Met Ghostwire: Tokyo gooit ontwikkelaar Tango Gameworks het over een compleet andere boeg. De studio bleef met The Evil Within nog hondstrouw aan het eerdere werk van oprichter Shinji Mikami, die zijn sporen verdiende met survival horror-games als Resident Evil. Ghostwire: Tokyo heeft nog steeds de nodige horrorinvloeden, maar is veel meer actiegericht en ruilt bovendien de stereotype verlaten landhuizen in voor het kloppend hart van Tokio: Shibuya. Dat pakt goed uit.

Aan het begin van de game zien we hoe door een mysterieuze mist plotseling iedereen in de beroemde wijk verdwijnt. Het normaal zo krankzinnig drukke kruispunt voor het treinstation in Shibuya verandert in een oogwenk in een spookachtig decor, waar alleen wat hoopjes achtergebleven kleding stille getuigen zijn van de ramp die zich zojuist voltrok. 

Verlaten, maar niet leeg

Uit de winkels klinkt nog schreeuwende muziek en alle reclameborden staan nog vrolijk te branden, maar er is geen winkelend publiek meer om binnen te lokken. Toch blijkt het stadsdeel allesbehalve verlaten als niet veel later ook allerlei geesten en demonen door de straten paraderen. Slenderman-achtige zakenmannen, schoolkinderen-zonder-hoofd, van die The Ring-achtige meisjes; de hele nachtmerriecast is van de partij.

De enige overlevende ben jij: Akito. Hij heeft het geluk (?) dat hij vlak voordat de mist binnenrolde, werd bezeten door de geest van KK, een overleden spokenjager. Dat zorgt er niet alleen voor dat Akito de mist weet te overleven, het geeft hem ook bovennatuurlijke krachten. Met een vlugge handbeweging vuurt hij windvlagen af alsof het kogels zijn. Bewapend met hun gebundelde krachten en kennis gaan Akito en KK op onderzoek om uit te vogelen wat er precies is gebeurd.

©GMRimport

Glansrol door raytracing

Shibuya speelt hierin absoluut een glansrol. De stad ziet er werkelijk prachtig uit, mede door de hoogwaardige raytracing. Het spel heeft verschillende grafische opties, waaronder meerdere opties mét raytracing. Ik koos er zelf voor om de game voor het grootste gedeelte in Quality Mode te spelen, waarin de game draait op ‘maar’ 30 fps, maar dat dubbel en dwars goedmaakt met de hoge resolutie en schitterende raytracing. Wie toch liever op 60 fps speelt, kan raytracing inruilen voor een stabiele 60fps. Er is ook een tussenoptie waardoor raytracing toch mogelijk is met een hogere, maar iets instabielere framerate en iets lagere resolutie. Kortom: er is voor ieder wat wils. Toch kan ik er niet hard genoeg op aandringen: speel die game met raytracing!

Het toeval wil namelijk dat het om de zoveel tijd plenst in Shibuya. Daardoor zijn de straten voortdurend zeiknat en dat zorgt voor oogstrelende reflecties. Bovendien is de game voorzien van goede HDR – helaas zeker geen vanzelfsprekendheid bij games – waardoor ieder steegje in Shibuya van je scherm spat. Zelfs in de donkerste omgevingen blijven veel details goed zichtbaar. Ghostwire: Tokyo is een demonstratie voor de capaciteiten van je televisie en alleen daarom al is het een feest om de open wereld van de game te verkennen.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Feest om te verkennen…

Bovendien is Shibuya met veel zorg nagemaakt. Iedereen die ooit in Tokio is geweest, zal veel van de echte stad terugzien in het virtuele Shibuya. Denk aan de gigantische reclameborden boven de Shibuya Crossing, de vele automaten met de meest kleurrijke, gekke drankjes en snacks en de konbini (gemakswinkels). Maar nog geen steenworp van een hypermodern winkelcentrum loop je ineens over een begraafplaats of ontdek je een oude tempel. Tokio is een wonderbaarlijke stad en Ghostwire weet dat erg nauwkeurig vast te leggen.

