Met Need for Speed Heat wil EA bewijzen nog steeds het arcaderacegenre door en door te kennen. Daadwerkelijke vernieuwing is dan ook ver te zoeken, maar het oude recept blijkt met de juiste uitvoering toch weer een erg vermakelijk snel spel op te leveren.

Voor de derde maal op rij mocht Ghost Games - in samenwerking met Burnout-oudgediende Criterion Games - langer dan een jaar de tijd nemen om tot een goede Need for Speed-game te komen. De wat ruwe eerste reboot uit 2015 was op zich niet onaardig; twee jaar later werd het meer cartooneske Need for Speed Payback vooral in het nauw gedreven door lootboxen. Beide titels weken in elk geval weinig af van het standaardrecept voor de franchise: snelle auto’s, tuning en politieachtervolgingen.

Wat dat betreft volgt Need for Speed Heat een zeer vergelijkbare route, met als twist het verschil tussen overdag en nachtelijk racen. Bij daglicht worden races, driftevents en dergelijke namelijk georganiseerd op afgezette wegen, waarmee je op een legale manier geld verdient om je autocollectie uit te breiden en op te leuken. In het donker wordt er echter alleen illegaal geracet door het verkeer en verdien je reputatiepunten om het aanbod in auto’s en onderdelen te laten groeien. Belangrijk detail: ‘s nachts is de politie extra alert en zullen agenten alsmaar harder optreden naarmate je met meer zuurverdiende punten heelhuids een schuilplaats probeert te bereiken.

©GMRimport

Straatracesoap

In navolging van z’n voorgangers besloot EA dat ook Need for Speed Heat niet zonder verhaal kon, ondanks nadrukkelijke kritiek daarop bij de vorige twee delen. Hoewel in de nieuwe game de vage introductie - waarin de strijd tussen een straatracebende en corrupte politie-eenheid wordt gevestigd - niet veel goeds belooft, mogen we stellen dat de vertelling van het (weliswaar flinterdunne) plot veel slechter had gekund. Het Fast & Furious-gehalte is voorspelbaar hoog en de Grand Theft Auto-achtige dialogen tijdens het rondrijden kunnen repetitief worden, maar over het algemeen blijft het cringe-niveau behoorlijk beperkt. Sterker: de straatracesoap droeg een aardig steentje bij aan m’n motivatie om door te spelen en soms zelfs bewust voor verhalende missies te kiezen naast de reguliere races.

Met de keuze uit ruim honderdtwintig ontgrendelbare auto’s vult Need for Speed Heat het hele spectrum aan snelle modellen aardig in. Bovendien bepaal je zelf waar je wagen in uitblinkt: meer grip om bochten snel te nemen of juist door flamboyant te driften (en daarmee sneller je boostmeter te vullen), evenals de nadruk op racen op verharde of juist onverharde paden. Prettig: eenmaal aangeschafte upgrades zijn uitwisselbaar tussen je verschillende auto’s. Voor de echte liefhebber zijn wederom uitgebreide visuele aanpassingen mogelijk, inclusief handige opties om skins uit de community op je auto te plakken.

Aan het rijden zelf is door de ontwikkelaars duidelijk wat extra zorg besteed. Toegankelijkheid is hier nog steeds het toverwoord, maar het is juist de (naar voorkeur aanpasbare) balans tussen gewichtigheid en vlotheid die het rijgedrag van Need for Speed Heat zo soepel maakt. Sierlijk driften en razendsnel tussen het verkeer door zoeven wordt daarmee een lieve lust; het afschudden van de bikkelharde politiewagens is een aanzienlijk lastigere opgave. Het prettige stuurwerk wordt goed geholpen door de toffe, op Florida geïnspireerde spelwereld, die zorgt voor fijne diversiteit tussen stedelijke, landelijke en kustgebieden en gevarieerde parkoersen mogelijk maakt. Ook valt er genoeg te verzamelen, van graffiti tot glazen flamingo’s en van snelheidsproeven tot de uit Burnout bekende sloopbare reclameborden.

