De eerste twee Age of Empires-games zijn real time strategiespellen die een fantastisch evenwicht vonden tussen het beheren van je economie, het uitbouwen van technologie en het verslaan van vijanden. Deel 3… is dat niet.

Zoals we in onze preview al schreven, heeft Age of Empires 3 een flinke remaster gekregen, waarbij het spel grafisch flink is opgepoetst en enkele onfortuinlijke (lees: racistische) verhaalkeuzes uit de oorspronkelijke versie zijn verbeterd. Het is overduidelijk dat de makers de remaster serieus namen en er zo veel liefde als ze konden instaken. Maar soms is liefde niet genoeg. Soms kun je blijven poetsen tot alles glimt, maar is het voorwerp nog steeds fundamenteel lelijk.

Het basisprincipe van Age of Empires is nog steeds aanwezig. Opnieuw bestuur je een nederzetting van een bepaald volk, waarbij jouw nationaliteit bepaalt welke speciale eenheden je kunt produceren en welke spelsystemen tot je beschikking staan. Door het verzamelen van voedsel en goud groeit je gemeenschap, kun je betere gebouwen en betere eenheden bouwen en maak je je klaar voor de eindstrijd tegen je concurrenten op de kaart.

©GMRimport

Meer is te veel

Op papier is AoE3 een verbetering van zijn voorgangers: meer volken, meer eenheden, meer keuzes in de tech tree. Er is ook een nieuw spelmechaniek waarbij het verkrijgen van ervaringspunten je de optie geeft om extra bonussen te krijgen. Maar al dat ‘meer, meer, meer’ maakt het spelen van het spel vooral vermoeiend. Ze zeggen wel eens dat ‘minder’ meer is. De ontwikkelaars dachten blijkbaar dat meer dan misschien wel nog meer is. Maar meer is in dit geval echt teveel.

Het bouwen van je nederzetting begint zoals gebruikelijk met een centrum en een paar dorpelingen. Die moet je aan het werk zetten en dingen laten verzamelen zoals goud, eten en hout. Je stuurt een verkenner op pad die de buurt onderzoekt. Tot zover prima. Maar die verkenner moet ook schatten verzamelen, die bewaakt worden door soms heel sterke vijanden. Die vijanden moet je eerst verslaan terwijl op de achtergrond je dorp doordraait. Tot de dorpelingen een bron hebben uitgeput en gewoon blijven staan. Ook als er voldoende andere bronnen in de buurt zijn. Maar ondertussen moet je gebouwen neerzetten. je tech-niveau opwaarderen, meer dorpelingen bouwen, die je ook elk moment moet checken of ze niet staan te lanterfanten. En als je genoeg ervaringspunten hebt krijg je de optie om een levering aan te vragen waarbij je moet kiezen uit een heel nieuwe tech tree. Terwijl ondertussen… pfff.

Op papier lijkt dit misschien nog een normale beschrijving van een rts, ware het niet dat er te veel tegelijk plaatsvindt, dat de menu’s onoverzichtelijk zijn en dat de gevolgen van je keuzes in de leveringen-tech tree (die per volk verschilt!) ook niet duidelijk zijn.

Het is teveel. Teveel, zeg ik je! Waar is de paracetamol?!

©GMRimport

Micromanagen

Opmerkzame lezers wijzen misschien op andere rts-en of grand strategy-games waarbij diepgang en keuzes een pluspunt zijn. En dat heeft te maken met de elegantie (of in dit geval, het gebrek eraan) van hoe systemen in elkaar grijpen. Vooral het feit dat je constant alles moet micromanagen en er maar weinig taken zijn die je kan automatiseren, maakt dat je wel heel erg van micromanagen moet houden om hiervan te genieten.

Dat is jammer, want als je een potje skirmish weet vol te houden, én de systemen begrijpt, zie je wel een mooie nederzetting ontstaan, met handelsposten, wegen, muren, markten en wat nog meer. Het is op zich een hele mooie doos speelgoed waar je een eigen wereld mee kan opzetten. En waarbij veldslagen soms ook nog best leuke momenten opleveren. Soms, omdat het (weer) een heleboel gedoe is om een sterk leger op de been te brengen, die in positie te krijgen en om tegelijk nog je economie draaiende te houden.

Het is geen goed teken als je tijdens een spel het gevoel hebt dat je nooit echt grip hebt op wat er op je scherm gebeurt. Dat je steeds achter de zaken aanloopt, en beslissingen moet nemen onder tijdsdruk waar je eigenlijk de gevolgen nooit van kan overzien.

