Met Need for Speed Heat wil EA bewijzen nog steeds het arcaderacegenre door en door te kennen. Daadwerkelijke vernieuwing is dan ook ver te zoeken, maar het oude recept blijkt met de juiste uitvoering toch weer een erg vermakelijk snel spel op te leveren.

Voor de derde maal op rij mocht Ghost Games - in samenwerking met Burnout-oudgediende Criterion Games - langer dan een jaar de tijd nemen om tot een goede Need for Speed-game te komen. De wat ruwe eerste reboot uit 2015 was op zich niet onaardig; twee jaar later werd het meer cartooneske Need for Speed Payback vooral in het nauw gedreven door lootboxen. Beide titels weken in elk geval weinig af van het standaardrecept voor de franchise: snelle auto’s, tuning en politieachtervolgingen.

Wat dat betreft volgt Need for Speed Heat een zeer vergelijkbare route, met als twist het verschil tussen overdag en nachtelijk racen. Bij daglicht worden races, driftevents en dergelijke namelijk georganiseerd op afgezette wegen, waarmee je op een legale manier geld verdient om je autocollectie uit te breiden en op te leuken. In het donker wordt er echter alleen illegaal geracet door het verkeer en verdien je reputatiepunten om het aanbod in auto’s en onderdelen te laten groeien. Belangrijk detail: ‘s nachts is de politie extra alert en zullen agenten alsmaar harder optreden naarmate je met meer zuurverdiende punten heelhuids een schuilplaats probeert te bereiken.

©GMRimport

Straatracesoap

In navolging van z’n voorgangers besloot EA dat ook Need for Speed Heat niet zonder verhaal kon, ondanks nadrukkelijke kritiek daarop bij de vorige twee delen. Hoewel in de nieuwe game de vage introductie - waarin de strijd tussen een straatracebende en corrupte politie-eenheid wordt gevestigd - niet veel goeds belooft, mogen we stellen dat de vertelling van het (weliswaar flinterdunne) plot veel slechter had gekund. Het Fast & Furious-gehalte is voorspelbaar hoog en de Grand Theft Auto-achtige dialogen tijdens het rondrijden kunnen repetitief worden, maar over het algemeen blijft het cringe-niveau behoorlijk beperkt. Sterker: de straatracesoap droeg een aardig steentje bij aan m’n motivatie om door te spelen en soms zelfs bewust voor verhalende missies te kiezen naast de reguliere races.

Met de keuze uit ruim honderdtwintig ontgrendelbare auto’s vult Need for Speed Heat het hele spectrum aan snelle modellen aardig in. Bovendien bepaal je zelf waar je wagen in uitblinkt: meer grip om bochten snel te nemen of juist door flamboyant te driften (en daarmee sneller je boostmeter te vullen), evenals de nadruk op racen op verharde of juist onverharde paden. Prettig: eenmaal aangeschafte upgrades zijn uitwisselbaar tussen je verschillende auto’s. Voor de echte liefhebber zijn wederom uitgebreide visuele aanpassingen mogelijk, inclusief handige opties om skins uit de community op je auto te plakken.

Aan het rijden zelf is door de ontwikkelaars duidelijk wat extra zorg besteed. Toegankelijkheid is hier nog steeds het toverwoord, maar het is juist de (naar voorkeur aanpasbare) balans tussen gewichtigheid en vlotheid die het rijgedrag van Need for Speed Heat zo soepel maakt. Sierlijk driften en razendsnel tussen het verkeer door zoeven wordt daarmee een lieve lust; het afschudden van de bikkelharde politiewagens is een aanzienlijk lastigere opgave. Het prettige stuurwerk wordt goed geholpen door de toffe, op Florida geïnspireerde spelwereld, die zorgt voor fijne diversiteit tussen stedelijke, landelijke en kustgebieden en gevarieerde parkoersen mogelijk maakt. Ook valt er genoeg te verzamelen, van graffiti tot glazen flamingo’s en van snelheidsproeven tot de uit Burnout bekende sloopbare reclameborden.

©GMRimport

Samen, maar niet altijd online

Minder geslaagd zijn de mogelijkheden om andere spelers te betrekken bij je straatracerij. Je kunt in je eentje (offline) Palm City onveilig maken, maar ook op een server met maximaal vijftien anderen spelen. Omdat ieder echter zelf kiest tussen overdag of ‘s nachts racen (er is geen sprake van een dynamische cyclus), ontstaat er een tweedeling en kom je in de praktijk relatief weinig anderen tegen. Het is wel mogelijk om met anderen deel te nemen aan races, maar de mogelijkheden om snel de prestatieniveaus van ieders auto te overzien en aan te passen zijn vrijwel non-existent. Bovendien komen de in-game crews waarmee je als collectief meer punten kan verdienen en scores kan vergelijken over als weggemoffeld.

Eigenlijk is de hele gebruikersinterface van Need for Speed Heat nogal een rommeltje. Naast onoverzichtelijke menu’s valt op dat zelfs offline het spel niet gepauzeerd kan worden en lijken de ontwikkelaars compleet gemist te hebben dat de schouderknoppen soms meerdere met elkaar conflicterende functies hebben. Daarnaast heb ik meermaals last gehad van kleine bugs en glitches, waaronder het alsnog ingerekend worden door een zojuist gesloopte politie-eenheid.

