We zitten nog niet eens over de helft van 2018 en er zijn met Ni No Kuni 2 en Forgotton Anne al twee Studio Ghibli-achtige games verschenen, een volledig bij elkaar gefantaseerde trend die best werkelijkheid mag worden als je het ons vraagt. Laatstgenoemde game pakt het wel wat anders aan. Forgotton Anne is geen grootschalige rpg, maar vooral een bijzonder verhaal over wat er gebeurt met alle dingen die we als materialistische mensen alsnog vergeten.
Het spel neemt die insteek heel letterlijk. De fantasiewereld van Forgotton Anne wordt bewoond door alle objecten die ooit door mensen uit de echte wereld zijn vergeten. Van doodgewone dingen als sokken, lampenkappen en bezems, tot ‘rariteiten’ als een bowlingbal of paspop. Ze hebben allemaal één ding gemeen: hun eigenaar heeft ze in de steek gelaten en daarom zijn ze terechtgekomen in The Forgotten Lands. In deze wereld krijgen de zogeheten Forgotlings een tweede leven, of eigenlijk pas hun eerste. In de echte wereld waren het niet meer dan objecten, in The Forgotten Lands kunnen de vergeten voorwerpen zelfstandig bewegen en zelfs communiceren.
Meesterplan
In de game speel je niet geheel onverwacht met Anne, een van de twee mensen in The Forgotten Lands. Samen met haar ‘meester’ Bonku werkt ze aan een manier om weer naar haar eigen wereld terug te keren. Daarvoor is wel eerst een brug nodig die de twee werelden met elkaar verbindt. Haar meesters plan is als volgt: alle Forgotlings die mee willen helpen aan de bouw maken kans op een ticket naar de echte wereld. Zo worden zij gemotiveerd om extra hard te werken en kunnen Anne en Bonku des te sneller naar huis.
Het enige probleem? Niet iedereen wil weg uit The Forgotten Lands. De game begint wanneer een rebellengroepering het plan van Bonku saboteert door de aanvoer van bouwmaterialen voor de brug tijdelijk plat te leggen. De rebellen willen niet letterlijk geobjectificeerd worden en blijven liever zelfstandig leven in The Forgotten Lands. Anne krijgt van Bonku de dan nog nobele taak om zo snel mogelijk een einde te maken aan de opstand, op wat voor manier dan ook. Als daarvoor alle opstandige Forgotlings moeten sterven, dan zij het zo. Anne is namelijk Enforcer, een soort politieagent, maar dan met meer macht en minder toezicht. Ze kan met een handomdraai de energie dan wel magie van de Forgotlings absorberen, daarbij levenloze objecten op haar pad naar rechtvaardigheid achterlatend.
Vergeten maar niet vergeven
Je leest het mi chien al een beetje in de toon: Forgotton Anne is niet bepaald vrolijk. Met ieder nieuw kleurrijk personage dat wordt geïntroduceerd, worden de morele keuzes grijzer en grijzer. Daarbij geeft het spel je verra end genoeg ook echt de keuze. Je mag vaak zelf bepalen wat je met ongehoorzame Forgotlings aan moet. Laat je ze leven? En zo ja, laat je ze dan gaan of geef je ze een werkstraf? De besli ing is helemaal aan jou, maar je bent wel gebonden aan de consequenties. Daar word je meermaals in het spel op pijnlijke wijze aan herinnerd, en het is tot op zekere hoogte ook bepalend voor het verhaalverloop.
Die keuzes zijn mi chien wel het beste aan Forgotton Anne. Het spel is met een speeltijd van zes à zeven uur niet heel lang, waardoor je niet veel tijd krijgt om gehecht te raken aan alle personages. Toch voelt het oprecht moeilijk om een besli ing te nemen, want ieder voorwerp barst van de persoonlijkheid. Van een koelkast die klaagt dat anderen zeggen dat hij leeg is van binnen, tot een ganzenveer die tickets voor de oversteek naar de echte wereld vervalst en verkoopt aan andere Forgotlings. Ze zijn zo overtuigend neergezet dat je ze het liefste allemaal gelooft, maar de harde waarheid is dat het net zo goed allemaal gelogen kan zijn.
Prince of moet dat per se ja?
De afloop van Forgotton Anne valt na een tijdje spelen al wel te voorspellen, maar alle karakterontwikkelingen houden het boeiend tot aan het einde. Het spel leunt helaas wel te veel op de platform- en puzzelgedeeltes. Met de magische handschoen die Anne draagt moet je om de haverklap deuren openen, stroomgeneratoren aanzwengelen of soms stomweg balletjes op de juiste plek zien te krijgen.
Soms wordt dat in het verhaal verweven, maar veel vaker voelt het als loze opvulling. Met de platformsecties is dat net zo. Forgotton Anne heeft daarbij afgekeken bij de allereerste Prince of Persia, maar presteert het zowaar om minder vloeiend te zijn dan die bijna dertig jaar oude game. De besturing maakt het theoretisch mogelijk om te sprinten, springen, jezelf op te trekken en daarna weer te laten zakken, maar in de praktijk gaat het om de haverklap mis en moet je wachten tot verkeerd ingezette animaties klaar zijn om weer een nieuwe poging te wagen.
Je kunt niet game over gaan in Forgotton Anne, maar dit contextloze gepuzzel en geplatform vertraagt de boel behoorlijk. Dusdanig dat de rek van de game er tegen het eind zelfs uit dreigt te gaan. Gelukkig ben je dan al zo verliefd geworden op The Forgotten Lands dat je net als de rebellen wil blijven. En zijn die mindere stukken alweer vergeten.
Forgotton Anne is nu verkrijgbaar voor pc, Xbox One en PlayStation 4.