©GMRimport

Boem!

Mocht het bovenstaande je toch het idee geven dat dit wél de game voor jou is, is het goede nieuws dat er heel veel content aanwezig is. Volledige verhaalmissies, nieuwe historische uitdagingen en natuurlijk multiplayer skirmishes. Het draait ook allemaal lekker soepel en de nieuwe natuurkundesimulatie zorgt voor interessante effecten bij het opblazen van gebouwen of het met kanonskogels neermaaien van vijandelijke legers. Het is kortom niet alleen maar slecht nieuws.

Maar na vele uren proberen blijft het gevoel hangen dat Age of Empires 3 bij het oorspronkelijke ontwerp de denkfout maakte dat ‘meer en ingewikkelder’ hetzelfde is als ‘leuker’. De beste Age of Empires blijft daarom zonder enige twijfel deel 2. Die is verre te prefereren boven dit goed bedoelde, maar uit zijn krachten gegroeide derde deel.

Age of Empires 3: Definitive Edition is nu verkrijgbaar voor pc.

Meer reviews:

Microsoft heeft een nieuwe marketingcampagne gelanceerd om duidelijk te maken dat op Xbox gamen op meer manieren kan dan louter op een spelcomputer.

De reclamespot kan hieronder bekeken worden, en Microsoft vertelt op Xbox Wire meer over de campagne. In de reclame zijn verschillende apparaten te zien om Xbox-games te spelen, van een Xbox Series X-console tot een pc-handheld en smartphone.

Microsoft: "We bouwen een toekomst die draait om spelerskeuze - waar mensen op de manier waarop ze maar willen hun favoriete games kunnen spelen, nieuwe avonturen kunnen ontdekken en met vrienden in contact kunnen komen."

"We geloven dat games makkelijk en voor iedereen toegankelijk moeten zijn", zo vervolgt het bedrijf. "Dus of je nou een Xbox-console hebt, op pc speelt, of via een Samsung Smart TV, handhelds, mobiele telefoons, Amazon Fire TV, of een Meta Quest-headset met Game Pass Ultimate: je kunt met Xbox spelen."

De marketingcampagne is geen grote verrassing: Microsoft communiceert dit jaar regelmatig naar buiten dat het bedrijf wil dat mensen op zoveel mogelijk manieren hun games kunnen spelen. Dat komt overeen met de huidige strategie van het bedrijf: games van studio's die eigendom zijn van Microsoft, waaronder Call of Duty en Minecraft, zijn bijvoorbeeld ook speelbaar op andere consoles. Gisteren vertelde Xbox-baas Phil Spencer nog dat er geen limiet is aan de Xbox-games die naar concurrerende platforms kunnen komen.

Gabe Follower, een YouTuber die Valve nauwlettend in de gaten houdt, lijkt het zeker te weten: Valve werkt aan Half-Life 3.

In een video van een kwartier zet de YouTuber uiteen dat Valve al geruime tijd getalenteerde mensen uit de game-industrie en modders aanneemt - onder andere mensen die aan Red Dead Redemption en Fortnite hebben gewerkt - en beginnen er steeds meer hints online te verschijnen die naar het bestaan van Half-Life 3 hinten.

Zo zijn in codes op Steam steeds meer vermeldingen van 'HLVR' (dat staat voor Half-Life VR, oftewel het in 2020 uitgekomen Half-Life: Alyx) veranderd in'HLX'. Dit zou de codenaam zijn voor Half-Life 3. Daarbij zouden er diverse updates aan de Source 2-engine zijn uitgebracht die hinten naar dynamisch weer, realistischer NPC-gedrag en nieuwe voertuigen.

Gabe Follower claimt dat Valve eerdere pogingen om Half-Life 3 te ontwikkelen heeft afgeschoten omdat de technologie nog niet ver genoeg gevorderd was voor de plannen die het bedrijf voor een eventueel vervolg had. Gezien de aanpassingen aan de Source 2-engine zou de technologie hedendaags mogelijk wel op het gewenste niveau zijn.

De YouTuber is overigens niet de enige die er van overtuigd lijkt dat Half-Life 3 in ontwikkeling is. Afgelopen zomer claimde Valve-expert Tyler McVicker al hetzelfde. Ook hij maakte melding van de projectnaam HLX, alsmede 'Project White Sands'.

Overigens zijn sommige fans het wachten op een game die het verhaal van Half-Life 2: Episode 2 voortzet beu. Zij werken dan ook aan een onofficieel vervolg genaamd Project Borealis. Eerder deze week is daar een gratis proloog van uitgekomen.