Battlefield 2042 trapt moeizaam af
Twee weken na onze eerste bevindingen per href="https://gamer.nl/artikelen/review-in-progress/battlefield-2042-staat-sterk-als-shooter-maar-wankelt-nog-als-service/">review in progress</a> lijkt de lancering van Battlefield 2042 uitgehard. De servers draaien op volle toeren, maar de ervaringen daarop doen eerder twijfelen dan overtuigen. In de basis heeft de nieuwe Battlefield aardig wat potentie, maar de shooter wordt vooralsnog afgescheept in een erg wankel schip.
Battlefield splitst zichzelf ditmaal op in drie losse segmenten. All-Out Warfare is simpelweg ‘het nieuwe Battlefield’, Battlefield Portal remixt dat met eerdere nostalgie uit de serie en Hazard Zone staat op zichzelf als competitieve survivalmodus. Het is, zoals eerder al uiteengezet, aardig wat Battlefield. Tegelijkertijd maakt dat de shooter ook opvallend dun gelaagd, bij vlagen zelfs ondoordacht. Des te meer we spelen, des te schrijnender dat wordt.
©GMRimport
‘Only in Bugglefield’
Zeker nu we de kans hebben om Battlefield 2042 zonder restricties te kunnen spelen, wordt merkbaar hoeveel barsten er in de fundering zitten. Vooral in de reguliere spelmodi van All-Out Warfare verloopt lang niet alles even vlekkeloos. Nog te veel van de uit 128 spelers bestaande schietpartijen worden opgeschud door golven van constante lag; wrange bugs en onbalans teisteren de momenten waarin het netwerk wél stabiel blijft.
Dat selecte wapens en voertuigen — hopelijk tijdelijk — overpowered zijn, is nog tot daar aan toe. Maar daar houden de imperfecties helaas niet op. Hele groepen spelers kunnen simultaan vast komen te zitten in muren. Het ‘pingen’ en spotten van vijanden voelt hopeloos verouderd en onprecies aan. Sommige potjes beginnen niet, andere eindigen nooit. Teamgenoten die volledig als tegenstander ingeladen worden, jagen je voortdurend de stuipen op het lijf. En hovercrafts die wolkenkrabbers beklimmen; waarom ook niet?
Bij een Battlefield-lancering komt vrijwel altijd een stukje imperfectie — het hoort er haast bij — maar in het geval van Battlefield 2042 voelt er meer loos. Los van voortdurende lag en bijtijdse bugs lijkt de game op veel fronten ook niet helemaal af. De game spreidt een breed net vol schietplezier, maar er mist een zekere cohesie in het geheel.
©GMRimport
Geen progressie
Vooral op het front van progressie komt Battlefield 2042 behoorlijk slordig over. Niet alleen is er binnen de potjes geen universeel scorebord te verkennen; de persoonlijke voortgang is in zijn geheel zoek. Spelstatistieken zijn vanuit de game niet in te zien en ook van een Battlelog-achtig webportaal is geen sprake. Spelers mogen hoogstens terugkijken op zuurverdiende wapens en wat embleempjes, maar van een persoonlijk oorlogsregister is vooralsnog geen sprake. Voor een statistisch sterke serie als Battlefield is dat een opmerkelijk gemis.
De progressie die wél te volgen is, steekt karig af. Door meer en beter te spelen verdienen spelers geleidelijk aan wapens en uitrusting. Speel je meer of beter met select gereedschap, dan komen daar meer modificaties voor vrij. Het is een simpel principe, maar het wordt ditmaal weinig efficiënt toegepast. Voor selecte wapens dienen spelers eerst door een telg nietszeggende upgrades te grinden eer ze een nuttig nieuw vizier vrijspelen. Van die afstand ziet de wortel er niet bepaald appetijtelijk uit, aldus deze ezel.
Lang niet alle wapens en voertuigen maken zich vuil aan dat soort praktijken, maar echt intrigerend wordt het metaspel ook niet bepaald. Dice hoopt gamers warm te houden met een handvol aanpassingen voor wapens en voertuigen; hoogstens een ongeïnspireerde skin om het af te maken. Dat de interface het overzicht daarin bemoeilijkt — en ook deze nog lang niet vrij is van bugs — maakt het onzekere gevoel helemaal af.
©GMRimport
Specialists zijn een probeersel apart
Vooral die desinteresse rondom de langdurige progressie staat haaks op hoe Battlefield de Specialists pusht. Een focus op heldenfiguren gaf Overwatch een gigantische duw in de rug; bij Battlefield wil een poging daartoe nog niet helemaal plakken. Er mist een stukje sturing en een heleboel personaliteit.
Specialists nemen met wat unieke vaardigheden en gereedschap de plek van traditionele klassen in, maar het gros van de soldaatfiguren is pijnlijk oninteressant, zowel qua gameplay als overkomen. Van de luide bebaarde Rus tot de arrogante Europeaanse uitblinker: de een is een nog saaier cliché dan de ander. Hoe moeten spelers warmlopen voor nauwelijks interessante figuren, met minstens zo nietszeggende oneliners? Had dan op zijn minst wat lering getrokken uit het collegiale Apex Legends.
Ergens voelt het alsof Battlefield 2042 ooit is begonnen als hippe shooter met nadruk op verschillende helden, maar dat die plannen halverwege omgegooid zijn. Battlefield moest toch weer terug naar de basis — een sentiment waar ook EA’s marketingmateriaal op inspeelde. Het eindproduct strandt er precies tussenin. Het geheel voelt ‘best wel Battlefield’, maar het komt met een halfslachtig probeersel als hero shooter.
