Fifa 22 begint met een tenenkrommende openingsscène waarin je rent door de straten van Parijs, voetbalt met Thierry Henry en daarna naar een Champions League-wedstrijd kijkt met Lewis Hamilton. Het blijkt een voorbode van wat gaat komen, want Fifa 22 is nog altijd meer circus dan serieus voetbal.

EA weet ieder jaar de factsheets weer netjes te vullen met nieuwigheden. Op ieder front moet immers iets nieuws te beleven zijn. Dat is dit jaar niet anders: er zijn nieuwe kaartjes in FUT, in Profclubs kun je nu gemengd met mannen en vrouwen spelen en in de carrièremodus is het mogelijk om een fictieve club van de grond af aan op te bouwen. Maar een voetbalgame staat of valt natuurlijk met wat zich op het virtuele gras afspeelt.

©GMRimport

HyperMotion werpt zijn vruchten af

Dat gedeelte lijkt aanvankelijk veelbelovend. EA wendt de kracht van de nieuwe generatie spelcomputers aan voor betere animaties, wat men ‘HyperMotion’ noemt. Voor Fifa 22 zijn talloze nieuwe animaties opgenomen tijdens echte elf-tegen-elf wedstrijden. Die animaties worden bovendien sneller en slimmer achter elkaar gezet tijdens het spelen. Het resultaat mag er zijn.

Vooral bij de balaanname zijn spelers beduidend behendiger geworden. Ze houden de bal kort bij zich en gebruiken beide voeten om een bal dood te leggen of snel door te tikken. HyperMotion is daardoor niet alleen iets voor het oog: er zijn domweg meer animaties beschikbaar om je vliegensvlugge vingerwerk op de controller bij te benen, waardoor je vooral in de kleine ruimtes meer bewuste genialiteit tentoon kunt spreiden.

Ook keepers zijn er zichtbaar op vooruitgegaan. Hun reflexen zijn sneller en ze maken slimmer gebruik van al hun ledematen. Daardoor weten ze soms nog onverwachts een bal weg te boksen, of voorkomen ze bewust een doelpunt met hun grote teen.

Fifa 22 laat je daardoor weer wat vaker van je stoel veren dan zijn voorganger. Niet omdat je voor de achtste keer in een wedstrijd het net ziet trillen, maar vanwege een wonderschone actie, slimme dribbel of beslissende redding. Dankzij HyperMotion zit er meer écht voetbal in Fifa 22.

©GMRimport

Matchfixing

Maar HyperMotion blijkt niet zaligmakend. Op volle snelheid oogt Fifa 22 weliswaar vloeiender dan zijn voorganger, maar wie beslissende acties terugkijkt ziet in de herhaling nog steeds regelmatig een speler raar in positie springen om een bepaalde animatie te kunnen maken. Zelfs vierduizend nieuwe animaties zijn klaarblijkelijk niet genoeg om dat oeroude probleem in Fifa te mitigeren.

Nog veel storender is dat de bal met zeer grote regelmaat dwars door iemands standbeen rolt, of zelfs door de vingertoppen van de keeper vliegt. Op zulke momenten verliest Fifa op beschamende wijze zijn masker. Blijkbaar is op het moment van afdrukken al bepaald dat het een doelpunt moet worden, wát er verder ook gebeurt. Noem het scripts, noem het algoritmes, noem het wat je wil, maar je ziet met eigen ogen dat er achter de schermen touwtjes zijn die de wedstrijd beïnvloeden en, alle HyperMotion en poeha ten spijt, het voetbal volledig ontsieren. Zelf scoren voelt zo immers niet bevredigend en bij een tegengoal haal je je schouders op.

©GMRimport

Individu wint van het collectief

HyperMotion legt bovendien eens te meer de enorme identiteitscrisis van Fifa 22 bloot. Het wil zó graag een serieuze voetbalsim zijn met realistische animaties. Tegelijkertijd heeft het spel dat je op de mat legt verdomd weinig met écht voetbal te maken. Het tempo is te hoog, je medespelers zetten te weinig druk en de individuele statistieken van spelers wegen nog steeds veel te zwaar. Dat laatste is wel te verklaren, want als die statistieken níet zo doorslaggevend waren, zou het in FUT natuurlijk niet meer interessant zijn om de allerbeste spelers te verzamelen.

De individuele klasse van spelers als Messi of Mbappé prevaleert daardoor altijd boven dat van een georganiseerd team, terwijl een wedstrijd gecontroleerd uitspelen nagenoeg onmogelijk is. Johan Cruijff zei ooit dat als je een wedstrijd niet kan winnen, je moet zorgen dat je ‘m niet verliest. Maar dat is geen optie in Fifa. Aanvallen zul je. Valentijn Driessen zal er wel gelukkig van worden, maar ja, die heeft er helemaal geen verstand van.

Onafgewerkt

Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, is Fifa 22 ook nog een verrassend instabiel. De game heeft te kampen met vervelende framedrops op cruciale momenten. Het komt daarnaast regelmatig voor dat de game plotseling geen bestanden kan opslaan. Dat er wat misgaat met het opslaan van ‘Personal Data’ gebeurt wel vaker en zal ons eerlijk gezegd een worst wezen. Maar tijdens het spelen van de carrièremodus was het opeens ook onmogelijk om progressie op te slaan én bleek de autosave-functionaliteit er al een paar wedstrijden mee gekapt te zijn – zonder enige melding.

Ook raar is dat het nog altijd niet mogelijk is om vijf keer tijdens een wedstrijd te wisselen. Die regel werd in de meeste competities vorig jaar geïntroduceerd. Toen leek het nog om een tijdelijke ingreep te gaan vanwege de coronacrisis en konden we nog begrijpen dat het niet in Fifa zat. Inmiddels is de regel echter verlengd tot eind 2022. Zoveel verandert er niet aan het voetbal ieder jaar, dus de nieuwe regels juist implementeren is toch wel het minste dat EA kan doen. Tenminste, als ze serieus voetbal willen neerzetten. Bij circusvoetbal bepalen ze natuurlijk zelf de regels.

Fifa 22 is vanaf 1 oktober verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X en S en Google Stadia mét HyperMotion, en op PlayStation 4, Xbox One en pc zonder de nieuwe technologie. Op de Nintendo Switch is de game beschikbaar als ‘Legacy Edition’ zonder vernieuwingen. Deze review is gebaseerd op de Xbox Series X-versie.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."