Zonder Xbox Game Pass ben je een dief van je eigen portemonnee, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt voor een abonnement van officieel 12,99 euro per maand (en officieus een stuk minder). Door geen Game Pass te nemen lopen de kosten voor het aanschaffen van losse spellen snel op, terwijl je die ook gewoon ‘gratis’ via Microsofts abonnementsdienst had kunnen spelen. Met alle games van Bethesda die er nu al op staan, en over pakweg een jaar ook href="https://gamer.nl/artikelen/achtergrond/microsofts-aankoop-van-actiblizzard-is-een-aardverschuiving-van-epische-proporties/" rel="noopener noreferrer" target="_blank">de catalogus van Activision-Blizzard</a>, is er eigenlijk geen ontkomen meer aan: game je graag, dan moet je Game Pass hebben. En dat is een probleem.

Althans, het gaat een probleem worden. Nu is het dat nog niet. Sterker nog: op dit moment is het de oplossing. Er verschijnen dusdanig veel spellen dat je ze nooit allemaal meer los kunt aanschaffen om te kijken of het wellicht iets voor jou is. Met Game Pass krijg je voor pakweg 13 euro per maand een aardig gulle selectie van zowel nieuwe titels als klassiekers die je zonder financieel risico kunt proberen.

Met al die overnames van Microsoft wordt het aanbod ook met de dag aantrekkelijker. Het wordt steeds moeilijker om merktrouw te blijven aan PlayStation, Nintendo of Steam. Je voelt je een behoorlijke stumper als je zelf steeds braaf geld neertelt voor nieuwe games, terwijl al je vrienden en kennissen dankzij Game Pass de ene na de andere toptitel voor zo goed als nop krijgen. Daar sta je dan met je koopgedrag.

©GMRimport

Gamepastoraat

Game Pass verspreidt zich als een religie, met zijn abonnees als evangelisten. Ik maak me er zelf ook schuldig aan. En met goede reden. Het is momenteel veruit de beste deal en waarom zou ik het dan niet aanraden aan mensen die bijvoorbeeld graag weer wat meer willen gamen, of op zoek zijn naar spellen buiten hun gebruikelijke genres? Ik ga hen echt niet adviseren om dan maar een PlayStation 5 te kopen, of een dure game-pc. Dan zou ik eerder de Xbox Series S voorstellen, de beste instapconsole die je momenteel kunt kopen als je het mij vraagt. Maar ook zonder een fysieke spelcomputer kun je met Game Pass uit de voeten, via je browser, tablet of telefoon.

Ik snap dat dit hele verhaal tot dusver verdacht veel wegheeft van propaganda. Dat is volledig bewust, want ik wil nog maar eens benadrukken hoe bizar aantrekkelijk de propositie van Game Pass momenteel is. Het is zo’n gouden deal, dat je de potentiële gevolgen ervan bijna zou vergeten. Bijna…

Je bent zelf een acquisitie

Microsoft is momenteel bezig met een klassiek geval van klantacquisitie. Het bedrijf heeft in een paar jaar tijd ruim 25 miljoen abonnees aan zich weten te binden en dat moeten er nog veel meer worden. Hoe doe je dat? Via een fantastisch aanbod tegen een aantrekkelijke prijs. Hoe beter de propositie, hoe meer mensen zich geneigd voelen om toch ook maar zo’n abonnement af te sluiten. In theorie is dat gunstig. Meer abonnees betekent meer geld voor Microsoft en daarmee meer financiële middelen om games te ontwikkelen, dan wel ‘af te kopen’, zodat ze vanaf dag één (of wat later) op Game Pass staan. Als de dienst slechts een paar miljoen abonnees had, zou het voor Microsoft natuurlijk nooit rendabel zijn om zo’n groot spel als Halo Infinite of Starfield zonder extra kosten beschikbaar te stellen aan iedereen die een abonnement heeft.

