Rebellion, de makers van de Sniper Elite-reeks, zijn de afgelopen jaren stug doorgegaan met het Tweede Wereldoorlog-thema, zij het met wi elend succes. Waar Sniper Elite redelijk scoorde door een relatief nieuwe invalshoek en we vooral heel blij waren dat we eindelijk eens konden campen zonder gezeur van andere spelers, daar werd Sniper Elite V2 toch wat minder onthaald vanwege matige kunstmatige intelligentie en het gevoel dat je te veel aan het handje werd genomen. In Sniper Elite 3 belooft Rebellion daarom meer vrijheid, meer uitdaging en vooral meer sluipschutterplezier.
Bij een third-person shooter over de Tweede Wereldoorlog verwacht je al snel kapotgeschoten steden in een Europese omgeving. Dit is ook precies de reden waarom Sniper Elite V2 zo benauwd aanvoelde en dat er weinig bewegingsruimte was tu en al die kleine, nauwe straatjes. Dit keer worden we echter overvallen door een landschap vol kleur en licht. Het betreft een Afrikaans landschap dat vooral heel weids en open is en daarom een veel betere speeltuin vormt voor eenieder die liever met een sluipschuttersgeweer dan met een Thompson-machinegeweer rondloopt. De keuze van Rebellion voor een nieuwe omgeving lijkt daarmee een juiste te zijn, want al na onze eerste mi ie hebben we al veel meer het gevoel dat we met Karl (de held in Sniper Elite 3) zelf een route mogen uitstippelen.
Katten en muizen
Het is zeker niet zo dat je altijd maar wat rond kunt lopen op zoek naar wat vijanden. Door je mi iedoelen zul je uiteindelijk altijd naar bepaalde checkpoints worden gestuurd. Maar de weg daar naartoe geniet een vrije interpretatie. De levels voorzien daarnaast in een ruim aanbod aan zijmi ies, collectibles en andere verborgen items. Aan jou de keuze of je alles wilt zien of niet. En dit keer ook zoals een sluipschutter betaamt. Het vorige deel had namelijk wat problemen met om je daadwerkelijk de rol van sluipschutter te laten ervaren. De kortste weg in een level was vaak de beste en vijanden speelde het dodelijke kat-en-muis spelletje niet echt mee.
Door een nieuwe ‘relocatie-meter’ heeft de manier waarop je speelt in deel drie veel meer effect op de reacties van je vijanden en het verdere verloop van je mi ie. Door het handige metertje zie je namelijk of de vijand weet waar je zit. Het metertje vult zich zodra je te vaak op eenzelfde positie een schot lost. Maar zolang jij maar genoeg blijft bewegen en de vijand constant op een dwaalspoor brengt, kun je heerlijk blijven snipen. Daarmee is het absoluut niet zo dat je iedere vijand om moet leggen met je sluipschuttersgeweer, want buiten je geweer heb je nog behoorlijk wat middelen om je vijanden voorgoed uit te schakelen. Wil je liever je vijanden een voor een naar een donker hoekje lokken en ze met je mes de strot uitsteken? Geen probleem! Plaats je liever boobytraps voor langslopende patrouilles? Ga je gang!
Dit loont zich, want game wordt pas echt goed als je alle opties samenvoegt en je al sluipend en moordend door de levels heen kruipt. Het zal vast mogelijk zijn om volledig los te gaan en bij de start van het level het alarm te activeren. De voldoening is echter zoveel groter als je op het juiste moment een vrachtwagen opblaast en in de chaos die ontstaat listig langs een patrouille sluipt. Om vervolgens met dodelijke precisie de ene Duitse officier een headshot te geven terwijl de generator achter je zoveel herrie maakt waardoor niemand het schot heeft gehoord. Wat dat betreft hadden we meer plezier in de levels halen door strategisch te werken dan wanneer we systematisch het complete level schoonveegden. Wie op deze manier speelt zal niet alleen meer voldoening uit de game halen, maar door de grootte van de speelvelden makkelijk een uurtje of zelfs twee kwijt zijn per level.
Blinde vinken
Toch willen we wel een kanttekening plaatsen bij het nieuwe relocatie-metertje en de manier waarop de kunstmatige intelligentie zich soms behoorlijk voor schut zet. Zelfs op de hoogste moeilijkheidsgraad zijn ze soms stekeblind en duurt het letterlijk een paar seconden voordat ze daadwerkelijk op je schieten wanneer je gespot bent. Het maakt de game een stuk vergevender, maar daarmee ook direct een beetje té eenvoudig. Tel daarbij op dat het natuurlijk te belachelijk voor woorden is dat je als sluipschutter alleen maar een paar meter hoeft te verplaatsen zodat de vijand je niet meer gaat zoeken en je weet dat je dat échte sluipschutter gevoel ook niet in Sniper Elite 3 gaat vinden.
Toch blijven we erbij dat je deze game zich staande houdt als het gaat om langeafstandsmoorden. En dat komt niet alleen door de grote levels en de mogelijkheid om je vijanden heerlijk om de tuin te leiden. Ook de nog altijd aanwezige X-ray killcam blijft sterk. Zelfs na vijfhonderd kills blijft het schitterend om een oogbal uit elkaar te zien spatten of iemand zijn testikels met één schot van de rest van zijn lichaam te scheiden. Het is een geweldig cadeautje nadat je over honderden meters op het juiste moment de trekker overhaalt en je alle variabelen, zoals wind, ademhaling en beweging van je doelwit, perfect hebt ingeschat. Wat dat betreft blijft het summum in Sniper Elite 3 nog altijd het sluipschuttersgeweer en de moorden die je ermee maakt. Alle andere wapens zijn eigenlijk maar bijzaak. Zelfs in alle andere modi.
Want wie na een uurtje of twaalf in de singleplayercampagne nog niet genoeg heeft van headshots en testikelshots mag los in een survivalmodus of in een van de andere online modi. Zo is de campagne compleet te spelen in co-op en kun je ook gezamenlijk een survival-variant spelen waarbij de een de spotter is en de ander de sluipschutter. Het meest aantrekkelijk is de Distance King en Team Distance King. In Distance King scoor je punten door over een zo ver mogelijke afstand je doelwit uit te schakelen, waardoor je als speler veel meer gedwongen wordt om vooral veel te sluipen en pas je hoofd naar boven te steken als je zeker weet dat het veel punten op gaat leveren. Een verademing in multiplayerland waar het laatste paar jaren vooral draait om chaotische potjes waarbij je elkaar achter iedere hoek tegenkomt.