Bayonetta Origins is een duister sprookje
Dat Bayonetta thuishoort op de Switch, moge inmiddels duidelijk zijn. Nog geen vijf maanden na het derde deel komt PlatinumGames met een volgende game op de proppen in de vorm van spin-off Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon. Het spel is wel uit een heel ander soort hout gesneden: fans spelen deze keer niet als de stoere en sensuele Bayonetta, maar als haar kinderlijke, meer onschuldige versie.
Bayonetta Origins speelt zich af in een periode waarin Bayonetta nog door het leven ging als Cereza en ze nog niet in staat was om met haar zwarte haarlokken demonen op te roepen. Wie de eerste Bayonetta heeft gespeeld, maakte al eerder kennis met de jonge Cereza, maar in Origins is ze mogelijk net iets ouder. Zo is ze – onder leiding van haar strikte lerares Morgana – al volop aan het trainen om een krachtige Umbra Witch te worden. Cereza houdt zich namelijk maar met één ding bezig: zo sterk mogelijk worden zodat ze haar moeder kan bevrijden, die gevangen is gezet omdat ze als Umbra Witch een kind verwekte met haar tegenpool: een Lumen Sage.
©GMRimport
Het avontuurlijke sprookje van Origins ontpopt zich wanneer Cereza op een dag klaar is met alle terechtwijzingen van haar lerares en met knuffelkat Cheshire in haar armen het spookachtige Avalon Forest betreedt. Hier verwacht ze namelijk de kracht te vinden om haar moeder te redden, nadat een mysterieuze jongen haar in een visioen vertelde dat ze daarvoor de sporen van een witte wolf moet volgen. Het Princess Mononoke-achtige woud is rijk aan gigantische bomen en spookachtige wezens en blijkt nog gevaarlijker dan Cereza had voorspeld. Nadat ze oog in oog komt met Faeries – de kwaadwillige bewoners van het bos – lukt het de kleine heks voor de allereerste keer om een demoon op te roepen om zichzelf te beschermen. De demoon nestelt zich echter in Cheshire, waardoor de levenloze pluche kat plotseling verandert in een gigantisch, ademend monster.
©GMRimport
Worsteling tussen brein en vingers
Vanaf dat moment staat Cereza er niet meer alleen voor, maar heeft ze continu de (nogal eigenwijze) demoonkat aan haar zijde. Aangezien Cereza nog lang niet de backflippende martial arts-heks is die ze uiteindelijk gaat worden, moet vooral Cheshire een veilig pad door het bos creëren door de Faeries te verslaan. Dat betekent overigens niet dat Cereza maar een hulpeloze toeschouwer is: met haar eenvoudige Thorn Bind-spreuk kan ze vijanden inwikkelen met stekelige stronken, waardoor ze makkelijker ten prooi vallen voor haar monsterkat.
Het eigenaardige aan de gevechten in Bayonetta Origins is dat je zowel de rol van aanvaller als de rol van back-up aanneemt. Zo gebruik je de linker Joy-Con om Cereza te besturen en vijanden in de val te lokken met een Thorn Bind-spreuk, en de rechter Joy-Con om met Cheshire op hen in te hakken en enkele lichte combo’s uit te voeren. Deze atypische manier van vechten, waarbij je twee personages tegelijk bestuurt, doet direct denken aan PlatinumGames’ eerder verschenen game Astral Chain, maar in het geval van Origins is het vooral onwennig. De besturing voelt namelijk vrij onnatuurlijk aan, vooral wanneer Cheshire zich aan de linkerkant van het scherm bevindt en jouw brein je opeens laat denken dat je hem ook met de linkerstick moet besturen. Daarnaast is het knap lastig om beide personages tegelijk een gewenste richting op te sturen, vooral wanneer je in de tussentijd geteisterd wordt door de Faeries.
©GMRimport
Door deze worsteling tussen brein en vingers is het al gauw verleidelijk om je slechts te focussen op de almachtige Cheshire, met hem te button mashen en daardoor vijanden op de meest efficiënte en makkelijke manier ervan langs te geven. Cereza bestuur je dan indien nodig om vijanden een beetje te ontwijken. Doodgaan doe je in deze game toch niet zo snel, want in vergelijking met Bayonetta 3 zijn gevechten hier zo gepiept. Voor fans die Bayonetta-games associëren met strakke, vloeiende combat komt de vrij eendimensionale manier van vechten in Origins wellicht als een onaangename verrassing. PlatinumGames lijkt er juist opzettelijk voor te kiezen om af te struinen van hun vertrouwelijke padje van actie van de bovenste plank, om juist weer terug te keren naar een allesomvattend game-ontwerp.