©GMRimport

Samen, maar niet altijd online

Minder geslaagd zijn de mogelijkheden om andere spelers te betrekken bij je straatracerij. Je kunt in je eentje (offline) Palm City onveilig maken, maar ook op een server met maximaal vijftien anderen spelen. Omdat ieder echter zelf kiest tussen overdag of ‘s nachts racen (er is geen sprake van een dynamische cyclus), ontstaat er een tweedeling en kom je in de praktijk relatief weinig anderen tegen. Het is wel mogelijk om met anderen deel te nemen aan races, maar de mogelijkheden om snel de prestatieniveaus van ieders auto te overzien en aan te passen zijn vrijwel non-existent. Bovendien komen de in-game crews waarmee je als collectief meer punten kan verdienen en scores kan vergelijken over als weggemoffeld.

Eigenlijk is de hele gebruikersinterface van Need for Speed Heat nogal een rommeltje. Naast onoverzichtelijke menu’s valt op dat zelfs offline het spel niet gepauzeerd kan worden en lijken de ontwikkelaars compleet gemist te hebben dat de schouderknoppen soms meerdere met elkaar conflicterende functies hebben. Daarnaast heb ik meermaals last gehad van kleine bugs en glitches, waaronder het alsnog ingerekend worden door een zojuist gesloopte politie-eenheid.

©GMRimport

Op menig moment straalt de game visueel echter als geen ander: bijvoorbeeld wanneer je vol gas door een nachtelijk namaak-Miami sjeest en de reflectie van kantoor- en neonverlichting, sirenes en rap bewegende koplampen reflecteert in de plassen op het wegdek. De combinatie van snelheidseffecten en (HDR-)belichting is waanzinnig en sfeervol - bij een vrij constante beeldverversing van dertig frames per seconde. Alleen wanneer je stilstaat, valt het gebrek aan details aan zaken als winkelpanden even op. Daartegenover staan wel de laadschermen waarin je kunstwerk op wielen als een sexy fotomodel wordt uitgelicht.

Dat alles laat echter niet onverlet dat Need for Speed Heat vrij weinig nieuws doet. Het blijft jammer dat EA juist met deze franchise typisch genoeg nooit van de veilige gebaande paden wil wijken om eens lekker uit de band te springen. Toch verdient deze game z’n plek, ondanks de sterke concurrentie in de categorie toegankelijk openwereldracen: Forza Horizon is gelikter, maar sterieler; The Crew is allesomvattender, maar bestuurt minder lekker. Need for Speed Heat komt wat dat betreft toch prima weg met het standaardrecept.

Need for Speed Heat is getest op PlayStation 4 Pro en is nu verkrijgbaar, ook voor Xbox One (X) en pc.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Netflix heeft een teaser uitgebracht waarin beelden van de aankomende allerlaatste afleveringen van Arcane te zien zijn.

Er zijn inmiddels zes afleveringen van het tweede seizoen van Arcane te bekijken, en de laatste drie afleveringen arriveren aanstaande zaterdag. De onderstaande trailer is dan ook bedoeld om fans alvast lekker te maken voor aankomend weekend.

Eerder werd bevestigd dat het tweede seizoen tevens het laatste is. Dat betekent echter niet dat er niet meer projecten volgen. Eerder deze week hintte Riot Games al naar het feit dat er "nog veel andere verhalen te vertellen zijn".

Arcane is gebaseerd op de populaire game League of Legends. Onder andere Hailee Steinfeld, Ella Purnell en Kevin Alejandro spelen een rol in de serie, die in samenwerking met Riot Games wordt gemaakt. De serie wordt geprezen door critici en fans en won een Emmy. 

Sega werkt aan een remaster van het vechtspel Virtual Fighter 5, dat ergens aankomende winter op Steam verschijnt.

Volgens het bedrijf wordt Virtua Fighter 5 R.E.V.O., zoals de remaster heet, "de ultieme editie van de legendarische game". Het spel krijgt een 4K-resolutie en verbeterde textures. Ook wordt rollback netcode ondersteund voor mensen die game op competitief niveau willen spelen.

In 2021 kwam Virtua Fighter 5: Ultimate Showdown al uit in Japanse arcades en op PlayStation 4. Dat is een opnieuw ontwikkelde versie van de fighter die op de Dragon Engine van Ryu Ga Gotoku Studio draait. Die versie van de game is echter nooit op pc uitgekomen.

Eerder deze maand liet Sega al weten een nieuwe Virtua Fighter-game in ontwikkeling te hebben. Het is niet duidelijk of daarmee deze Steam-versie wordt bedoeld, of een geheel nieuw deel.