Lees onze The Last of Us-recensie van de PlayStation 3-versie om meer te weten te komen over het verhaal en gameplay. 

Het emotionele avontuur van Joel en Ellie in een wereld overheerst door geïnfecteerde monsters liet vorig jaar een onuitwisbare indruk achter in de harten van miljoenen gamers. De norse bebaarde man en het meisje van amper veertien jaar oud waren een onwaarschijnlijk heldenduo die gedurende het twintig uur durende verhaal alle gevoelige snaren bespelen. Het spreekt voor zich dat al deze elementen behouden zijn gebleven in deze heruitgave.

Grafische update

Waar iedereen meer benieuwd naar zal zijn: hoe zijn de graphics? In de vergelijkingsfilmpjes die de ronde doen op het internet is het verschil soms moeilijk te zien, voornamelijk door de compressie en slechte resolutie die je soms tegenkomt. Op onze gigantische flatscreen kunnen we echter bevestigen dat er wel een goed waarneembaar verschil is met het origineel. Door de hogere resolutie zijn de beelden gewoonweg scherper, personages zien er nog levensechter uit en omgevingen stralen. Vooral de verlaten steden die overgroeid zijn met prachtig groene planten. Eerlijk is eerlijk, het haalt net niet het niveau van games die specifiek voor het PlayStation 4-platform zijn ontwikkeld, zoals InFamous: Second Son. Maar de PS3-versie van TLOU was al prachtig, dus elke verbetering daarop is meegenomen.

Met name de natuurlijke effecten komen op de PlayStation 4 goed uit de verf. Het water waar Joel en Ellie in het begin van de game doorheen waden golft realistisch op en neer. De eerste keer dat je je zaklamp aanklikt maakt ook indruk: de lichtstraal die de muren verlicht, oogt levensecht. Ook op andere momenten maakt de belichting indruk. Zonnestralen lijken een stuk zachter te zijn en ook de schaduwen lijken uit het echte leven te zijn gegrepen.

Een grafische verbetering die bovendien niet vergeten mag worden is de verhoogde framerate. Het origineel tikte vrij constant de 30fps aan, maar Remastered hangt vrij comfortabel rond de 60. Dat maakt een hoop verschil voor de gameplay: de besturing is iets sneller en preciezer. Dat merk je vooral tijdens de multiplayer, waar je toch iets sneller geneigd bent om een geweer te trekken dan in het op sluipen gerichte singleplayergedeelte. De framerate wil af en toe nog wel inzakken als er teveel tegelijk gebeurt, en dus heeft Naughty Dog de optie ingebouwd om hem vast te zetten op 30fps.

Het complete pakket

Genoeg over het visuele aspect, want Remastered heeft nog een hoop meer te bieden. De heruitgave probeert een zo volledig mogelijk pakket te bieden. Naast de imposante singleplayer is namelijk ook de tot nu toe beschikbare DLC toegevoegd. Dat betekent een hoop meer opties in de verrassend leuke multiplayer, waarin slimheid en tactiek het winnen van hersenloze knalactie. Het is echter vooral de uitstekende verhalende DLC, Left Behind, die emotioneel indruk maakt.

Verder zijn het de kleine toevoegingen die het geheel afmaken. Denk bijvoorbeeld aan de speaker in de DualShock 4, die een klein klikje produceert als je de zaklamp aanzet. Zo voelt het alsof je de zaklamp werkelijk in je handen hebt. Daarnaast biedt de nieuwe Photo Mode een hoop plezier voor creatievelingen. Op elk moment kun je de game pauzeren en de camera zo neerzetten als je zelf wilt. Vervolgens heb je de keuze uit een lading aan filters en kun je de scherpte aanpassen om de perfecte foto te maken die de intensiteit van TLOU goed weergeven.

The Last of Us Remastered brengt de imponerende exclusive van de PS3 met verve naar de huidige generatie. Maar hoe mooi en uitgebreid deze versie ook is, het is en blijft dezelfde game. Daardoor is er voor iedereen die het origineel heeft gespeeld en daar zijn plezier uit heeft gehaald, geen echte reden om deze heruitgave aan te schaffen. Alleen de echte fans die er helemaal klaar voor zijn om het spel nog eens te beleven zullen hun geld uit Remastered halen. En aan iedereen met een PlayStation 4 die The Last of Us nog niet heeft gespeeld, kunnen we dit meesterwerk niet hard genoeg aanraden.