Fifa 22 begint met een tenenkrommende openingsscène waarin je rent door de straten van Parijs, voetbalt met Thierry Henry en daarna naar een Champions League-wedstrijd kijkt met Lewis Hamilton. Het blijkt een voorbode van wat gaat komen, want Fifa 22 is nog altijd meer circus dan serieus voetbal.

EA weet ieder jaar de factsheets weer netjes te vullen met nieuwigheden. Op ieder front moet immers iets nieuws te beleven zijn. Dat is dit jaar niet anders: er zijn nieuwe kaartjes in FUT, in Profclubs kun je nu gemengd met mannen en vrouwen spelen en in de carrièremodus is het mogelijk om een fictieve club van de grond af aan op te bouwen. Maar een voetbalgame staat of valt natuurlijk met wat zich op het virtuele gras afspeelt.

©GMRimport

HyperMotion werpt zijn vruchten af

Dat gedeelte lijkt aanvankelijk veelbelovend. EA wendt de kracht van de nieuwe generatie spelcomputers aan voor betere animaties, wat men ‘HyperMotion’ noemt. Voor Fifa 22 zijn talloze nieuwe animaties opgenomen tijdens echte elf-tegen-elf wedstrijden. Die animaties worden bovendien sneller en slimmer achter elkaar gezet tijdens het spelen. Het resultaat mag er zijn.

Vooral bij de balaanname zijn spelers beduidend behendiger geworden. Ze houden de bal kort bij zich en gebruiken beide voeten om een bal dood te leggen of snel door te tikken. HyperMotion is daardoor niet alleen iets voor het oog: er zijn domweg meer animaties beschikbaar om je vliegensvlugge vingerwerk op de controller bij te benen, waardoor je vooral in de kleine ruimtes meer bewuste genialiteit tentoon kunt spreiden.

Ook keepers zijn er zichtbaar op vooruitgegaan. Hun reflexen zijn sneller en ze maken slimmer gebruik van al hun ledematen. Daardoor weten ze soms nog onverwachts een bal weg te boksen, of voorkomen ze bewust een doelpunt met hun grote teen.

Fifa 22 laat je daardoor weer wat vaker van je stoel veren dan zijn voorganger. Niet omdat je voor de achtste keer in een wedstrijd het net ziet trillen, maar vanwege een wonderschone actie, slimme dribbel of beslissende redding. Dankzij HyperMotion zit er meer écht voetbal in Fifa 22.

©GMRimport

Matchfixing

Maar HyperMotion blijkt niet zaligmakend. Op volle snelheid oogt Fifa 22 weliswaar vloeiender dan zijn voorganger, maar wie beslissende acties terugkijkt ziet in de herhaling nog steeds regelmatig een speler raar in positie springen om een bepaalde animatie te kunnen maken. Zelfs vierduizend nieuwe animaties zijn klaarblijkelijk niet genoeg om dat oeroude probleem in Fifa te mitigeren.

Nog veel storender is dat de bal met zeer grote regelmaat dwars door iemands standbeen rolt, of zelfs door de vingertoppen van de keeper vliegt. Op zulke momenten verliest Fifa op beschamende wijze zijn masker. Blijkbaar is op het moment van afdrukken al bepaald dat het een doelpunt moet worden, wát er verder ook gebeurt. Noem het scripts, noem het algoritmes, noem het wat je wil, maar je ziet met eigen ogen dat er achter de schermen touwtjes zijn die de wedstrijd beïnvloeden en, alle HyperMotion en poeha ten spijt, het voetbal volledig ontsieren. Zelf scoren voelt zo immers niet bevredigend en bij een tegengoal haal je je schouders op.

©GMRimport

Individu wint van het collectief

HyperMotion legt bovendien eens te meer de enorme identiteitscrisis van Fifa 22 bloot. Het wil zó graag een serieuze voetbalsim zijn met realistische animaties. Tegelijkertijd heeft het spel dat je op de mat legt verdomd weinig met écht voetbal te maken. Het tempo is te hoog, je medespelers zetten te weinig druk en de individuele statistieken van spelers wegen nog steeds veel te zwaar. Dat laatste is wel te verklaren, want als die statistieken níet zo doorslaggevend waren, zou het in FUT natuurlijk niet meer interessant zijn om de allerbeste spelers te verzamelen.

