Sinds het succes van Minecraft is het hip om lelijke blokfiguren in ongeïnspireerde omgevingen te zetten. Zo ook in The Real Texas. Waar het bij Minecraft nog een functioneel doel heeft en het refereert aan Lego, is het in deze action-adventure game slechts voor de sier.
Maar goed, een spel draait vooral om de gameplay. Ontwikkelaar Kitty Lambda probeert ook daar niet origineel te zijn, maar gebruikt kla ieke avonturenspellen als blauwdruk. Het doet nog het meest denken aan The Legend of Zelda: A Link to the Past, maar het beperkt zich niet tot dat spel. Ook adventures waarbij alles nog met de tekst werd ingevoerd, dienen ter inspiratie. Het belooft veel goeds, vooral voor nostalgische gamers, maar het is helaas niet heel sterk uitgewerkt.
Belemmering
The Real Texas probeert niet direct duidelijk te maken waar het verhaal over gaat. Je cowboy wordt midden in de wereld gedropt en zonder aanwijzingen van hot naar her gestuurd. Pas na talloze ontmoetingen en gesprekken wordt ongeveer duidelijk wat je moet doen. Er is dus een verhaallijn, maar de puzzelstukken van dit verhaal moet je zelf bij elkaar sprokkelen. Dat is best leuk gedaan, ware het niet dat je in je zoektocht constant belemmerd wordt door de brakke besturing.
Je cowboy bestuur je met het toetsenbord en de muis. Ook kun je voorwerpen oppakken en gebruiken. Bij sommige voorwerpen is het direct duidelijk hoe dat werkt. Een pistool sleep je bijvoorbeeld naar je hand en schieten doe je vervolgens met de muis. Duidelijk. De tekstcommando's gooien echter roet in het eten. Veel logische commando's werken niet op voorwerpen en een andere keer is het onduidelijk of je een voorwerp überhaupt kunt gebruiken. Het spel is erg inconsistent, waardoor je gewoon maar alles moet uitproberen tot je het echt niet meer weet. Dat is vervelend omdat het niet logisch is, maar ook omdat het geen bewuste puzzel is. Het belemmert de speler in het spelen, iets wat van een Zelda niet gezegd kan worden.
Veel fouten
In The Real Texas heb je dus veel te maken met trial-and-error. Daar is mee te leven zolang dingen intuïtief reageren, maar dat is ook niet het geval. Het grootste probleem is het feit dat vijanden niet altijd hetzelfde reageren. Soms doen ze niks en soms vallen ze opeens aan en blijven ze aan je cowboy kleven tot je dood bent. Soms zijn de NPC's onsterfelijk, maar de volgende keer gaan ze in één keer dood. Nauwe grotten moet je tientallen keren opnieuw doorlopen; niet omdat het spel nou zo moeilijk is, maar omdat het erg brak geprogrammeerd is.
De bugs zijn talloos in The Real Texas. Sommige gebieden, die je eigenlijk pas later opent, zijn gewoon toegankelijk en voorwerpen doen soms iets heel anders dan ze moeten doen. Vaak is het een kwestie van rare bewegingen maken en muren exploiteren tot je er doorheen kan of iets anders geks gebeurt. Het probleem is dat de, toch al vrij onlogische, opbouw volledig door de war gaat en het spel echt nergens meer op slaat.
Doet zijn best
Dat is inderdaad vrij kritisch, al kunnen we van een indie-ontwikkelaar niet de perfectie van een grote studio verwachten. Ook lang niet alles is slecht aan de game. De jongens van Kitty Lambda hebben namelijk wel geprobeerd een grote wereld neer te zetten waarbij alles op een of andere manier met elkaar is verbonden. Dat is niet zo groots opgezet als in Zelda, maar het is knap hoe gebieden, grotten en mensen met elkaar zijn verbonden. Spelelementen komen samen op manieren die je niet zo snel verwacht en openen elke keer weer nieuwe mogelijkheden.
In de wereld zijn bovendien talloze voorwerpen verborgen die weer met andere voorwerpen uit de wereld zijn te combineren. Je bent eerder een soort schatzoekende piraat dan een Texaanse cowboy en dat is iets waar de spelmakers zich meer op hadden moeten focu en. De kleine puzzeltjes waarbij je unieke voorwerpen vindt, zijn de leukste momenten uit het spel. Juist de standaard gameplay, met het schieten en de algemene puzzels, is nietszeggend en staat in de schaduw van het veel betere Zelda.
The Real Texas voelt geforceerd aan. De maker wil per se een ode maken aan avonturenspellen. Voor zoiets moet je van hele goede huize komen en je mankementen niet verhullen onder een dosis flauwe humor en zogenaamd hippe graphics. Als de game meer een eigen gezicht had en zich had gefocust op zijn eigen sterke punten, was het mi chien wat leuker geweest. Nu blijft het een bizar avontuur vol amateuristische fouten.
The Real Texas is te koop op de website van de game en kost €6,47.