop aanschaffen (of de downloadcode die bij de fysieke versie van de game zit inwisselen) ontvangen als bonus een Exploration Support Pack. Dit bevat onder andere 100.000 credits, de Advanced Iron Knife als mêleewapen, de Advanced Storm Assault Rifle, diverse verbeteringen voor wapens en armor en een Survival-armorset.

Xenoblade Chronicles X verscheen oorspronkelijk in 2015 voor de Wii U en is net als de andere Xenoblade Chronicles-games ontwikkeld door Monolith Soft. Een uniek aspect aan de game ten opzichte van de andere delen in de rpg-reeks is dat spelers hier gigantische mechs besturen. Het verhaal en de spelwereld staan volledig los van de andere delen en kan dus door nieuwe spelers ervaren worden.

"We schrijven het jaar 2054", zo luidt de officiële synopsis. "Na een vernietigende, intergalactische oorlog zijn de mensen van de Aarde gevlucht. Als één van de overlevenden en bewoners van de New Los Angeles (NLA)-kolonie, moet je een nieuw thuis bouwen op de gevaarlijke planeet Mira. Strijd voor de toekomst van de mensheid in een open wereld met vijf gevarieerde continenten vol onbekende wezens – waarvan sommige reusachtig groot."