De vorige FIFA Street heeft lekker verkocht en dus besloot Electronic Arts dat een deel twee de moeite waard zou zijn. Voor veel gamers klinkt dit als de standaard EA-formule, waarin games al snel franchises worden en er vervolgens een oneindige reeks melkproducten op de markt gebracht wordt. FIFA Street 2 bewijst dat niet ieder vervolg een slap aftreksel van diens voorganger is, door de in FIFA Street geïntroduceerde gameplay uitdagender, veelzijdiger en verslavender te maken.
FIFA Street 2 is bedoeld als multiplayer game. Het spel wil houthakkers, schoffelaars en bottenbrekers ook eens de gelegenheid geven om de Zidanes, Ronaldinho's en Me i's te poorten. Want eerlijk is eerlijk, niet iedere voetballer beschikt over de ultieme schijnbeweging. Een avondje FIFA Street 2 kan je imago op de voetbalclub een behoorlijke boost geven. In de multiplayer mode komt het spel namelijk heerlijk tot leven. De mate waarin je de vriend of vriendin waar je tegen speelt loop te sarren, bepaal je helemaal zelf. Zo kun je de bal een beetje hooghouden, wat zinloze trucjes in de verdediging uithalen en de meest gruwelijke panna's geven. Zeker met meer dan twee personen, de beste stuurlui zitten met bier op de bank, is FIFA Street 2 een avondwaardige game.
De grootste verbetering ten opzichte van deel één is de diversiteit. Deel twee voelt dynamischer en valt minder snel in herhaling. De hoeveelheid bewegingen is verdubbeld door gebruik te gaan maken van zowel de linker- als de rechter schouderknop in combinatie met de rechter analoge 'Trick Stick'. Ook verdedigend is er het één en ander veranderd, door de rechter analoge stick nu ook als defensieve besturing te gebruiken. Door de stick in de juiste richting te bewegen, duw je een tegenstander aan de kant en kun je vrij gemakkelijk de bal afpakken. Ook de sliding- en interceptieknop zijn behouden, waardoor FIFA Street 2 naast het aanvallende karakter ook defensief wat meer voet aan de grond heeft gekregen.
Wanneer je de game voor het eerst speelt zijn niet alle bewegingen direct voorhanden, deze zul je eerst moeten verdienen in de singleplayer carrièremode. De in deel één als saai en herhaaldelijk ervaren mode is flink op de schop gegaan en verrijkt met allerlei nieuwe doelstellingen voor de partijtjes. De doelstellingen variëren van het behalen van een aantal punten tot het geven van vijf panna's. Natuurlijk zijn er ook zat potjes waarin je gewoon een aantal doelpunten moet maken. FIFA Street 2 draait echter niet om het scoren zoals op het gras wel het geval is. Het scoren an sich is dan ook behoorlijk moeilijk gemaakt. Het is vaak een betere tactiek om je tegenstander helemaal gek te dollen en vervolgens via de opgeladen GameBreaker-meter (de welbekende EA Sports BIG-meter die zich vult naarmate je gave acties maakt) de bal in de goal te lanceren. Terug naar de singleplayer modus. Voordat je begint met spelen kun je geheel naar eigen smaak je speler vormgeven (later kun je ook eigen speelveld uit de grond stampen). Je start je carrière maar met één speler en niet met een heel team. Dit team kun je pas om je heen verzamelen als je een vereist niveau hebt behaald. Dit niveau haal je door allerlei opdrachten te voltooien en je als ware in de straatscène te bewijzen. De punten die je vergaart door de verschillende wedstrijden te spelen kunnen je op verschillende manieren besteden. Je kunt je vaardigheden bijvoorbeeld opkrikken, maar er bijvoorbeeld ook een paar nieuwe patta’s voor aanschaffen. De singleplayer mode is door de nieuwe doelstellingen en veranderde opbouw een stuk intere anter en daarmee ook verslavender. Zelfs in je eentje kun je je nu vermaken met een partygame als FIFA Street 2.
Het type verslaving van FIFA Street 2 is anders dan bijvoorbeeld een verslaving aan Pro Evolution Soccer 5. Waar je Pro Evolution Soccer 5 meerdere uren achter elkaar kunt spelen, ik in ieder geval dan, is FIFA Street 2 meer de game van momenten. Na een half uurtje heb je het weer even gehad en ga je wat anders doen. Tien minuten later begint er echter een gevoel te knagen dat je weer richting de console duwt voor een nieuw potje. Dit gevoel ontbrak bij FIFA Street deel één een beetje, daar het spel als snel in herhaling viel. Door de vernieuwde aanvalsmogelijkheden is ieder spel anders en krijgt de game een dieper karakter. In het begin lijkt de game namelijk enorm simpel, maar later blijkt dat je enkel met pa end gekozen en goed getimede acties echt ver kunt komen.
Audiovisueel scoort FIFA Street 2 hoog. Technisch gezien is het grafisch niet de meest briljante game, maar de animaties voelen enorm soepel aan en de algehele sfeer die het spel uitstraalt is erg stoer. Het is echter de muziek die zorgt voor de échte hoge punten. De soundtrack is niet alleen reusachtig, maar ook heel divers. De 47 nummers zijn verdeeld over drie radiostations, die luisteren naar de namen Live FM (rock en hiphop), Rider Radio (drum & ba ) en Radio Bongo (latin). Ieder radiostation heeft z’n charme en door de diversiteit binnen de radiostations heeft FIFA Street 2 voor ieder wat wils. Tevens grappig is het feit dat wanneer je straatvoetbalt op het Edgar Davids Plein in Amsterdam, één van de locaties in het spel, je een Amsterdammer op de achtergrond wat commentaar hoort geven in een typisch knauwend accent.
FIFA Street 2 is een beduidend betere game dan diens voorganger. Het spel is diepgaander, afwi elender en uitdagender. De diepgang wordt gecreëerd door de meer gevorderde bewegingen, de afwi eling door de nieuwe doelstellingen in de carrièremode en de uitdaging door het feit dat je veel meer aanvallende en verdedigende acties meester moet maken om met de top mee te kunnen. Grafisch maakt het spel geen fouten en de fenomenale soundtrack zorgt voor een heerlijk toetje. FIFA Street 2 is hiermee tevens hét bewijs dat niet iedere EA Sports (BIG) game pure uitmelkerij is. Jammer is wel dat men deel drie alweer in de planning heeft staan. Maar ach, van deze serie hebben we nog lang niet genoeg.