©GMRimport

Op menig moment straalt de game visueel echter als geen ander: bijvoorbeeld wanneer je vol gas door een nachtelijk namaak-Miami sjeest en de reflectie van kantoor- en neonverlichting, sirenes en rap bewegende koplampen reflecteert in de plassen op het wegdek. De combinatie van snelheidseffecten en (HDR-)belichting is waanzinnig en sfeervol - bij een vrij constante beeldverversing van dertig frames per seconde. Alleen wanneer je stilstaat, valt het gebrek aan details aan zaken als winkelpanden even op. Daartegenover staan wel de laadschermen waarin je kunstwerk op wielen als een sexy fotomodel wordt uitgelicht.

Dat alles laat echter niet onverlet dat Need for Speed Heat vrij weinig nieuws doet. Het blijft jammer dat EA juist met deze franchise typisch genoeg nooit van de veilige gebaande paden wil wijken om eens lekker uit de band te springen. Toch verdient deze game z’n plek, ondanks de sterke concurrentie in de categorie toegankelijk openwereldracen: Forza Horizon is gelikter, maar sterieler; The Crew is allesomvattender, maar bestuurt minder lekker. Need for Speed Heat komt wat dat betreft toch prima weg met het standaardrecept.

Need for Speed Heat is getest op PlayStation 4 Pro en is nu verkrijgbaar, ook voor Xbox One (X) en pc.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Capcom heeft onlangs Title Update 1 voor Monster Hunter Wilds uitgebracht, een forse gratis update met nieuwe content voor de game.

De Title Update voegt een nieuw monster en nieuwe jachten toe, alsmede een nieuw Grand Hub-gebied. Het nieuwe monster is Mizutsune, een favoriet van veel spelers. Het monster kwam voor het eerst voor in Monster Hunter Generations en keert nu dus terug. Spelers moeten wel Hunter Rank 21 bereiken om het tegen Mizutsune op te kunnen nemen.

Vanaf Rank 16 is er ook een nieuwe Grand Hub beschikbaar, een nieuwe locatie voor jagers om met elkaar te socializen. Spelers kunnen hier toegang tot krijgen door met Tetsuzan te praten in het bovenste gedeelte van Suja in de Peaks of Accord. Een tweede gratis Title Update volgt ergens in de zomer.

Capcom heeft overigens gewaarschuwd voor mensen die cheats gebruiken in de game - vooral in combinatie met externe programma's. "Om Wilds een leuke en eerlijke ervaring voor onze spelers te maken ondernemen we actie tegen accounts die valsspelen in rankings, bijvoorbeeld door het gebruik van externe programma's." Accounts die zich hier schuldig aan maken kunnen restricties ontvangen.

Nintendo en Fromsoftware hebben een uitgebreid interview gepubliceerd waarin regisseur Hidetaka Miyazaki meer vertelt over de aankomende Nintendo Switch 2-game The Duskbloods.

Kort na de onthulling in de Direct-uitzending deze week kwam er al wat meer informatie over The Duskbloods naar buiten. Zo bleek dat het om een PvPvE-game voor maximaal acht spelers gaat, waarbij spelers het zowel tegen computergestuurde vijanden als tegen elkaar opnemen.

In een interview op de Nintendo-website deelt Miyazaki meer info over de game. Zo starten spelers in een hub-gebied waar men een personage kan kiezen en deze naar eigen smaak aan kan passen. Vervolgens wordt men naar de online multiplayer getransporteerd, waar het meestal de bedoeling is om als laatste over te blijven. Soms zijn er echter ook andere doelen, zoals samen een baas zien te doden. Spelers verdienen beloningen die ze weer kunnen gebruiken om hun personage aan te passen en te verbeteren wanneer ze terugkeren naar het hub-gebied.

Spelers besturen zogeheten 'Bloodsworn'. Dit zijn wezens die menselijke krachten zijn ontstegen dankzij het speciale bloed dat door hun aderen stroomt. Ze nemen het tegen elkaar op in een gewelddadig gevecht voor 'First Blood', terwijl het einde van de mensheid nabij is. Vanwege het einde van de mensheid zijn er gebieden in de spelwereld te vinden die uit verschillende tijdperken lijken te komen.

Miyazaki onthult ook dat de game oorspronkelijk in ontwikkeling was voor de eerste Switch, maar dat Nintendo Fromsoftware benaderde om voor te stellen de game op de Switch 2 uit te brengen. Dankzij onder andere GameChat heeft de Switch 2 een sterkere focus op online gaming, wat goed bij het spel past.

Overigens laat Miyazaki weten dat de game ook leuk moet zijn voor spelers die niet graag tegen andere spelers vechten. "Ik ben daar zelf ook niet zo van, en ik wilde iets maken dat ook leuk is voor spelers zoals ik." Zo bevatten potjes persoonlijke doelen die unieke beloningen opleven.

The Duskbloods verschijnt ergens in 2026 voor Nintendo Switch 2. Hieronder kan nog eens de onthullingstrailer worden bekeken.