NBA Jam was in de tijd van de SNES dé basketbalgame om te spelen. Realisme? Lekker boeiend, in NBA Jam draaide het om het plezier dat er uit een spel te halen viel, want met de gebrekkige grafische kracht van consoles toentertijd was het zeker niet makkelijk om elke sport tot in detail te simuleren. NBA loste dit mooi op door het helemaal op de fun-factor te gooien.
En wat plezier betreft zat je bij NBA Jam goed. Alle basketbalregels gingen in deze game de deur uit. Nou ja, er was er eentje: niet de bal blokken wanneer hij naar de basket gegooid wordt. Verder was het vrij spel. Spelers mochten elkaar tegen de grond duwen en de meest idiote moves uithalen. De slogan van de game (Boomshakalaka!) zei eigenlijk al genoeg: dit spel is één brok plezier. Niet nadenken maar gaan.
Tegenwoordig valt zo’n type spel veel meer op. We leven in een tijdperk waarin sportgames elkaar proberen te overtreffen in realisme, met FIFA’s en NBA2K’s die griezelig dicht in de buurt komen van het echte werk qua animatie en graphics. Een type game als NBA Jam, die het allemaal niet zo nauw neemt, lijkt dan een beetje mosterd na de maaltijd. Een typische, niet voor de hardcore gamer weggelegde Wii-game. En toch zou het voor mensen die niet bekend zijn met de Jam-reeks een fout zijn deze titel te negeren.
Kla ieke gameplay
De game is namelijk echt heel leuk om te spelen. In de eerste NBA Jam sinds jaren is de bekende gameplay intact gelaten, helemaal omdat je in plaats van de Nunchuck en Wiimote ook de cla ic controller kunt gebruiken. Nog steeds zijn er nagenoeg geen regels en hebben beide teams maar twee spelers op het veld staan. Vervolgens kunnen er diverse indrukwekkende en soms ronduit bizarre moves uitgehaald worden om de bal – soms al vanaf de andere kant van het veld – in de basket te krijgen, de tegenstander tegen de grond te krijgen of zelfs het glazen bord waar de basket aan hangt te vernietigen.
Je kunt dan wel de cla ic controller gebruiken, met Wiimote en Nunchuck bestuurt de game ook nauwkeurig. EA heeft er van afgezien om spelers met enorm overdreven bewegingen op te zadelen. In plaats daarvan zijn kleine tikjes met de Wii-controller al genoeg om de bal te gooien of te blokken. Uiteindelijk maakt het dus niet veel uit welke van de twee besturingsopties je gebruikt.
Grafisch is de game een waar pareltje. Het is echt te zien dat EA zijn best heeft gedaan op de animaties. De spelers bewegen allemaal heerlijk vloeiend over het veld, een enorme verbetering met de oude NBA Jam-games. Wel zijn de gefotografeerde gezichten uit de oude games behouden, een erg komische manier om de spelers weer te geven en hetgeen NBA Jam grafisch gezien zo uniek maakt. Wel had men wat meer tijd aan de presentatie van de game mogen besteden, want de menu’s zijn niet bepaald spannend en halen het algemene goede gevoel dat je bij het spelen van NBA Jam krijgt een beetje naar beneden.
Van korte duur
De ontwikkelaar heeft dus goed naar de originele reeks gekeken en niet te veel geknoeid met het concept op de besturing. Het probleem is echter dat de NBA Jam-serie oorspronkelijk uit de arcades komt en daardoor ideaal is voor korte porties plezier. In een ruim kwartier ram je er twee wedstrijden doorheen en het is beter om daarna de game weer even neer te leggen, tot je later op de dag het toch niet kunt laten om weer even een potje mee te pakken.
Een aantal extra modi die de game wat langer houdbaar maken, zouden dus niet mi taan. EA probeert dit met de Remix Mode, waarin elk NBA-team verschillende wedstrijden moet spelen waarin de regels worden veranderd. In Backboard Smash heeft elk glazen bord waar een basket aan hangt bijvoorbeeld een levensbalk die na een aantal shots kapot gaat. In andere wedstrijden veranderen de eigenschappen van de spelers zelf. Zo kunnen ze opeens snel rennen of zijn ze heel klein. Het is een dappere poging van EA om de houdbaarheid van de titel wat te rekken, maar het verandert dusdanig weinig aan de basis van de gameplay dat het geen sterke toegevoegde waarde heeft.
EA had dit een stuk minder opvallend kunnen maken door een online modus aan de game toe te voegen, maar die ontbreekt. Een vreemde keuze, want diverse sportgames hebben al bewezen dat het mogelijk is op de Wii. Daarbij staan er altijd maar vier spelers op het veld, dus hoe moeilijk kan het zijn? Je zou kunnen opperen dat het veel leuker is om met vrienden op de bank NBA Jam te spelen en daar zit zeker wat in, maar dat is nog geen excuus om de volledige funcionaliteit eruit te laten. Een gemiste kans.
Toch is NBA Jam uiteindelijk een hele leuke sportgame geworden die zichzelf niet te serieus neemt en goed heeft gekeken naar wat het origineel zo goed maakte. Het spel is dan ook nergens slechter dan de oude games in de serie, maar in deze tijd waarin we verwend worden met vele opties valt het wel op dat NBA Jam eigenlijk niet zoveel om het lijf heeft. Na een paar potjes per dag heb je het wel gezien. Tijdens korte speelse ies is NBA Jam echter niets minder dan een slam dunk.