De individuele klasse van spelers als Messi of Mbappé prevaleert daardoor altijd boven dat van een georganiseerd team, terwijl een wedstrijd gecontroleerd uitspelen nagenoeg onmogelijk is. Johan Cruijff zei ooit dat als je een wedstrijd niet kan winnen, je moet zorgen dat je ‘m niet verliest. Maar dat is geen optie in Fifa. Aanvallen zul je. Valentijn Driessen zal er wel gelukkig van worden, maar ja, die heeft er helemaal geen verstand van.

Onafgewerkt

Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, is Fifa 22 ook nog een verrassend instabiel. De game heeft te kampen met vervelende framedrops op cruciale momenten. Het komt daarnaast regelmatig voor dat de game plotseling geen bestanden kan opslaan. Dat er wat misgaat met het opslaan van ‘Personal Data’ gebeurt wel vaker en zal ons eerlijk gezegd een worst wezen. Maar tijdens het spelen van de carrièremodus was het opeens ook onmogelijk om progressie op te slaan én bleek de autosave-functionaliteit er al een paar wedstrijden mee gekapt te zijn – zonder enige melding.

Ook raar is dat het nog altijd niet mogelijk is om vijf keer tijdens een wedstrijd te wisselen. Die regel werd in de meeste competities vorig jaar geïntroduceerd. Toen leek het nog om een tijdelijke ingreep te gaan vanwege de coronacrisis en konden we nog begrijpen dat het niet in Fifa zat. Inmiddels is de regel echter verlengd tot eind 2022. Zoveel verandert er niet aan het voetbal ieder jaar, dus de nieuwe regels juist implementeren is toch wel het minste dat EA kan doen. Tenminste, als ze serieus voetbal willen neerzetten. Bij circusvoetbal bepalen ze natuurlijk zelf de regels.

Fifa 22 is vanaf 1 oktober verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X en S en Google Stadia mét HyperMotion, en op PlayStation 4, Xbox One en pc zonder de nieuwe technologie. Op de Nintendo Switch is de game beschikbaar als ‘Legacy Edition’ zonder vernieuwingen. Deze review is gebaseerd op de Xbox Series X-versie.

Middels een gratis update is het personage Shadow the Hedgehog speelbaar gesteld in de mobiele game Sonic Dream Team.

Shadow heeft daarbij zijn eigen, unieke krachten gecentreerd rondom Chaos. Zo kan hij Chaos Control en Chaos Shift gebruiken, bijvoorbeeld om vijanden en objecten in de omgeving op een plek vast te zetten.

Shadow kan ontgrendeld worden om in Adventure-modus te gebruiken door de uitdagingen van Tails uit te behalen. Verder zijn er zes beeldjes gebaseerd op Shadow om te verzamelen, is de tutorial aangepast en zijn er nieuwe muzieknummers toegevoegd.

De toevoeging van Shadow is geen verrassing: het personage speelt een grote rol in de op 26 december in de bioscoop te verschijnen film Sonic the Hedgehog 3. Daarin wordt hij van stem voorzien door The Matrix- en Cyberpunk 2077-acteur Keanu Reeves.

Het eind vorig jaar op Apple Arcade uitgekomen Sonic Dream Team biedt 3D-platformactie waarbij spelers naast Shadow ook Sonic, Tails, Knuckles, Amy, Rouge en Cream kunnen besturen. Het verhaal draait om Dr. Eggman die de Reverie steelt, een eeuwenoud apparaat waarmee dromen werkelijkheid worden. Logischerwijs wil de slechterik dit gebruiken om de wereld te veroveren, en het is aan Sonic en zijn vrienden om dit tegen te houden.

Er is een demo uitgekomen van horrorgame Slitterhead, het nieuwste wapenfeit van Silent Hill-maker Keiichiro Toyama.

De demo is beschikbaar op Steam, Epic Games Store, PlayStation 5, PlayStation 4 en Xbox Series X en S. Geboekte progressie kan meegenomen worden naar de volledige game. Daarbij kan de pc-versie van de game tijdelijk met 30 procent korting worden aangeschaft.

Het eerder dit najaar uitgekomen Slitterhead is een psychologische horrorgame en speelt zich af op de straten van Kowlong, waarin spelers als de Hyoki - een entiteit die geen herinneringen of fysieke vorm heeft - monsterlijke wezens genaamd Slitterheads moet vernietigen. Deze Slitterheads vermommen zichzelf als mensen.

Slitterhead is ontwikkeld door Bokeh Game Studio, dat werd opgericht door Keiichiro Toyama, de maker van franchises als Silent Hill, en Junya Okura, de maker van Gravity Rush. Hieronder kan een eerder verschenen trailer van de game worden bekeken.