Je bent ongetwijfeld al eens in aanraking gekomen met de magie die multiplayer biedt. Waar voor de één een multiplayer pas echt tot zijn recht komt in MMO's als World of Warcraft, komt deze voor de ander al tot zijn recht in een pvp multiplayer als Fifa. Er zijn talloze gamesgenres die multiplayer bieden, maar is dit ook altijd terecht?

We beginnen onze multiplayerreis met het bekende MMO-type. Deze games zijn overduidelijk gemaakt voor de multiplayer ervaring, logischerwijze omdat er vaak niet eens een singleplayer van is. Deze MMO's worden weer onderverdeeld in de bekende genres. Zo heb je de MMORPG, veruit de bekendste van alle MMO-genres, MMOFPS (denk aan Planetside) en MMORTS. MMO's kunnen voorkomen als echte games, maar ook als browser-based. Denk hierbij aan bijvoorbeeld een ogame, een BBMMORTS.

Echter gaat dit artikel niet over MMO's, integendeel. Het gaat over de basis game genres.  Een klein lijstje van genres is action (voornamelijk shooters en zal in het vervolg ook doorgaan als shooters), action-adventure, adventure, RPG, simulation, sports en strategy. Deze genres vormen toch wel de basis van de de core games.
Een deel van deze genres zijn bij uitstek erg geschikt voor competitieve doeleinden. Wie heeft nou niet de multiplayer gespeeld van de shooter Call of Duty, Battlefield of Halo. Wie kent nou niet de multiplayers van Fifa of NBA 2k. Moet je nagaan dat ik dan nog niet eens de uitvinder van de moderne e-sport heb genoemd, Starcraft 2, de strategy game. Daarnaast, simulation games kennen we ook genoeg in de multiplayer, zoals onlangs SimCity, maar ook racegames vallen hieronder. Noem maar eens een racegame en ik gok zo dat deze een multiplayer heeft.

Maar daar blijft het ook bij. Action(-adventure)en RPG games zijn veel minder vanzelfsprekend. Hoewel voornamelijk de RPG wel tot uiting komen in de MMO's, zijn ze op kleiner gebied tamelijk instabiel. Daarom ga ik in deze blog 3 Singleplayer gone Multiplayers reviewen. Deze zijn: Bioshock 2, A a in's Creed (Brotherhood, Revelations en III) en de onlangs verschenen Tomb Raider. Helaas zijn ook hiervan 2 deels shooters, maar in mijn ogen ligt de kern toch in een ander genre.

Bioshock 2

Bioshock 1 heeft iedereen versteld doen staan. Eigenhandig hebben zijn het horror genre weer tot leven gewekt, wat een sub-genre is van action-adventure. Bioshock 2 deed er nog een schepje bovenop en bracht wederom een fantastische game. Er zat echter een nieuwe optie in: de multiplayer. Hoe heb ik deze multiplayer ervaren?

Om te beginnen had deze multiplayer een klein verhaal, iets wat ook relatief nieuw was op multiplayer gebied. Voor mij althans. Ik kan echter niet zeggen dat deze beloofde story nou echt zo bijzonder was. De story luidt: je bent een testpersoon, een splicer, die plasmids en tonics uit mag proberen. Hoe verder je komt in levels, des te meer kom je te weten over de burgeroorlog in Rapture. Echter, zoals ik ook al vond in de Singleplayer, is deze burgeroorlog totaal niet intere ant. Het is eerder een korte verklaring waarom al het onheil er is dan dat het er echt toe doet.

Nu over op de orde van de dag: de multiplayer. Het is een gewone shooter met de bekende modi, maar dan in een ander jasje (zoals Capture the Sister). Wat ik al snel merkte, was dat het mi en van het aiming-system enorm tegenwerkte. Je hebt natuurlijk 2 wapens, je echte wapen en je plasmid, maar je wilt toch richten met je wapen als je iemand tegenkomt. Ik vond dit erg irritant en het werd dan ook meer sprayen dan gericht mikken. Kwa verbinding van de servers vond ik het meevallen. Hoewel het niet de beste servers waren, er zat nogal eens wat lag in, was het niet onmogelijk om het redelijk te kunnen spelen.
Over het algemeen vond ik het level verschil wel erg duidelijk. Er was een groot verschil tu en beginners en maxed ranks. De wapens, tonics en plasmids maken enorm veel verschil en dit werkte nou niet echt mee in het plezier. Desondanks was het wel leuk om te spelen...voor even dan. Het voegde totaal niets toe aan het spel zelf en het was leuk erbij, maar ik vond het een beetje overbodig. Het had wel mogen blijven bij enkel een singleplayer. Gelukkig doen ze dit weer bij Bioshock Infinite. Conclusie: Overbodig, maar vermakelijk voor even.

A a in's Creed

Toen ik hoorde dat A a in's Creed kwam met een multiplayer, was ik stomverbaasd. Hoe gaan ze van een echte Action-stealth singleplayer game nou in hemelsnaam multiplayer maken? Nou, ik heb het geweten...

