De datum 26 mei heeft als een spookachtige Magere Hein door de gangen en de kantoren van ontwikkelaar Z-Axis gedoold. X-Men: the Official Game is namelijk typisch zo’n game die met een beetje meer tijd, en wellicht iets meer liefde, een behoorlijk toffe game had kunnen zijn, maar onder tijdsdruk feitelijk overal net een beetje te kort komt. Het spel pikt de draad op na de tweede X-Men film waarin (spoiler!) Jean Grey net overleden is. Het verhaal gaat uiteraard in op de strijd tu en de goede mutanten en de slechte muntanten onder leiding van Magneto. Heb je de tweede X-Men film niet gezien en weet je ook weinig van de X-Men af, dan biedt X-Men: the Official Game weinig soelaas om je toe te laten treden in dit markante universum.
De kern van X-Men: the Official Game bestaat uit een beat ‘em up waarin je met drie verschillende personages mag vechten: good-old Wolverine, Nightcrawler en Ice-Man. Wolverine heeft zijn klauwen als wapen en moet het hebben van zijn brute kracht en zijn razernij aanval. Nightcrawler daarentegen geeft je de mogelijkheid om te teleporteren tu en verschillende plekken en zo je tegenstanders te verra en door opeens achter hun rug op te duiken. Ook is Nightcrawler de oplo ing voor allerlei platformproblemen. Ice-Man biedt een totaal andere gameplay, die het best te omschrijven is als dynamische rail shooting. Het ijs dat onder je voeten vandaan komt geeft je de mogelijkheid om stil in de lucht te hangen en door middel van je icebeam kun je vijanden uitschakelen.
Drie personages met ieder hun eigen vaardigheden, dat klinkt intere ant. Jammer genoeg is de diversiteit maar half aanwezig en is het ook direct een klein nadeel van de game. Je kunt namelijk niet op ieder moment van personage verwi elen, maar krijgt per level een personage voor je kiezen. Dit is jammer, want wanneer je op pad was geweest met een groepje helden had de game nog iets meer diepgang gekregen door je zelf te laten bepalen met welk personage het aankomende stuk het beste gespeeld zou kunnen worden.
Door de extravagante gameplay van Ice-Man en het verfri ende teleporteer-idee van Nightcrawler valt Wolverine tevens gigantisch buiten de boot en kunnen de stukken dat je met de normaal toch stoere held speelt, zelfs als saai en monotoon gezien worden. Okay, je hebt een aantal combo’s tot je beschikking en kunt bij genoeg gelukte aanvallen in razernij je helemaal gek beuken, maar echt intere ant wordt het nooit. Hierbij is het irritant dat je tegenstanders met wapens niet anders kunt bestrijden dan recht op ze af te lopen en ze een paar klappen te geven. Met veel tegenstanders in beeld betekent dit vijanden lokken naar je schuilplek en ze vervolgens een aantal ro en verkopen. Laat dit niet als een geavanceerde A.I. klinken, want de tegenstanders in X-Men: the Official Game zijn verre van slim.
Ook Nightcrawler vervalt al snel in een herhalende manier van spelen. Je teleporteert jezelf van hot naar her en maakt tegenstanders koud door plotseling achter ze te beamen en ze dan een paar rake klappen te verkopen. Dit, plus soms eens een knop omzetten, is de gehele gameplay van Nightcrawler. Het leukste personage is dan ook zonder twijfel Ice-Man. Al vliegend en schietend probeer je niet alleen je tegenstanders zo snel mogelijk om te leggen, maar ook zo kunstig mogelijk te vliegen. Je hebt zelf in de hand hoe gaaf je de actie maakt.
Grafisch gezien is X-Men: the Official Game geen slechte game, maar echt overtuigend is het allemaal ook niet. De omgevingen zien er sfeervol uit, maar de animaties zijn daarentegen weer wat stroef en heel erg gebonden aan de combo’s die je uitvoert. De door ons gespeelde Xbox-versie hoeft zich echter absoluut niet te schamen en bevat door de toevoeging van enkele bekende filmlocaties voor de liefhebbers van de X-Men serie ook nog wat om te ontdekken. Het geluid van de game is van een goed niveau, met enkele officiële stemacteurs (m’n gehoor vertelt me dat Wolverine, Nightcrawler, Ice-Man en Profe or X sowieso zijn ingesproken) en een opzwepende soundtrack.
Na de singleplayer voltooid te hebben, hoop je dat X-Men: the Official Game nog een multiplayer optie bevat. Maar nee, de ontwikkeltijd was na het afgeraffelde helemaal-alleen-spelen-avontuur op en de multiplayer kunnen we shaken. Dit in combinatie met alle andere opties die voor het gevoel allemaal zo karig uitgewerkt zijn, geeft je het idee dat je met X-Men: the Official Game absoluut geen game in handen hebt die als verrijking voor het X-Men universum gemaakt is. Het is een verrijking voor de X-Men franchise, maar als gamer kom je hierdoor behoorlijk bedrogen uit. Het spel heeft wat positieve punten, de gameplay van Ice-Man is gaaf en audiovisueel is het allemaal zeer goed te pruimen, maar over het algemeen zijn het toch de negatieve aspecten die de overhand hebben. Duidelijk een geval van euro’s voorop.