Ja, het is de zoveelste zombieshooter, maar gelukkig niet zo standaard als je mi chien denkt. In plaats van een duistere, apocalyptische wereld, speelt Arizona Sunshine zich af in een zonnig woestijngebied. Dat klinkt als een kleine verandering, maar het is een verschil van dag en nacht. Deze game valt niet zozeer in het horrorgenre, maar is meer een gezellig tochtje door de zon, waar dan toevallig bloeddorstige (of hersendorstige) ondoden de sfeer af en toe verpesten.
Hallo Fred
Wat het nog gezelliger maakt, is de hoofdpersoon die je speelt. Een man die duidelijk al iets te lang in een zombie-overladen wereld rondloopt, want het klinkt alsof hij moeite heeft zijn grip op de realiteit vast te houden. Hij wordt een beetje gek, hij noemt alle zombies 'Fred' en praat constant tegen zichzelf. Op zijn dagelijkse wandelingen komt hij plotseling een radio tegen, en het lijkt erop dat iemand anders aan het uitzenden is. Wellicht ben je dus toch niet de enige mens op aarde die nog leeft?
Wat volgt is een reis door de natuur waarbij hij de hele tijd heerlijk cynische opmerkingen tegen zichzelf maakt. En natuurlijk hordes zombies omlegt, want dat hoort erbij. In elke nieuwe omgeving kun je wel een stroom aan langzaam strompelende ondoden verwachten, die allemaal recht op je af komen lopen. Dat maakt van de game een soort schietgalerij, waarbij je de slome duikelaars een voor een doorzeeft met kogels. Het doet verder weinig intere ants met de bekende vijanden en dat is jammer, want na de zoveelste groep zombies ken je het trucje wel. Het wordt af en toe zeker spannend als ze met z'n allen op je afkomen, maar stiekem is dit gewoon een horde-based shooter waarin je toevallig zelf van plek naar plek loopt.
Mi elijkmakend
Dat lopen gaat ook niet altijd even makkelijk. De game biedt twee besturingsmogelijkheden, maar lijkt op beide niet echt te zijn ingericht. Zelf vrij rondlopen is het meest intere ant en biedt het beste vr-gevoel, maar je kan er ook redelijk mi elijk van worden. In tegenstelling tot Farpoint, waarbij alle actie zich opzettelijk recht voor je afspeelt, is Arizona Sunshine hier niet op ingericht en verlies je constant je gevoel van richting.
De andere manier om te spelen is met het bekende teleporteren. Door je pookje omhoog te duwen kun je een plek uitkiezen om heen te springen, met je rechterpook bepaal je welke kant je dan op wil kijken. Hier word je niet mi elijk van, maar je mist wel het immersieve gevoel van zelf lopen, en bovendien is het soms een heel gedoe om precies te landen waar je wilt. Wil je dichtbij een auto komen om de deur open te doen, dan zit je er regelmatig óf te ver vanaf, óf te dicht erop. En heb je de deur eenmaal open, dan zit je er soms achter vast, waardoor je eerst moet omdraaien, weg moet teleporteren, en dan pas weer verder kan.
Wat wel weer goed is, is de ondersteuning van alle verschillende controllers, en in het bijzonder de Aim Controller. Het richten en schieten met een 'echt' geweer in je handen voegt, net als in Farpoint, veel toe aan de ervaring. Je brengt je geweer naar je ogen om door het vizier te kijken, knijpt één oog dicht, en maakt zo een effectieve headshot. Het gevoel gaat een beetje verloren als je vervolgens een mes of wat te eten moet oppakken met je geweer in je handen, maar die kleine irritatie mag geen naam hebben. Het spel is bovendien opnieuw gebalanceerd voor wie met de DualShock of Aim Controller speelt. Je kunt immers niet meer met twee pistolen knallen zoals in het origineel, maar hebt altijd een tweehandig wapen in je handen. Spelers met twee Move-controllers kunnen nog altijd met dubbele revolvers aan de slag, al zijn die door het gebrek aan pookjes weer gebonden aan het teleportatie-systeem.
In z'n achteruit
Het geklungel met de controls haalt je meer dan eens uit de ervaring. Zeker omdat je in beide gevallen niet naar achteren kunt lopen, terwijl je dat instinctief wel wilt doen als je een horde zombies op je af ziet komen. Als je je pookje naar onderen duwt, draai je je namelijk om, en dat werkt behoorlijk desoriënterend als je weg probeert te rennen.
Dat is jammer, want de ervaring zelf is prima in orde. De wereld is prachtig en het is knap hoe Vertigo de pracht en praal van de pc-versie op een goede manier naar PlayStation 4 heeft weten te brengen. Het is natuurlijk niet zo mooi als op een high-end pc, maar het oogt prettig genoeg om je verwonderd om je heen te laten kijken. Die mooie wereld kun je ook nog eens delen met je vrienden in een co-op modus en een horde modus voor 1 tot 4 spelers. Een aardig extraatje, mocht je nog meer mensen met een PS VR kennen. Maar ook alleen de singleplayer is uiteindelijk de moeite waard, al is het maar omdat er zo weinig andere volledige games op dat ding te spelen zijn.
Arizona Sunshine is vanaf deze week verkrijgbaar op de PS VR en verscheen eerder voor de Oculus en Vive. Deze game is getest op een PlayStation Pro met en zonder de Aim Controller.