O nee, het koninkrijk wordt aangevallen door een boze tovenaar die de macht wil grijpen! Het is de opzet die in tal van sprookjesboeken de basis vormt voor het verhaal, waarin vervolgens een heldhaftige avonturier het kwaad moet stoppen. In The Plucky Squire is dat niet anders, alleen moet held Jot niet alleen binnen de pagina’s van zijn sprookjesboek het kwaad zien te overwinnen.
De held, die beter bekend staat als The Plucky Squire, wordt uit zijn eigen sprookjesboek gegooid door boze tovenaar Humgrump. Al snel ontdekt hij dat de wereld groter is dan alleen het boek waarin hij de hoofdrol speelde. Tijd voor een existentiële crisis over de betekenis van het leven? Zeker niet, er is immers een koninkrijk om te redden!
Van 2D naar 3D
Hoewel Jot verder een stille protagonist is, heeft hij een duidelijk doel en is er geen tijd voor getreuzel. Zonde, want de driedimensionale spelwereld spreekt enorm tot de verbeelding. Je wordt getrakteerd op een bureau vol speelblokken, verfkasten, pakjes kaarten en dominostenen die iedere zesjarige als bouwstenen zou gebruiken om zijn kamer om te toveren tot speelplaats.
En bovenal oogt dat volgebouwde speelpaleis op het bureau gigantisch voor de kleine schildknaap uit het sprookjesboek. Die moet de gebouwde speelplaats in de kinderkamer dan ook zien te trotseren door goed te klimmen en klauteren, terwijl hier en daar ook stilletjes reusachtige (en angstaanjagende) kevers ontweken moeten worden.
Het staat in groot contrast met de tweedimensionale omgevingen uit het sprookjesboek zelf. Die ogen en spelen alsof je door een kinderboek van vroeger wandelt, waarbij de pastelkleuren van de bladzijdes druipen en waarin de wereld bruist van knusse gevoelens en gezelligheid. Dat je de contouren van het opengeklapte sprookjesboek constant ziet, is dan ook met een doel.
Bom van jeugdig plezier
Tijdens het avontuur komt Jot (samen met de in het paars geklede tovenares Violet en rockende trol Crash) constant in aanraking met puzzels. Die hebben bijna altijd een haakje met het boek zelf, zoals korte zinnen waarbij één woord losgeslagen kan worden, om deze vervolgens om te ruilen met een andere. Vind de juiste combinatie en de spelwereld past zich hierop aan en je hebt de oplossing gevonden.
Waar deze puzzels in eerste instantie opgebouwd worden met elementen uit het sprookjesboek zelf, leunt de game gedurende zijn pakweg elf uur durende speeltijd al snel op het belangrijkste spelmechanisme van de game: de driedimensionale wereld. Wanneer Jot en zijn kompanen voor een wegversperring staan in het verhaal, wordt de kleine schildknaap verzocht om een groene draaiklok te vinden om zichzelf met magische krachten tot 3D-figuur om te toveren.
Eenmaal daar moet Jot steeds nieuwe krachten zien te vinden om het boek mee te manipuleren vanuit de 3D-wereld, om zo puzzels op te lossen. De ene keer moeten er handschoenen verzameld worden zodat hij pagina’s kan omdraaien, de andere keer wordt er gezocht naar een tekststempel waarmee je een krat in de 2D-wereld kunt vastzetten om puzzels mee op te lossen. Dan kun je zelf wel invullen dat je die nieuwe kracht vervolgens flink mag gaan gebruiken.
De bom barst
Het is telkens vermakelijk om je een weg te banen naar de upgrades, waarbij vooral de klimtocht richting een vulkaan van papier-maché bijblijft. Thematisch zijn de levels buiten het sprookjesboek dan ook erg leuk, maar na een uur of acht begin je je af te vragen of dit het nou is. Is dit de enige manier waarop de 3D-wereld ingezet wordt? Na drie of vier keer uit het boek te stappen om een nieuwe power-up te zoeken, begint het herhaaltrucje toch wat te vervelen.
Hetzelfde geldt voor het oplossen van de puzzels. Waar het wisselen van perspectief in eerste instantie verfrissend voelt, doorloop je op een gegeven moment simpelweg wat er van je verwacht wordt zonder dat het nog tot de verbeelding spreekt. Voor een spel waarbij het verhaal juist gaat over de verbeeldingskracht van kinderen en hoe een sprookjesboek daarbij helpt, lijkt het alsof ontwikkelaar All Possible Futures zelf soms een tekort had aan de nodige creativiteit.