Aanvankelijk maken ook de bovennatuurlijke krachten Ghostwire heerlijk om te spelen. De game speelt in feite als een soort schietspel, maar dan zonder vuurwapens. Je schiet de windvlagen en later ook vuurbollen en watergolven gewoon rechtstreeks uit je vingertoppen. De kleurrijke effecten maken die krachten niet alleen fraai om te zien, het voelt door levendig geanimeerde handbewegingen ook geweldig om op deze originele manier je tegenstanders uit te schakelen. De mysterieuze setting, de prachtige stad en de originele krachten zetten zo de eerste uren de lijnen uit voor een intrigerend avontuur in de Japanse hoofdstad.

©GMRimport

…tot de sleur intreedt

Ondanks z'n originele invalshoeken trapt Ghostwire toch in een bekende valkuil: na een tijdje is de rek er een beetje uit. De verhalende passages, die zich doorgaans afspelen in afgesloten omgevingen, zijn richting het einde aanmerkelijk sterker dan de open wereld. In de afgesloten omgevingen zijn er immers baasgevechten en wordt er veel gespeeld met paranormale activiteiten die de omgevingen volledig op hun kop gooien.

In de open wereld, die eerst nog zo prachtig is om te verkennen, worden de eindeloze confrontaties met geesten op een gegeven moment een routineklus. Je knalt wat vuurwerk uit je vingers, trekt op een spectaculaire manier de kern uit je vijanden, en kan weer door. Drie straten verderop wacht hetzelfde scenario op je.

Het helpt ook niet dat je al vrij vroeg in de game al je krachten hebt ontgrendeld. Via een standaard skill tree zijn er nog wel nieuwe vaardigheden vrij te spelen, maar die maken vooral je bestaande krachten steeds iets sterker. Visueel verandert er niets en je hoeft ook geen andere knopjes in te drukken. 

©GMRimport

Stemmetjes in je hoofd en aaibare dieren

Het is zonde dat Ghostwire al in de eerste helft van de game zijn kruit grotendeels verschiet, want de game heeft echt bakken aan originaliteit te bieden. Leuk gevonden is bijvoorbeeld dat je de stem van KK niet alleen door al je speakers hoort, maar ook door je controller. Normaal ben ik geen fan van audio via de controller, maar in dit geval zorgt het ervoor dat KK’s stem je volledig ‘omringt’, alsof het echt een stemmetje in je hoofd is. De speaker van de controller wordt ook gebruikt om een soort ruis op te pikken als er geesten in de buurt zijn, wat keer op keer een behoorlijk unheimisch gevoel geeft.

Sowieso is de audio van hoog niveau. Aanvallen van vijanden suizen bijvoorbeeld echt rakelings langs je hoofd, maar ook tijdens het verkennen van Shibuya kun je het geblaf van een hond of het gemiauw van een kat vrij goed in de ruimte plaatsen. Waarom dat belangrijk is? Nou, de dieren van Shibuya kunnen je op allerlei manieren helpen. Bovendien kun je ze aaien en voeren! Dat alleen al is een reden om achter dierengeluiden aan te gaan.

Zo kan ik nog alinea’s volpennen met fantastische details uit Ghostwire: Tokyo, of anekdotische zijmissies die je in de stad vindt, maar ik raad je vooral aan om dat allemaal zelf te gaan ontdekken. Tango Gameworks laat namelijk met verve zien dat ze niet alleen maar gore horror kunnen maken, maar ook aan je brein kunnen plukken met paranormale horror. Ze kunnen bovendien een prachtige spelwereld maken. Die spelwereld tot het einde toe boeiend maken is alleen nog een verbeterpunt voor hun volgende game.

Ghostwire: Tokyo is vanaf 25 maart verkrijgbaar voor PlayStation 5 en pc. Voor deze review werd de game gespeeld op de PS5.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."