Hier is niet alleen informatie nergens veilig, ook stoplichten, camera’s en toegangscodes zijn slechts een hack van je verwijderd. We banen ons een weg naar de uitgang van het stadion, waar we een handlanger van Maurice tegenkomen. Hij vormt geen probleem, want ook Jordi Chin maakt zijn entree. Die gestoorde ‘fixer’ gaat voor veel vermaak zorgen in Watch Dogs. Wat er vervolgens gebeurt zullen we niet verklappen, maar denk aan slim sluipwerk gecombineerd met het hoppen van beveiligingscamera naar beveiligingscamera en als kers op de taart: het teweeg brengen van een volledige stroomblack-out in het stadion.
Complexe familieman
Hoewel we de game tot het einde moeten spelen om erachter te komen waarom Aidens leven precies kapot wordt gemaakt en wie achter zijn problemen schuilt, vernemen we tijdens onze speelse ie al snel dat Aiden zelf allesbehalve schone handen heeft. Aan het begin van de game zien we de vigilant in het chique Merlaut Hotel de aanwezigen profilen, terwijl partner Damien Branks van afstand instructies doorbelt. Samen lijken ze bezig aan een grote klus, totdat een tegenhacker dat avontuurtje vroegtijdig beëindigt. Als gevolg moeten Aiden en zijn familie het vanaf dat moment ontzien, met als trieste dieptepunt de moord op nichtje Lena Pearce.
We nemen een tijdsprong en zijn weer terug in het heden. Aiden is ontsnapt uit het honkbalstadion en schraapt nu moed bij elkaar om bij zijn nog altijd rouwende zus op bezoek te gaan. Die reünie neemt een wending wanneer Aiden een dreigtelefoontje aan het adres van zijn zus opvangt. We springen in de auto, lokaliseren de herkomst van het belletje en duiken vol op deze nieuwe aanwijzing.
Autorijden is geen eitje. De meeste auto’s (van boodschappenwagentjes tot limousines) schieten door en laten zich vrij genereus besturen. Het is ongetwijfeld gewenning, want na een uurtje of twee ontwijken we de politie al beter dan in het begin. Wat ook helpt is dat we op dat moment door Ubisoft iets verder in de game getransporteerd worden en de beschikking krijgen over extra vaardigheden. Nu kunnen we behalve stoplichten manipuleren, ook stoompijpen opblazen, bruggen openzetten en paaltjes uit de grond laten schieten. Vluchtsequenties en wilde achtervolgingen krijgen ineens een compleet nieuwe dimensie. Nu komt rijden in Watch Dogs tot leven.
Profilen en hacken
Het hacken is van ongekend belang in Watch Dogs. Zonder onze smartphone lopen (en rijden) we enigszins verloren door de stad. In die zin voelt de game eng realistisch, want zodra we onze smartphone erbij pakken voelen we ons weer helemaal het mannetje — we hebben weer controle. Mi chien komt dat omdat er geen vuistgevechten in de game zitten en npc’s eigenlijk alleen zijn lastig te vallen met een pistool. Met onze telefoon in de hand verandert elke stadsinwoner van een verzameling polygonen in een echt persoon.
Wanneer de wat gezette Edward langsloopt zien we bijvoorbeeld dat hij een notoire illegale downloader is, terwijl de funky Gina net auditie heeft gedaan voor een film. Van sommige mensen lezen we tekstberichtjes als we ze profilen. Tekstberichtjes die niet voor onze ogen zijn bedoeld. Ineens staan we voor de keuze om een potentiele misdaad te voorkomen. Het is niet verplicht, maar laat jij een crimineel zomaar een geldauto overvallen? Vind jij het oké als een man zijn vrouw mishandelt?
Het profilen van de stadsbewoners geeft de game identiteit, en een excuus om jou als speler aan het werk te zetten. De zijmi ies die voortvloeien uit het hacken van voorbijgangers of het inlopen van een onbekend gebied, volgen vaak hetzelfde stramien: pluis de situatie uit door de handig opgehangen camera’s te hacken, zorg voor afleiding en schakel vervolgens op tactische wijze de juiste personen uit.
Chicago klopt
Het zijn die miniverhaaltjes die ons het gevoel geven dat we in een werkelijk levende stad rondbanjeren. Navigeren door Chicago’s centrum The Loop geeft een fijne grootstedelijke buzz, terwijl de industriële buitenwijken als ware broeinesten voor baldadig crimineel gedrag aanvoelen. De stad heeft een hart. Dat hart klopt dankzij de inwoners, maar ook dankzij de streng geformuleerde ‘invasions’. Het is vermakelijk om het spel van een ander binnen te vallen, en hem of haar vervolgens te hacken. Overigens kan die mogelijkheid uitgezet worden.
Het binnenvallen van iemands game heeft niet meer om het lijf dan simpelweg onontdekt proberen te blijven. Verstop je bijvoorbeeld in een auto of achter een muurtje, wachtend op de andere speler. Word je toch ontdekt, doe dan wat wij deden. Spring in een speedbootje dat aangemeerd ligt en raas over het prachtig uitziende water richting de horizon. Beland je in een vuurgevecht, zoek dan direct dekking door met de X-knop achter een muurtje te schuilen. Schieten doe je met R2, terwijl R3 het beeld tijdelijk vertraagt. Je wapenuitrusting kun je uitbreiden in één van de winkels in de stad, die je overigens ook kunt overvallen door de eigenaar te intimideren. Let er dan wel op dat je reputatie een deuk oploopt. Als je te vaak de bad guy uithangt, herkent straks de hele stad je en is de politie daardoor snel getipt.
Grafisch wi elvallig
Mensen die teleurgesteld reageerden op het grafische niveau van het meest recente beeldmateriaal kunnen we niet geruststellen. Watch Dogs is weliswaar een mooie game, maar heeft in zijn ontwikkelingsproces wat van zijn glans verloren. Het grafische resultaat is wi elvallig. Soms sprankelt de game, soms lijken details en fine e in de textures te ontbreken. Wel waren we positief verrast door de muziek die we in de auto te horen kregen. Geen radiozenders, maar gewoon lekkere tracks (van fijne soulmuziek tot Kid Cudi) die je kunt skippen als je dat wilt.
Uiteindelijk hebben we te weinig van het verhaal en de mi ies kunnen proeven om een waardeoordeel te geven over Watch Dogs. De randvoorwaarden kloppen gelukkig allemaal. Een stad die leeft, een protagonist die tegen spoken uit het verleden vecht en de kracht van een volledig digitaal netwerk in je hand, geven het zandbakgenre een fijne twist. Het geheime ingrediënt dat Watch Dogs speciaal moet maken, zou zomaar veel minder concreet kunnen zijn. De urgentie en relevantie van de thema’s die Ubisoft aansnijdt intrigeren op een manier die we niet eerder op zo’n schaal zagen. We kunnen lang of kort discu iëren over het realisme van de graphics of de echtheid van Chicago, maar dat Watch Dogs een vermakelijk, maar relevant schrikbeeld biedt van de realiteit, staat buiten kijf.
Lees ook ons interview met Watch Dogs-hacking-specialist Thomas Geoffroyd ('We zijn als Watch Dogs-team blij met Snowden')