En dat terwijl het ontwerp van de personages en de levels zelf zo goed in elkaar steekt. Zo is de tovenaar (en DJ-fanaat) Moonbeard één van de leukste personages die je tegenkomt, terwijl het koninkrijk van Artia prachtig is vormgegeven en opvalt door de vele historische kunstenaars met wie je kunt spreken. Om nog maar te zwijgen over de woordspelingen en hoe hier en daar een knipoog naar de speler zelf wordt gegeven.
Vechtersbaas
Het neemt niet weg dat The Plucky Squire lekker wegspeelt, waarbij de 2D-opzet vooral afkijkt van de top-down The Legend of Zelda-games. Dat zie je ook terug in de moveset van Jot, compleet met een spin attack zoals we die van Link kennen. Deze kun je vrijspelen door bij een winkel speciale badges te kopen die toegang geven tot nieuwe aanvallen.
Extra aanvallen zijn optioneel, maar zijn voor de afwisseling wel leuk. Vooral doordat het werpen van je zwaard als boemerang ook bij een aantal puzzels van pas komt. Het vechten zelf is niet bijster moeilijk, al is het telkens een genot wanneer je vulpenzwaard een vijandelijke boogschutter doormidden klooft.
Gedurende de baasgevechten verandert The Plucky Squire soms compleet van genre. Zo heeft de game opeens turn-based gevechten à la Undertale, waarbij je de optie hebt om te praten met de vijand om tot een vreedzame oplossing te komen. Dan weer trek je bokshandschoenen aan om een honingdas te laten zien wie de baas is. Iedere keer is het een traktatie om te zien hoe dit soort minigames door het spel verweven zijn.
Dat maakt het extra frustrerend dat richting het einde van de game de minigames geregeld voor vastlopers zorgen. De game opnieuw opstarten of via het menu de minigame overslaan verhelpt het probleem, maar het laat een zure nasmaak achter in de strijd tegen de kwaadaardige Humgrump.
The Plucky Squire is nu verkrijgbaar voor pc, Nintendo Switch, Playstation 5 en Xbox Series X/S. De game zit daarnaast kosteloos inbegrepen bij Playstation Plus Extra en Premium. Voor deze review hebben we het spel op de PlayStation 5 gespeeld.
Conclusie
The Plucky Squire heeft wat gekke vastlopers, maar valt vooral op dankzij het speelse en slimme ontwerp van de spelwereld en de variatie qua baasgevechten. Het kinderlijke verhaal is daarnaast goed geschreven, wat in de dialogen van de kleurrijke personages vooral opvalt. Wel had er meer gedaan mogen worden met het creatieve mechanisme waarmee de game in eerste instantie de aandacht trekt.Plus- minpunten
Mooie en creatieve spelwereld
Goed geschreven (kinder)verhaal
Uitstekende baasgevechten
Gameplaymechanisme valt in herhaling
Rare vastlopers
Hoe vond je dit artikel?
Altijd als eerste op de hoogte?
Join ons op Discord
Reacties
KloptNietWatJeZegt 20 september 2024 - 06:21
Bij het eerste pluspunt mis volgens mij een woord. De game zou in 8 uur uit te spelen moeten zijn, wat ik overigens een prima lengte vind voor een dergelijke game. Baart me dan wel zorgen dat bij een dergelijke lengte al gesproken wordt van herhalende gameplay. De grafische stijl vind ik echt fantastisch en spreekt me enorm aan Er is met Astro Bot alleen een platformer de heel veel beter is, wat een game is dat. Refund aangevraagd voor Outlaws (wat een miskoop) en Astro Bot aangeschaft
DarthDunke 20 september 2024 - 07:33
Fixed! Thanks.
Riyakuya 20 september 2024 - 10:07
Ik kan me goed vinden in je reactie alleen de vergelijking met Astro Bot niet. Die developer heeft natuurlijk heel wat meer budget en Sony zelf achter zich. Het is wel hetzelfde type game, maar kan dit dan wel met elkaar vergeleken worden?
MooiMan 20 september 2024 - 07:02
Ik zit er nu een uurtje of 2 à 3 in de game en tot nu toe vind ik het echt een hele leuke game! De artstyle is origineel, de characters/NPCs zijn leuk bedacht, het vecht/upgrade systeem is prima, de meeste puzzels zijn leuk, etc. Echter merk ik wel al dat bv. de woord-verwissel-puzzels me op een gegeven moment een klein beetje tegen gingen staan, dus dat 'herhaling' minpunt kan ik begrijpen.
Aanbevolen voor jou
Altijd als eerste op de hoogte?
Join ons op Discord