Okami en Zelda
Bayonetta Origins is namelijk niet als een actiegame pur sang. De game toont eigenlijk veel meer gelijkenissen met het werk van de werknemers van PlatinumGames voordat ze de studio oprichtten. Het puzzelachtige platformgehalte in combinatie met de grafische stijl die op een prentenboek lijkt, doet sterk denken aan Okami. Hideki Kamiya en Atsushi Inaba ontwikkelden die game voor Capcom. Zo kenmerkt Bayonetta Origins zich aan schetsachtige, cel-shaded graphics uit het avontuur met godin Amaterasu, waardoor elke frame uit het spel op een met aquarelverf geschilderd canvas lijkt. Het is een stijl waar je gauw verliefd op raakt en die je anno 2023 wellicht eerder zou verwachten bij een indiegame.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Bayonetta Origins en Okami hebben ook overeenkomsten op het gebied van gameplay, maar dat heeft vooral te maken met een gedeelde inspiratiebron. De op exploratie gerichte gameplay van Origins kent namelijk best wat gelijkenissen met de klassieke Zelda-games, vooral op de manier hoe de puzzels uit het bos in elkaar steken. Zo ontvangt Cheshire iedere keer nadat hij samen met Cereza een eindbaas verslaat een zogenaamde Elemental Core-upgrade, waardoor hij steeds meer kunstjes in zijn mars heeft om puzzelachtige obstakels op te lossen en nieuwe plekken in het bos te bereiken. Door Cheshire te verenigen met een aarde-element kan hij bijvoorbeeld door rotsen breken en Cereza lanceren op gigantische paddenstoelen. Door het graselement krijgt de demoon een soort van grijphaaktong waarmee hij zwevende platforms naar zich toe kan trekken. Deze puzzels vereisen niet veel denkwerk, maar maken het doorkruisen van de spelwereld wel stukken vermakelijker.
©GMRimport
De behekste Tír na nÓg-levels, die Cereza om de zoveel tijd via een portaal in het bos betreedt, bieden wel de nodige uitdaging. Deze koortsdroomachtige minikerkers vol zwevende glasschilfers bieden regelmatig creatieve platformactie, waarbij je zowel het lijfgewicht van Cheshire als de behendigheid van Cereza gebruikt om het einde van een parcours te halen. Zo moet Cheshire als een malle rondjes rennen op een groot loopwiel waarmee hij een platform bestuurt, waarop Cereza ondertussen allerlei vijandelijke stralen moet ontwijken. De tweeledige besturing is in dit geval eerder een leuke uitdaging, dan een irritatiepunt zoals bij de standaard gevechten. Het is jammer dat de game maar weinig van dit soort levels heeft, want ze vormen de leukste momenten uit het spel. Het voelt dan ook als een totale deceptie wanneer je op een Tír na nÓg stuit waar vervolgens alleen maar een groepje vijanden op je staat te wachten.
©GMRimport
Hans en Grietje met demonen
Bayonetta Origins is een vreemde eend in de bijt. Als het niet zo’n veelomvattend proloog voor de franchise was, zou je de game niet snel aanraden aan de gemiddelde Bayonetta-fan. Origins is geen actiegame waarbij elk gevecht een waar genot is. Het is eerder een verhaalgedreven spel met lichte platformactie en een zeer unieke en adembenemende grafische stijl. Als je de Bayonetta-reeks als James Bond op steroïden kunt beschrijven, dan is deze spin-off als een avontuurlijk Grimm-sprookje. Net zo duister en wreed als Hans en Grietje, maar dan wel met meer demonen. Bayonetta moet immers op een páár punten herkenbaar blijven.
Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon is vanaf vrijdag 17 maart exclusief op Nintendo Switch verkrijgbaar. Geïnteresseerden kunnen alvast een demo uitproberen.
Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon lijkt op weinig vlakken op een Bayonetta-game. Haal de game dan ook vooral niet voor de gevechten, die ten opzichte van andere PlatinumGames-spellen vrij eendimensionaal zijn. Origins excelleert eerder door diens puzzelachtige platformelementen en schitterende grafische stijl, waardoor de game bij wijlen op een hommage aan Okami lijkt.
- Prentenboekstijl, sprookjesachtig verhaal, leuke platformelementen
- Onwennige besturing, gevechten zijn niet heel leuk
