Zoals vrijwel elke beat ‘em up game, heeft ook Spikeout geen diepgaand verhaal. In de singleplayer campaign speel je met Spike Jr, zoon van Spike, de leider van Team Spike. Tien jaar geleden was er een bloedige gangwar tu en Team Spike en het kwaadaardige Team Inferno (onder leiding van een kerel genaamd Michael). Na een lange tijd van afwezigheid, is Spike Jr. terug in zijn hometown en spant opnieuw een oorlog aan tegen Team Inferno en de aartsvijand van zijn vader.
Ondersteunend bij dit niet bepaald intere ante verhaal zijn de cutscenes. Nu zijn we wellicht verwend geraakt door de indrukwekkende filmpjes uit bijvoorbeeld Dead or Alive 3, maar wat ze in Spikeout voor je neus schotelen is echt ondermaats. Onder begeleiding van matige graphics, idem geluid en geen mogelijkheid om het filmpje over te slaan, moet je het maar tenenkrommend uitzitten. Eenmaal klaar met het filmpje komt dan eindelijk het moment waar je op hebt gewacht. Je mag aan de slag. Kom maar op met die badguys!
Maar zelfs dit blijkt een deceptie te wezen. Ingame ziet het er allemaal maar duf en simplistisch uit. Tegenstanders zien er hoekig uit en ook de omgeving motiveert je gelijk al niet meer om verder te spelen. Echt moeilijk is het vechten ook niet, je drukt een paar keer op X, een paar keer op Y, je combineert het een paar keer en zie daar, weer een badguy overwonnen. Nu hoeft het concept ‘hersenloos raggen’ niet onmiddellijk slecht te wezen, maar in het geval van Spikeout is de kans aanwezig dat je er zelf hersendood van wordt. Niet echt iets om over naar huis te schrijven dus.
Gelukkig bestaat er ook nog de multiplayer optie (collectief hersendood worden is wel zo sociaal natuurlijk!). Zo kun je een game starten op een Xbox, waar maximaal 4 personen mee kunnen spelen. Ook Xbox Live en Systemlink behoren tot de mogelijkheden. De multiplayer maakt het spel er iets dragelijker op, maar tevens een stuk makkelijker. Helaas blijkt ook hier weer dat de game heel erg snel verveeld. 20 jaar geleden was de gameplay wellicht state-of-the-art, maar tegenwoordig willen we toch wel meer zien.
Valt er dan niets positiefs te melden over Spikeout: Street Battle? Jawel, want hoewel er geen sprake is van een budgetprijs hier in Nederland, is de prijs toch aanzienlijk lager dan menig AAA-titel. Hoe dan ook, ondanks de aanvankelijk leuke “oldskool feeling”, blijkt toch maar weer dat retro niet altijd garant staat voor een instant hit. Waar Outrun 2 wel slaagde, faalt Spikeout: Battle Street behoorlijk. Jammer maar helaas voor SEGA.