Sentinel is een adventure in de geest van de Myst serie, wat inhoudt dat je grote landschappen ziet, weinig tot geen objecten moet verzamelen en nauwelijks een mens ziet om mee te praten. De puzzels die je zult moeten oplo en zijn vooral hersenkrakers. Het gaat hier niet zozeer om het combineren van de juiste objecten of het zeggen van de juiste zinnen, maar meer om het uitzoeken welke hendel je moet overhalen of welk geluidje je moet afspelen. Doe je dit in de juiste combinatie, dan zul je verder komen in het verhaal. Dit verhaal lijkt echter niet al te belangrijk in het spel, aangezien je er middenin gedropt wordt, wanneer het spel begint. Het verhaal draait om Beni, een schatzoeker die uit een maatschappij komt waarin grafrovers gezien worden als helden. Jij bent ook een grafrover, maar je zult een enorm geavanceerde tombe moeten betreden, om zo je gekidnapte zus te redden.
In het spel ga je naar zeven verschillende werelden, waar je allerlei puzzels moet oplo en. De puzzels die je voorgeschoteld krijgt, zijn echter geen kruiswoordraadsels of Zweedse doorlopers, maar meer hersenkrakers die soms behoorlijk frustrerend kunnen zijn. Zo is er een puzzel in een soort van wolkenstad. Hierbij moet je luisteren naar geluiden die door een grote hoorn komen. Jij moet deze geluiden dan naspelen. Een gemiddelde adventurespeler heeft snel uitgevonden wat hij moet doen en hoe hij dit moet doen, maar dat laatste is waar Sentinel vaak de fout in gaat. In het voorbeeld van die luchtstad moet je allerlei verdiepingen met liften afwerken, voordat je bij de toon komt, die je wilt laten klinken. Heb je dan eindelijk die toon ten gehore gebracht, dan moet je weer een andere lift pakken en twee verdiepingen verderop een andere hoorn laten klinken. Dit heen en weer rennen, dat vaak behoorlijk wat tijd in beslag neemt, gaat behoorlijk vervelen, omdat je na een uurtje spelen het gevoel krijgt alsof je twee virtuele marathons hebt gerend.
Het merendeel van de puzzels lijkt in Sentinel enorm op elkaar, waardoor het spel een beetje eentonig wordt. Een ander probleem is dat je soms geen goed zicht hebt op wat je doet. Zo moet je op een gegeven moment enorme bloemen met elektriciteit met elkaar verbinden. Maar doordat je alles vanuit firt person view ziet, kun je niet goed zien wanneer het apparaat dat je gebruikt, op de goede hoogte staat en begin je je nogal snel te ergeren.
Eén ding heeft Sentinel echter wel goed begrepen: een spel kan tegenwoordig niet meer zonder oogstrelende graphics. Voor het spel wordt de Jupiter engine gebruikt, die ook gebruikt is voor games als Tron 2.0 en No One Lives Forever 2. Net als in die twee spellen, zijn ook de graphics in Sentinel zeer goed te pruimen. Alle werelden waar je doorheen rent, wat zoals gezegd heel vaak zal gebeuren, hebben mooie omgevingen en zien er sfeervol uit. Ook de personages zijn goed te pruimen, al bewegen ze soms een beetje stijfjes.
De audio in Sentinel: Descendants in Time is redelijk verzorgd, maar zal niemand van zijn stoel doen vallen van verbazing. Jammer genoeg valt de muziek na korte tijd al in herhaling en gaat deze hierdoor erg snel vervelen. De achtergrondgeluiden voegen echter wel veel toe aan de sfeer van de verschillende werelden. De manier waarop je Beni bestuurt is makkelijk en simpel aan te leren. Er hoeft geen moeilijk instellingenmenuutje aan te pas te komen om alle knoppen in te stellen, aangezien dit er maar een stuk of zes zijn, de vier bewegingsknoppen meegerekend.
Al met al is Sentinel: Descendants in Time een redelijk leuke adventure geworden, die de fans van games in de trant van Myst wel kunnen waarderen. Het spel zal echter niet het adventuregenre weer razend populair maken, omdat het daar simpelweg niet goed genoeg voor is. Wanneer het spel wat meer afgewerkt zou zijn en wat meer afwi eling te bieden had, was het punt hoger geweest en had het meer mensen kunnen boeien. Geen enorm slechte Myst-kloon dus, maar om nou te spreken van een topper, nee.
Gameplay: 6,5Graphics: 8,0Geluid: 7,0Totaal: 7,1