Battlefield 2042 voelt alsof het ooit is begonnen als hippe shooter met nadruk op helden, maar dat die plannen halverwege omgegooid zijn
-
©GMRimport
Toegegeven, door Specialists vrijuit wapens en gereedschap te geven, laten ze spelers wel op creatieve wijze het strijdveld betreden. Zodoende blijft het immers nog enigszins dichtbij het vertrouwde Battlefield. In All-Out Warfare biedt dat nieuwe speldynamiek, waar het tijdens Hazard Zone des te beter tot zijn recht komt. Onder het mom van spannende survival spelen de archetypen en vaardigheden strakker op elkaar in, maar ook deze modus mist vervolgens weer enige verdieping.
Hazard Zone begeeft zich in gevaarlijk terrein
Het concept van Hazard Zone getuigt nog altijd van potentie, maar vooralsnog lijkt de modus niet het beoogde momentum te pakken. Het overkoepelende metaspel, waarbij gereedschap per ronde gekocht moet worden, steekt nog altijd wrang af. De potjes an sich kúnnen vrij interessant en slepend uitpakken, maar er is niet veel om naar te verlangen of direct naartoe te werken. Spelers extraheren wat data uit vijandelijke omgevingen, scoren wat punten, en dat is het.
De gigantische tornado’s en clusters van computergestuurde vijanden geven Hazard Zone wel dat gevaarlijke randje, maar teveel rondjes verlopen rommelig, tot aan het vervelende aan toe. Met een vaste squad vormt het survivalcomponent nog een geinig uitstapje voor wat doelgericht teamspel; in je uppie wordt het geheid een zooitje ongeregeld.
©GMRimport
Dat in-game stemcommunicatie nog altijd niet ondersteund wordt en dat de matchmaking nu al stroef verloopt, helpt de overtuigingsfactor verder om zeep. Hazard Zone moet heel snel een stuk vlotter en verleidelijker worden, wil deze pilaar overeind blijven staan gedurende Battlefield 2042’s levensloop.
Een glaasje goed gerijpte Portal
Battlefield Portal heeft in die zin meer overlevingskans. De modus laat zien dat eerdere Battlefield-glorie eindelijk over te zetten is naar de huidige spelomgeving. Dice biedt spelers het gereedschap om zelf servers en regelsets aan te maken, maar de kracht van Portal is vooral hoe het een remaster-hub van eerdere hoogtepunten uit de serie vormt.
Momenteel bestaat Portal uit de content van Battlefield 2042, een zestal slagvelden uit drie eerdere games, inclusief een greep aan bijbehorend gereedschap. Elk van de originele spelmodi komt vaak met selecte restricties en nuances die relevant zijn voor dat specifieke deel. Het resultaat is een bijzonder stukje service in nostalgie, wat enkel om meer content smeekt. Caspian Border blijft immers ook niet voor altijd leuk; kom maar door met Strike at Karkand.
©GMRimport
Dat is echter direct ook de valkuil van Battlefield 2042: de content die nog komen gaat. Geheel tegenstrijdig met de transparante roadmaps van nu, lijkt Dice nog geen benul te hebben van hoe deze Battlefield over verloop van tijd moet groeien. Of er überhaupt meer Portal-remasters in het verschiet liggen, is bijvoorbeeld compleet onzeker.
De onzekerste Battlefield in de afgelopen 2042 jaar
Battlefield 2042 laat zich flinterdun spreiden — in een twijfelachtige staat bovendien — en vanaf daar “kijken we wel” hoe dat verder moet, zo lijken Dice en EA te signaleren. Zelfs de Year 1 Pass à bijna veertig euro belooft enkel vier nieuwe Specialists, maar spreekt niet over nieuwe slagvelden, wapens of spelmodi. Dat service-element zou toch een tikkeltje verleidelijker mogen.
Dice en EA serveren met deze Battlefield vooralsnog een hoop onzekerheid. In de basis staan een aantal interessante concepten, maar het geheel voelt verre van af. Van de krakkemikkige interface tot aan bizarre gaten in het spelontwerp: op alle productieniveaus mankeert wel wat.
©GMRimport
De game kán prachtig ogen en bij vlagen zijn gigantische bestormingen ook ongekend episch, maar die hoogtepunten wegen simpelweg niet op tegen de ondermaatse afwerking. Op teveel fronten schiet Battlefield 2042 mis. Werkt het allemaal wel eens lekker mee, dan is het nog maar de vraag hoelang de aanwezige content verfrissend blijft voelen. Met krap twee weken spelen heb je alle chaos mogelijk wel weer gezien.
De hoop is vooral dat Battlefield 2042 als game snel stabiliseert — het liefst in overeenstemming met fans die hun kritische twijfels uiten — en vanaf daar uitbreidt. Een aankoop is pas aan te raden eer Dice iets meer te melden heeft dan “sorry man”, terwijl ze haastig patches bijbenen.
Battlefield 2042 is verkrijgbaar op Xbox One, Xbox SeriesX en S, PlayStation 4, PlayStation 5 en pc (Origin, Steam en Epic Games). Voor deze review werd een pc-exemplaar verstrekt, welke werd gespeeld op een high-end game-pc.
Wanneer Battlefield 2042 raak schiet, schittert het in explosieve chaos. De drie verschillende pilaren van de multiplayershooter hebben daarbij elk hun eigen potentie, maar worden stuk voor stuk geteisterd door gevoelens van ‘net niet’ — of eerder: ‘nog niet’. Zij het de vele technische mankementen of de soms ondoordachte spelelementen: Battlefield 2042 laat veel over aan het servicecomponent om de boel verder op te poetsen.
- Battlefield-chaos pur sang, Battlefield Portal als potentieel remaster-hub
- Technisch nog ver ondermaats, progressie voelt ondoordacht, Specialists zijn ronduit saai