Er gaat een moment komen dat Microsoft de prijs voor een Game Pass-abonnement verhoogt, maar dat is zo erg nog niet. Game Pass is stiekem te goedkoop voor wat het biedt, dat voelen we allemaal. Het probleem ontstaat pas wanneer de dienst zo dominant wordt dat het grootste deel van de gebruikers op geen enkele andere manier meer games consumeert. Geen tweedehands games meer halen in de winkel, nul indies via de eShop en zelfs geen blockbusters meer van Sony op de PS5. Hoe normaler het wordt dat er iedere maand een paar nieuwe games zijn om te proberen (en er weer een paar verdwijnen), hoe meer we dat als consumenten gaan verwachten.

©GMRimport

Niet langer content

Onze (prijs)perceptie verandert en dat is niet zonder risico. Om mezelf even als voorbeeld te nemen. Nu vind ik het nog volkomen prima om Game Pass te hebben naast de losse aankopen voor de Switch en PS5. Deels omdat ik met dat slimme Game Pass-trucje tot 2024 gebakken zit en deels omdat dat het nu eenmaal ‘altijd’ zo is gegaan. Als een game je leuk lijkt, dan koop je ‘m. Zo niet, dan niet. Game Pass heb ik daarom meer voor erbij, en dat het aanbod zo goed is maakt het extra leuk. Dat extraatje is vrijwel iedere maand weer een aangename verrassing.

Hoe anders zou het zijn als ik geen enkele andere manier had om te gamen. Dan zou ik iedere zoveelste van de maand misschien één interessante titel downloaden en die er binnen no-time doorheen rammen, om vervolgens gedesillusioneerd naar de rest van het aanbod te kijken. Betaal ik hier nu 20 euro per maand voor? Microsoft heeft enorm veel studio’s opgeslokt de afgelopen jaren, maar iedere maand een spel uitbrengen dat mensen langer dan een paar uur bezighoudt? Dat gaat ze nooit lukken. Des te meer Microsoft ons nu gaat paaien met een fantastisch aanbod, des te groter de teleurstelling wanneer die tijden voorbij zijn en The Elder Scrolls 7 slechts 15 uur lang blijkt te zijn.

©GMRimport

Net niks

Kijk maar naar Netflix. Ooit was je een sukkel als je geen abonnement op die streamingdienst had, want alles wat de moeite van het kijken waard was stond daarop. Maar tegenwoordig? Heel af en toe verschijnt er weer iets dat me aanspreekt en dat jaag ik er dan in één avond doorheen. Maar ja, wat moet ik anders? Voor 20 tot 40 euro een blu-ray kopen van een film of tv-serie waarvan ik niet zeker weet of ‘ie wel goed is? Waar zie je me voor aan? Er komt een moment dat ik die vraag ook ga stellen bij een Ghost of Tsushima 2 of Marvel’s Spider-Man 3.

Bovendien is de markt voor streamingdiensten compleet versplinterd sinds productiemaatschappijen besloten dat ze ook gewoon hun eigen ‘Netflix’ konden lanceren. Om alles te kunnen blijven zien heb je tegenwoordig eerder vijf tot tien abonnementen nodig. Nu gaat dat bij de game-industrie niet gebeuren, ondanks verwoede pogingen van EA en Ubisoft. Het maken van games is te duur en complex om als kleine uitgever een continue aanwas aan content te bieden. Zo’n vaart zal het allemaal niet lopen dus, maar toch is de perceptie al aan het veranderen.

Het hielp daarbij natuurlijk niet dat Sony zijn eigen games voor de PS5 een tientje duurder besloot te maken en er nu zonder gêne 80 euro voor vraagt. Daar kun je met Game Pass een halfjaar van gamen, of zelfs een heel jaar als je een beetje creatief bent. Die hoge aanschafprijs wordt steeds lastiger te verantwoorden, terwijl Sony het met zijn blockbusterstrategie harder dan ooit nodig heeft. Van PlayStation Studios-games moeten op dag één miljoenen exemplaren over de (virtuele) toonbank gaan, anders verdienen ze hun monsterbudget nooit terug.

