De Medal ofHonor-reeks is er altijd eentje geweest van pieken en dalen. Het hoogtepunt uitde geschiedenis van de reeks is zondermeer de PC-game Allied A ault, dat metde memorabele strandscène de lat voor intensiteit in shooters voorgoed hogerwist te leggen. Het dieptepunt volgde kort daarna in de vorm van Rising Sun,waaruit bleek dat de spelformule toch beter uit de voeten kan met Fransedorpjes, dan met een tropische jungle. In 2005 zorgde Medal of Honor: EuropeanA ault opnieuw voor een lichtpuntje, door meer vrijheid in de spelopzet teverwerken. Tijd voor een nieuw dipje zou je denken?En daar is hij dan, in de vorm van Medal of Honor: Vanguard.Met dit nieuwe deel wordt alle vernieuwing die met European A ault zosuccesvol werd geïntroduceerd, vakkundig de prullenpak ingewerkt. Het spelbiedt weer een strikt rechtlijnige opzet en draait met name om een spelletjedat je al kunt spelen voordat je zindelijk bent: kiekeboe. Tegenstanders zittenin de verte achter muurtjes verscholen en komen elke vijf á tien seconde tevoorschijn en jij moet ze net op dat moment neer zien te knallen. Sta je zelfiets langer dan die tien seconde in het zicht van de tegenstander, dan krijg jezelf een kogel te inca eren. Doordat je gezondheid zich in Vanguard automatischherstelt, hoef je alleen nog even uit te rusten achter het muurtje voordat jehet proces van voor af aan kunt herhalen. Kiekebang!

Wat een contrasterende kleuren....