Toen ik Brotherhood uitgespeeld had, kwam onmiddellijk de multiplayer erbij. Ik startte het mijn eerste potje op en was verbaasd van de mogelijkheden. Het daadwerkelijk a a inaten van tegenstanders die geen AI waren maar echte mensen, voelde goed aan. De gamemodi leken in het begin echter nog wel erg bekend. Wanted was een soort free-for-all, maar dan met een aangewezen tegenstander, Alliance was een soort team deathmatch. Het enige verschil was: je hebt zelf ook een directe tegenstander die jouw probeert te vermoorden. Je moest dus opeens opletten met wat je deed, aangezien anders jij de lul bent. Je bent veel meer bezig met je daden dan met andere spellen. Al moet ik wel zeggen, sommige potjes worden toch gedomineerd door hersenloze a a ins die je om de seconde voor je neus ziet rennen. Echter blijft de multiplayer verra end leuk.

Revelations bracht toen de story erin en hier werd het intere ant. Je was opeens een templar, iets wat je ook al was bij de MP van Brotherhood, maar nu kwam de story er echt bij. Je begon al als echte rekruut met een toespraak van Warren Vidic himself (voor de leken, de leider van de templars en de supervisor van het animi training program). Naarmate je levelde kreeg je steeds meer filmpjes en lappen tekst over de templars. Voor een echte AC story liefhebber als ik was dit fantastisch. Je leerde zoveel over de templars. De multiplayer gaf je echt een reden om te spelen: hoe meer je speelde, des te meer je leerder over de Templars. Met de nieuw toegevoegde modi zoals Artifact A ault en Corruption werd de multiplayer steeds beter. De wolfpack modi van AC III is ook erg leuk en zeker aan te raden. Zorg er wel voor dat je met vrienden speelt, het kan erg frustrerend zijn door de vele kill steals.
De story van Revelations werd doorgevoerd in AC III, maar in een ander jasje. Weer was je een gebruiker van de animus van abstergo. Als je de multiplayer opstart, zie je dan ook niet het logo van A a ins Creed, maar enkel van Abstergo. Het lijkt gewoon een ander spel. Naarmate je vordert in level en je bepaalde challenges haalt, krijg je filmpjes, reclames te zien van Abstergo. Deze laten zien hoe mooi de wereld is door Abstergo, maar door de challenges te halen, hack je de filmpjes en zie je de reden van het filmpje. Zo zie je de duistere kant van Abstergo en eigenlijk de reden van hoe reclame werkt. Dit is erg leuk gedaan en het laat zien dat de multiplayer echt iets toevoegd. Conclusie: Goed, vernieuwend en intere ant.

Tomb Raider

Na een aantal jaar van gameloze maanden voor Lara Croft, mocht ze het dit jaar weer proberen. Ze bracht ons een singleplayer die ik met plezier heb mogen spelen. Hoewel ze nogal een cry-baby was, had het een ijzersterk verhaal en was het erg vermakelijk. Er zat echter ook een multiplayer in. Aan de hand van de achievement en trophies zou je denken dat deze Multiplayer erg veel aandacht heeft gekregen. Nou, ik kon niet veel fouter zitten.

Ik startte mijn eerste potje op en ik zag dat er leuke mogelijkheden waren met de wapens en perks, maar ik liep al vast bij de eerste stappen. Je personage loopt houterig, sprinten gaat totaal niet gemakkelijk en zelfs bukken was een hele opgave. Het schieten werkte ook niet helemaal, maar ik weet niet of het komt door het schieten zelf of de vreselijke lag die het spel met zich meebracht. Het werkte gewoon niet. Als je op iemand aan het schieten bent, dan sprint hij zo duur je spervuur heen en meleet je neer, iets wat ongeveer elk potje wel gebeurd namelijk. Melee is makkelijker dan schieten, je rent om elkaar heen waardoor je gewoon geen reet raakt met je wapen en rammen is dan de beste oplo ing. Nou, ik pas liever bij een spel waar je moet gaan rammen omdat het schieten gewoon niet werkt. Ik zal niet veel woorden meer vuil gaan maken aan deze multiplayer, maar alsjeblieft, houdt het op de singleplayer. De multiplayer verpest het enkel. Conclusie: Uitermate overbodig, zeer slecht, servers zijn om te laggen (ja, dat zei ik goed).

Verdict

Uiteindelijk kan ik concluderen dat sommige singleplayer games echt wel een multiplayer kunnen hebben. Hier moet echter wel genoeg tijd en aandacht aan besteed worden. Een goede multiplayer bij een singleplayer moet gewoon over een erg sollide multiplayer bieden of gewoon je kunnen binden met een story binnen de multiplayer. Als je multiplayer dit niet heeft, laat het er dan gewoon uit. Dat bespaart jullie tijd en geld en het kan ons weer extra plezier opleveren in de singeplayer, waarbij ik verwacht dat deze dan ook uitgebreider is.

Aan jullie nog de vraag: wat zijn jullie eigen ervaringen met singleplayer gone multiplayers? En hebben jullie nog suggesties voor andere games die ik moet behandelen? Of andere onderwerpen, sta er toch voor open :P