©GMRimport

Kasstromingsdienst

Ik zie het daarom niet gebeuren dat Sony dit jaar geen koerswijziging maakt. Het nieuws dat dat ze Bungie overnemen en tussen nu en 2027 tien live service-games uit willen brengen komt dan ineens niet meer als een verrassing. Sony moet wel. Ze hebben meer inkomstenbronnen nodig dan enkel hun kaskrakers. Nu halen ze die nog grotendeels uit de (micro)transacties van third-party spellen, maar die worden links en rechts door Microsoft of andere partijen gekaapt. Een continue stroom aan inkomsten uit free-to-play online spellen die je kunt blijven spelen kan best eens de uitkomst zijn. Helemaal als ze kunnen meeliften op de kwaliteit en afwerking waar PlayStation groot mee is geworden.

Eén ding is duidelijk: hoewel Sony’s gamedivisie beter presteert dan ooit, is het achterliggende bedrijfsmodel niet langer houdbaar. De blockbusters van PlayStation mogen het geld dan dubbel en dwars waard zijn, vergeleken met Game Pass is alles te duur.

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die (meestal) ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook:

De eerder deze week uitgekomen singleplayer-rpg Avowed had bijna een focus op multiplayergameplay gehad.

Dat laat regisseur Carrie Patel weten aan Bloomberg. De game werd in eerste instantie een "multiplayer-Skyrim" genoemd, maar in 2021 ging de ontwikkeling volledig op de schop. Voor die tijd werd het spel als een multiplayergame ontwikkeld. Sterker nog: de ontwikkeling van de game is in totaal twee keer volledig herstart.

Patel onthult ook dat er bij Obsidian behoefte is aan eventuele vervolgen op of dlc voor Avowed. "Nu we deze geweldige spelwereld hebben gebouwd, en het ontwikkelteam ook hebben laten wennen aan deze content en gameplay in deze wereld, zou ik er graag meer van zien."

Avowed is nu verkrijgbaar voor Xbox Series X en S en pc en staat ook op Xbox Game Pass. Ron Vorstermans beloonde het spel met een 9 in zijn review: "Het schrijfwerk is fenomenaal, het vechten vloeit als een actiegame, de spelwereld is iedere vierkante centimeter waard en zelfs de kleinste verhaaltjes zijn memorabel. Avowed is misschien geen grensverleggende, dynamische rpg, maar weet precies waar het goed in is, en zet daar met volle overtuiging op in. Het resultaat is de beste Microsoft-rpg van de afgelopen jaren."

Netflix is betrokken bij de verfilming van Sloclaps kungfugame Sifu.

In 2022 werd al aangekondigd dat er een film werd gemaakt gebaseerd op Sifu door Story Kitchen, het bedrijf dat ook achter de Sonic the Hedgehog-films en de aankomende Streets of Rage- en Tomb Raider-verfilmingen zit.

Deadline heeft deze week gemeld dat Netflix nu ook betrokken is bij het project en dat TS Nowlin - bekend van de The Maze Runner-films - het script schrijft. Volgens geruchten zal John Wick-regisseur Chad Stahelski met zijn bedrijf 87Eleven Entertainment als producent functioneren.

Eerder gingen er geruchten dat Derek Kolstad, de schrijver van de John Wick-scripts, het script voor Sifu zou schrijven, maar dat lijkt nu dus niet meer het geval te zijn - tenzij hij samenwerkt met TS Nowlin.

De film moet min of meer hetzelfde plot als de game aanhouden, waarbij de hoofdrolspeler elke keer dat ze verslagen worden een stuk ouder wordt. De film wordt beschreven als "John Wick ontmoet M. Night Shyamalan's film Old".