Bovenstaand stukje is natuurlijk wel een érg versimpeldeversie van het spel, want er is meer dan dit. Zo nu en dan moet je naar eennieuwe locatie toe wandelen via het pad dat voor je is uitgestippeld, een deuropblazen of afweergeschut uit de weg ruimen (door een knop in te drukken tothet klokje rond is; je ziet niet eens handen die een bom plaatsen). Een paarkeer zul je zelfs een tank met een raketwerper uit de weg moeten schieten.Klinkt het je allemaal bekend in de oren? Dat kan, want in Vanguard zul jenauwelijks dingen doen die je niet in één van de voorgaande Medal of Honors ofCall of Duties al tientallen keren gedaan hebt.Het enige lichtpuntje qua variatie zijn eigenlijk deparadrops aan het begin van sommige mi ies, waarbij je zelf enigszins kuntbepalen waar je neerkomt. Kom je precies op de goede plek terecht, dan verdienje zelfs een medaille. In het toekomstige Medal of Honor: Airborne zal ditonderdeel waarschijnlijk verder uitgewerkt worden, want in Vanguard is het nietmogelijk om compleet ergens anders te landen en de mi ie bij wijze van sprekenachterstevoren af te werken. Waarschijnlijk is dat ook de reden waarom Vanguardniet is uitgebracht als de PS2- dan wel Wii-versie van Airborne, maar als ‘opzichzelf staande game’, al is dat puur speculatie van mijn kant. Medal of Honor: Vanguard speelt zich volledig af op hetEuropese vasteland (en Sicilië) en bevat weinig verra ingen qua decors:boerderijen, vervallen stadjes, kerken en stranden. Alleen zijn deze locatiesvisueel een stuk minder verzorgd dan in voorgaande Medal of Honor-titels. Allesis vierkant, zelden opgeleukt met intere ante details en de textures zijnvooral grauw en repetitief. Maar ligt dit nu aan de nieuwe generatie consolesen mijn gewenning daaraan, of aan de luiheid van de ontwikkelaar onder hetmotto ‘nu hoeven wij toch ons best niet meer te doen want mooi lelijk is ooklelijk’? Wij vrezen dat laatste, want het ‘oude’ European A ault levertmooiere plaatjes.Een aloud probleem van de Medal of Honor-reeks dat ook inVanguard weer de kop opsteekt is de bizar slechte kunstmatige intelligentie. Detegenstanders handelen altijd volgens hetzelfde patroon, en dit ziet er alsvolgt uit:Stap 1: Ga nadatje geboren wordt, direct naar punt X. Punt X bevindt zich niet ver van obstakelY, dat het zicht tu en speler S en punt X belemmert. Stap 2: Beweeg afen toe om obstakel Y heen om speler S in je vizier te krijgen.Stap 3: Wacht eenvaste tijd T en schiet vervolgens speler S raak of rakelings mis. Ga terug naarStap 2. Gooit speler S een granaat die schade aanricht boven punt X, ga dannaar Stap 4.Stap 4: Ga naarpunt Z, niet ver van punt X, waar je even veilig bent voor de granaat, en ga nade explosie terug naar punt X en ga naar Stap 2.Deze vorm van kunstmatige intelligentie brengt een aantalproblemen met zich mee. Zo gebeurt het wel eens dat speler S zich niet op eenpunt bevindt waarbij punt X verscholen is achter obstakel Y. De tegenstandershebben in zulke gevallen wel eens de neiging om je zelfs na een aantal schotennog niet in de smiezen te hebben, omdat ze toch echt is verteld dat speler S inhet verlengde van obstakel Y verscholen zit. Nog erger is het gedrag van detegenstanders wanneer je getuige bent van hun miraculeuze geboorte. Detegenstanders moeten in zo’n geval nog naar punt X toe en lopen straal langs jeop. Een uitgelezen kans om ze met kogel K in hun hoofd H te knallen natuurlijk!Mits ze je door hun ‘vriendelijke’ gedrag niet als medestanders aanziet. Maar goed, kunstmatige intelligentie was nooit hethoogtepunt van Medal of Honor en zal het mi chien ook wel niet worden. Waarhet allemaal om draait zijn de memorabele momenten. En nu wil het toeval datdeze in Vanguard compleet ontbreken. Alleen de eerder genoemde paradropsonderscheiden deze game van de vele ‘standaard’ mi ies die normaal de gatentu en de memorabele momenten opvullen. Men heeft nog wel wat pogingen gedaanom de zaak te redden, bijvoorbeeld door een emotionele sterfscène toe tevoegen, maar dit voelt eerder als een wrang trucje dan een oprechte manier omde ernst van de oorlog in een game vast te leggen. Had ik trouwens al verteld dat Vanguard behoorlijkfrustrerend kan zijn? Dit is vooral toe te schrijven aan hetgezondheid ysteem. Wanneer je geraakt wordt, dan ben je tijdelijk gewond enzul je even moeten rusten om weer bij je positieven te komen. Op zich een primasysteem dat zich al in veel games bewezen heeft. Word je echter twee keer kortachter elkaar geraakt, dan kun je het direct vergeten. Hoe goed je het devoorgaande twintig minuten, sinds de laatste checkpoint, ook gedaan hebt. Endan mag je dat hele stuk weer opnieuw doen. En opnieuw. En je wordt in Vanguardnog wel eens half buiten je eigen schuld om, twee keer geraakt. Tegenstandersweten je namelijk soms buitengewoon goed te vinden, precies in dat kleinegaatje. Mits je op het punt bent waar ze je verwachten natuurlijk!

Dit Nederlandse stadje is nog een van de mooiste locaties in het spel

In de meeste games is het niet erg om soms een stukjeopnieuw te spelen, maar in Vanguard voelt het echt als een straf. Er zijnnamelijk zoveel tegenstanders die je stuk voor stuk met de kiekeboe-methode omzeep moet helpen, dat het moeilijk is je gapen in bedwang te houden. Tergendlangzaam gaat het voor je gevoel en tegenstanders lijken in oneindigehoeveelheden te worden aangevoerd. Vaak begin je al te twijfelen of het nietserieus een oneindige hoeveelheid betreft en dat je mi chien eerst een knopmoet omhalen eer de kwelling ophoudt. Maar meestal is het gewoon een kwestievan doorbijten en geduld, dan van vernuftigheid en vaardigheid. En ‘je geduldop de proef stellen’ vind ik persoonlijk geen goede eigenschap van eenspelletje. Ten slotte nog een woordje over de multiplayer. Vanguardbiedt multiplayer tot vier spelers in splitscreen, wat voor de meestePS2-bezitters neerkomt op multiplayer voor twee spelers. De spelmodes die EAuit zijn mouw heeft geschud lijken echter te zijn ontworpen op minstens acht deelnemers.Zo zit er een Battlefield-achtige mode in waarbij je gebieden van de ander moetveroveren. Niet heel spannend met zijn tweetjes. Ook is er geen mogelijkheid omhet scherm vertikaal op te delen in plaats van horizontaal; een breedbeeldmodeontbreekt eveneens.