Review: Alan Wake 2 is met geen ander spel te vergelijken

Dus wat voor vervolg is Alan Wake 2 precies? Ik heb die vraag heel vaak gesteld tijdens het spelen van deze game. Het tweede deel doet een paar dingen die ik niet uit kan leggen. Ik kan het niet uitleggen vanwege spoilers, ik kan het niet uitleggen omdat geen enkele andere game dit zo overtuigend gedaan heeft én ik kan het niet uitleggen omdat ik het zelf niet begrijp.

Krijsende violen

Alan Wake 2 is in elk geval opgezet als het eerste deel. Ook in deze game vind je mysterieuze pagina’s van een script dat de toekomst lijkt te voorspellen. Alan Wake, het hoofdpersonage, is immers een horrorschrijver die na het eerste deel en de Control-DLC nog altijd lijkt opgesloten in een duistere spiegelwereld. Hij schrijft daar een boek dat de toekomst voorspelt, soort van. Dat is in dit deel niet anders. Soort van.

Belangrijk verschil: je speelt niet meer enkel als Alan Wake. Zijn missies worden afgewisseld met die van FBI-agente Saga Anderson. Jij bepaalt wanneer je welke missies doet, maar de game begint met Saga. Ze komt aan in het stadje Bright Falls, waar een lichaam is gevonden. Op dat moment weet jij als speler al meer dan Saga. Dat thema herhaalt zich continu in deze game. Net als dat andere thema, het bovennatuurlijke. 

Het verhaal begint nog met een enigszins realistisch scenario. Dode man, dorpje, rare sekte. Saga is tot dan toe normale zaken gewend bij de FBI, maar ja, dit is geen normale zaak. Die opbouw naar de onthulling is werkelijk fantastisch. Zo vraagt een triviale serveerster in het eerste halfuur van de game aan Saga hoe ze omgaat met haar verdronken dochtertje. Huh? Die dochter leeft nog, toch? En waarom kent de serveerster de naam van Saga? 

Krijsende violen verstoren plots de jukeboxmuziek in het restaurant. De serveerster kijkt je met opengesperde ogen en een brede glimlach aan. Wie heel goed luistert, hoort filmregisseur David Lynch in de verte klappen in zijn Twilight Zone-pyjama.

Plot(s)

Niet veel later laat Alan Wake 2 zijn ware aard zien. Dit is een horrorgame, inclusief jump scares en donkere hallen. Hoewel de gameplay doet denken aan de Resident Evil-remakes, is het verhaal meer psychologische horror. Die vorm van spanning is overigens ook verweven in de gameplay. Als je als Alan Wake speelt, zie je overal menselijke schaduwen. Ze vallen je lang niet allemaal aan, maar soms wel. Je weet alleen nooit wanneer wel en wanneer niet. Die spanning is om gek van te worden.

Net zo gek werd ik van de jump scares. Op een gegeven moment loop je in een rustig moeras. De zon schijnt, de muziek zwelt langzaamaan en dan, uit het niets, word je abrupt geconfronteerd met een schermvullende zwart-witfoto van een dode man. Zulke schrikmomenten zijn goedkoop, dat weet Remedy ook, maar ze zijn minstens zo effectief. Je voelt je nooit op je gemak in deze wereld en dat is geheel de bedoeling.

Het is moeilijk om dat zonder spoilers uit te leggen, maar Alan Wake 2 is erg goed in het voorschotelen van verhalende wentelingen. Je probeert de eindjes steeds aan elkaar te knopen, maar keer op keer knipt iemand het touw door. Dat kan behoorlijk ingewikkeld worden, zeker richting het einde van de game. Gelukkig is het metamysterie in dit vervolg dankzij Saga stukken beter te volgen.

Lichtspel

Zij is immers een detective. Het bewijs dat ze in levels verzamelt moet je analyseren om verder te komen in het verhaal. Dat gebeurt in de Mind Place, een plek in haar gedachten die je op ieder willekeurig moment kunt bezoeken door op de back-knop te drukken. In haar Mind Place hangt ze al het bewijs aan de muur. Zo heb je altijd beschikking tot een chronologisch overzicht van de gebeurtenissen tot nu toe.

De Mind Place (als je met Alan Wake speelt heet ‘t de Writer’s Room) fungeert ook in bredere zin als uitvalsbasis. Zo kun je hier naar in-game-muziek luisteren en alle tv-uitzendingen, reclames en videoclips terugkijken. Remedy zou Remedy niet zijn als deze game niet vol tjokvol zou zitten met andere media-content. Er zijn een aantal missie-sequenties die het op dat front zelfs wel héél bont maken.

In de Mind Place of Writer’s Room kun je ook nog je wapens en vaardigheden upgraden. Alan Wake 2 is traag en verhalend, dus de toevoeging van allerlei herlaad- en schade-upgrades voelt een beetje misplaatst. Het helpt ook niet dat het upgraden van zulke skills in een tergend traag tempo gaat. Zeker met Saga duurt het lang voordat je je geweer beter kunt maken. Het systeem voelt gewoon onnodig en heeft een onduidelijke rol.

