Elden Ring beheerst mijn leven

Ja, ik weet het: Elden Ring verschijnt volgend jaar pas. Ik speel een beetje vals. Dat doe ik bijna ieder jaar, want in 2018 schreef ik over alle games die ik dat jaar gespeeld had, in 2019 over de niet bestaande multiplayer van Sekiro: Shadows Die Twice en vorig jaar over zowel Hades als Spiritfarer. Als je het zo bekijkt, is het logisch dat ik dit helse jaar kies voor een spel dat pas in 2022 uitkomt.

Hoewel: de Elden Ring Network Test van begin november voelde praktisch als een volledig spel. Je kon er zo vijftien uur mee bezig zijn. Het is dat ik ook nog sociaal moest doen dat weekend, anders had ik alle vijf de tijdslots van drie uur volgemaakt. In de preview die ik schreef op basis van de netwerktest zei ik nog dat Elden Ring soms wel heel letterlijk Dark Souls in een open wereld is. Daar wil ik bij deze graag op terugkomen. Daarmee zou ik al het werk dat FromSoftware de afgelopen jaren heeft verzet tekort doen. 

#spons

Bij gebrek aan een exemplaar van Elden Ring om te spelen ben ik sinds de Network Test als een spons informatie erover op aan het nemen. Van dagdeelvullende streams tot minutieuze opsomvideo’s met daarin alles wat er anders is ten opzichte van eerdere Souls-games.

Wist je bijvoorbeeld dat de jumping attack met R2 verschilt van de jumping attack met R1 en dat ieder wapen nu dus twee verschillende jumping attacks heeft? Ik weet dat. Ik weet inmiddels alles wat er maar te weten valt over Elden Ring, als je even wegdenkt dat de Network Test nog niet eens de helft besloeg van het eerste gebied. Alles wat daarna komt, is gelukkig nog een verrassing.

Ik wist niet dat het kon, maar ik ben nog meer hyped dan ik al was. Het lijkt erop dat Miyazaki en zijn makkers bij FromSoftware met Elden Ring ook hun eigen droomgame maken, niet alleen de mijne. Het heeft de al in Dark Souls 2 beloofde lichteffecten, de sluipactie van Sekiro, gevechten te paard, een open spelwereld en de weapon arts uit Dark Souls 3. 

The One Ring

Alles waar de ontwikkelaar sinds Demon’s Souls mee heeft geëxperimenteerd, lijkt in Elden Ring tot wasdom te zijn gekomen.

, een van de bekendste Soulsfluencers (sorry), zei het heel treffend in een van de miljard video’s die ik afgelopen maand heb bekeken. Iedere Souls-game heeft wel zijn eigen aanhang, maar het zou goed kunnen dat deze game ze allemaal gaat overtreffen. One Elden Ring to rule them all.

Die hype heeft helaas een keerzijde. Het is nu eind december. Dat betekent dat het nog een kleine twee maanden geen 25 februari is. De content die ik nog kan consumeren over Elden Ring is inmiddels aardig opgedroogd. Ik ben nu beland bij de video’s van mensen die er veel minder om geven dan ik.

Dat vormt een raar contrast, want ik word met de dag enthousiaster. Dat gevoel heb ik niet meer gehad sinds World of Warcraft. Toen fantaseerde ik als tiener over wat ik allemaal zou gaan doen als Night Elf Hunter. Nu zie ik helemaal voor me dat ik van eind februari tot het einde der tijden mensen ga helpen als een nobele paladijn. Waarom zou ik ooit nog een andere game willen?

Ring-Ring

Ik chargeer uiteraard, maar niet zoveel als je misschien zou denken. Ik heb dit jaar best wat leuke spellen gespeeld. Voice of Cards: The Isle Dragon Roars, Exo One, Greak: Memories of Azur, Metroid Dread, Returnal, Death’s Door, Unpacking, Nier Replicant ver.1.22474487139, Sable, Maquette, It Takes Two en dan vergeet ik er vast nog een paar.

Toch is er geen enkele game die me dit jaar meer bezighield dan Elden Ring. Ik ben er zelfs om 4 uur ’s nachts voor opgestaan. Niet door een alarm te zetten. Nee, ik heb het gemanifesteerd. Ik wilde het zo graag dat ik uit mezelf wakker werd. Om kwart voor vier ging mijn Elden Ring.