Net zoals Disney hoeft Nintendo niet zo nodig nieuwe personages te verzinnen. Deze bedrijven teren lekker op de gouwe ouwe favorieten. Iedereen kent Mickey, iedereen kent Mario. Dit wordt vaak gezien als een luie manier van geld verdienen. Onterecht. Mario blijft zich immers constant vernieuwen. Maar als Nintendo wel weer eens een nieuw gezicht introduceert, kan dat heel unieke concepten opleveren. Zo ook Pikmin.
Een paar maanden terug kwam de eerste Pikmin al opnieuw uit op de Wii. Nu is het de beurt aan het vervolg, dat net als het origineel oorspronkelijk op de GameCube verscheen. Dit vervolg is in sommige aspecten nogal wat beter dan het origineel. In andere aspecten mi chien ook wel – maar dat is een kwestie van smaak. We zullen het uitleggen.
Wat er in Pikmin 2 wegvalt, is de tijdsdruk. In de eerste Pikmin heb je dertig dagen om dertig verschillende onderdelen van je ruimteschip te vinden, dat is gecrasht op de planeet die wel erg op die van ons lijkt. Dit doe je met de Pikmin, kleine wezentjes die je bestuurt en opdrachten geeft. Je kunt ze objecten laten optillen, ze laten vermenigvuldigen door bloemetjes te plukken en er vijanden mee verslaan. Dit is allemaal erg spannend, omdat je uit elke dag het meeste moet halen. Niet alleen een deel van je schip vinden, maar ook nog wat muurtjes kapot maken en als het even kan wat nieuwe Pikmin erbij maken. Je weet nooit waar je ze nodig voor hebt.
In Pikmin 2 heb je echter een oneindig aantal dagen. Nog steeds moet je te werk gaan tu en zonsopgang en –ondergang (zo'n vijftien minuten aan gameplay), want alle Pikmin die daarna nog vrij rondlopen worden opgegeten door het wild. Maar doordat je niet meer binnen dertig dagen weg moet zijn, omdat anders je zuurstof op is, verdwijnt de druk om zoveel mogelijk te doen in een dag. Daardoor voelt de gameplay niet alleen veel meer ontspannen, je Pikmin worden voor je gevoel ook minder waard. Wat betekent de dood van een Pikmin immers wanneer je een gehele dag aan het kweken van nieuwe kan besteden? Deze verandering maakt de game minder gefocust en wat vrijer, wat voor de puristen wellicht heiligschennis is, maar voor stre kippen een hele opluchting.
Wat is er nog meer anders? Behoorlijk wat. In plaats van drie verschillende soorten Pikmin zijn er nu vijf. De rode Pikmin is nog steeds een sterke all-rounder waarmee je de meeste vijanden neerlegt, de gele Pikmin kan bommetjes dragen en gooien en de blauwe Pikmin kan door water lopen. Maar twee nieuwe soorten zorgen voor de nodige variatie. De witte Pikmin is giftig en hiermee kun je snel bepaalde vijanden vernietigen. Daarnaast maak je er bepaalde giftige obstakels mee kapot. De paarse Pikmin is een echt zwaargewicht. Hij is langzaam, maar ook enorm sterk.
Nog een verandering: naast de standaard omgevingen waarin je nu zoekt naar waardevolle objecten (dopjes van fle en en batterijen bijvoorbeeld) in plaats van delen van je ruimteschip, zijn er nu ook kerkers. Wanneer je in een gat in de grond springt, moet je heel de kerker met het aantal Pikmin waarmee je binnen bent gekomen afleggen. Het levert veel waardevolle schatten op, maar de angst is hier dus wel weer aanwezig dat je niet genoeg Pikmin hebt. Gelukkig staat de tijd in deze kerkers wel stil, dat scheelt een hoop. Voorzichtig met je kleine wezentjes omgaan is hier het motto.
De sterkste toevoeging van Pikmin 2 is echter een partner voor Olimar genaamd Louie. Laatstgenoemde is de ruimtevaarder waarmee je in het eerste deel al de Pikmin commandeerde. Een probleem was dat je van hot naar het moest lopen om dichtbij je verschillende groepjes Pikmin te staan en ze opdrachten te geven. Nu je samen met Louie bent, kun je constant tu en het duo schakelen, wat het veel makkelijker maakt om opdrachten uit te delen. Een grote vooruitgang ten opzichte van het eerste deel.
Doordat de game nu op de Wii te spelen is, verandert ook de besturing. Net zoals in het eerste deel kun je nu razendsnel op het scherm wijzen, de Pikmin die je nodig hebt selecteren en ze sturen naar de plek waar je ze wilt hebben. Er was in principe niets mis met de besturing op de GameCube, maar de aard van het spel maakt van het wijzen (zoals met een muis) een natuurlijke manier om klusjes uit te voeren. Het past er gewoon beter bij. Wat dat betreft is Pikmin 2 (net als het origineel) een uitstekende keuze om over te zetten naar de Wii, al zullen de tegenvallende verkoopcijfers van de GameCube-versies vast een net zo grote rol spelen.
Verder is Pikmin 2 precies wat je er van zou verwachten als je het eerste deel hebt gespeeld. Iets meer te doen, iets grotere omgevingen, maar nog steeds dezelfde rustgevend groene graphics en vrolijke deuntjes. Daarbij maken bovengenoemde veranderingen een wereld van verschil. En dat komt de game grotendeels toch wel ten goede. Daar komt ook nog eens bij dat de Wiimote het besturen van Pikmin net dat beetje makkelijker maakt. Goed Nintendo, nu zijn we wel voorbereid op het onvermijdelijke derde deel. Laat maar komen!