Dat neemt niet weg dat de actie goed voelt. Pistolen, shotguns, flares – je kent ze uit het origineel en deze wapens doen nog prima dienst. In tegenstelling tot in de eerste Alan Wake kun je nu oneindig sprinten, maar Alan Wake 2 blijft een ontzettend traag spel. En ook dat is niet raar, want de actie van Alan Wake 2 doet met grote regelmaat denken aan die van de remakes van Resident Evil. 

Survival-horror dus. Je moet zuinig zijn op je spullen, want wat je vindt heb je ook nodig. Ga je dood en heb je geen kogels meer? Dan moet je al strompelend in kastjes en kistjes zoeken naar munitie en verband, meestal terwijl vijanden in je kuiten proberen te bijten. Die stress went nooit. Zeker omdat je tegelijkertijd je zaklamp moet gebruiken. De omgevingen zijn zo donker dat je zonder licht geen hand voor ogen ziet.

Op een gegeven moment krijgt Alan ook nog een andere ‘zaklamp’. Hiermee kun je licht van de ene lichtbron naar de andere verplaatsen. Zo kan hij tussen dimensies wisselen. Zie je geen metro-ingang? Verplaats dan licht naar een lantaarnpaal boven waar de metro hoort te zijn en ta-da, een metro-ingang. Dat is een ontzettend indrukwekkend visueel effect dat even indrukwekkend wordt gebruikt - en niet alleen bij lichtbronnen.

Latere puzzels tellen meerdere ‘dimensielagen’ tegelijkertijd. De game weigert je hierbij te helpen. Dat is gedurfd en werkt meestal prima, maar vergt wel wat gewenning. Alan Wake 2 legt amper uit wat de bedoeling is, terwijl je soms onder hoge stress op zoek bent naar de juiste dimensie om naar over te schakelen. Dat contrast kan ook een beetje een sfeerbederver zijn. Dan hoor je hele spannende muziek, maar zoek je in de praktijk naar een lantaarnpaal. 

Spelen met licht

Ook Remedy Entertainment speelt veel met licht in dit twee deel. De ontwikkelaar had er zin in en heeft, helemaal bij de pc-versie, veel moderne grafische technieken aangewend. Alan Wake 2 ondersteunt zelfs path tracing; een experimentele vorm van ray tracing. 

Alan Wake 2 telt maar liefst drie ray bounces en één occlusion ray bounce, wat technisch jargon is voor ‘wat is de lichtval in deze game letterlijk oogverblindend mooi’. Helaas hebben consolegamers daar weinig aan, net als veel pc-gamers: path tracing is alleen mogelijk als je een RTX 40-series videokaart hebt. Maar toch, Alan Wake 2 is echt een genot om naar te kijken en in combinatie met DLSS 3.5 ook nog eens in een goede framerate te spelen. 

Maar goed, met een RTX 4090 heb ik makkelijk praten. De consoleversie kon ik niet testen, maar ook die schijnt volgens experts erg mooi te zijn. Het is overigens niet alleen licht dat in de donkere levels imponeert. Ook de gezichtsanimaties zijn ontzettend sterk gedaan. De mimiek van personages is tot in de kleinste frons te volgen. Het stemmenwerk is bovendien charismatisch.

In een jaar dat is volgestouwd met toptitels voelt Alan Wake 2 als de zoveelste klap in het gezicht van gamers. Waar moeten we de tijd nog vandaag halen? ‘Gelukkig’ is Alan Wake 2 niet voor iedereen. Deze game houdt je niet aan het handje en kan behoorlijk eng zijn. Hoewel, naarmate de game vordert, wordt de engheid minder en het mysterie groter. Er ontvouwt zich dan een verhaal dat in missies vanuit meerdere hoeken belicht wordt.

En ja, dat is vaag, maar het zou zonde zijn om daar meer woorden aan vuil te maken. Schrijven is immers schrappen. Vraag maar aan Alan Wake.

Alan Wake 2 is getest op pc en is nu beschikbaar op Xbox Series S/X. PlayStation en pc. Voor deze review is de pc-versie getest.  

Conclusie

8,5

Uitstekend

Conclusie

Alan Wake 2 houdt je continu op het puntje van je stoel. Is het niet met survival-horror-actie, dan wel met een overdaad aan onverwachte plotpunten en gameplaysequenties. Dit vervolg is in dat opzicht echt volledig uniek. Niet alle genomen risico’s betalen zich uit, maar Alan Wake 2 is in sfeer, verhaal en verrassing een avontuur dat je eigenlijk niet missen kunt.

Plus- minpunten

Fantastische presentatie

Veel verrassingen in verhaal en missies

Kan lekker eng zijn

Heerlijke sfeer

Puzzels soms verwarrend

Onnodig upgradesysteem