Wie niet meteen verkocht is bij de prachtige vormgeving van Valiant Hearts is dat zeker wanneer het trouwe hondje zijn opwachting maakt in de game. De hond kan niet alleen geaaid worden (bijvoorbeeld door te wrijven over het touchgedeelte van de DualShock 4), maar speelt ook een rol in de puzzels in het spel. Deze keuze staat niet op zichzelf, maar reflecteert op de manier waarop honden dienst deden in de oorlog: “Op de momenten dat al het menselijke verdwenen was, boden de honden soelaas met hun trouwheid, moed en positiviteit”, zo vertelt een ontwikkelaar van Valiant Hearts ons.
Het is ook tekenend voor wat Valiant Hearts: The Great War wil zijn. Naast een sidescroller met actie-, sluip- en puzzelelementen lijkt het vooral een uniek eerbetoon aan de verhalen uit de Eerste Wereldoorlog neer te willen zetten. Aan de hand van een weliswaar fictief liefdesverhaal over de jonge Duitser Carl, maar wel tjokvol historische feiten. Een van de personages die hem op weg naar zijn liefje helpt is Freddy, een stevige Afro-Amerikaan die door muren loopt als het moet. Freddy heeft echt bestaan, maar werd tijdens zijn leven nooit beloond. Pas in 1991 kreeg hij postuum een ‘Medal of Honor’ voor zijn heldhaftige prestaties. Het is slechts een van de vele inspiratiebronnen voor Valiant Hearts.
Eten koken
Helaas mochten we zelf niet spelen en moesten we toekijken hoe een van de makers van de game enkele puzzels oploste en wat kogels ontweek. Van wat we te zien kregen qua puzzelwerk waren we niet meteen onder de indruk. Een van de introducerende uitdagingen draait om een Franse oorlogsgevangene die geketend eten moet maken voor de Duitsers. Eerst moet je de kookpot vullen met water, vervolgens het vuur opstoken, om daarna de ingrediënten toe te voegen en het afgemaakte product te brengen naar de hongerige soldaten. Het was leuk en grappig om te zien, maar vereist verder weinig denkkracht.
Ook enkele van de latere puzzels bestaan vooral uit simpele handelingen als tegengewicht bieden op een uit de kluiten gewa en wip, en een granaat op een hoop rommel gooien om toegang tot een vastzittende trap te krijgen. Toch hoeven we niet gelijk in mineur te raken. De makers, die onder andere bestaan uit aantal ‘key level designers’ van Rayman Legends, beloven ons ook enkele op timing gebaseerde puzzels, plus allerlei actie en exploratie. Het besturen van een vliegtuig staat bijvoorbeeld ook op het programma. Ook zagen we al wat sluipwerk van Freddy, die op z’n Splinter Cell’s een bewaker met een leeg blikje moest afleiden om vervolgens langs de vijand te glippen en de explosieven gemonteerd aan een door Duitsers bezette brug in werking te zetten.
Emotionele toon
Een ander opvallend aspect is de muziek in de game. Het pianospel kleurt mooi met de beelden en van wat we tot nu toe gehoord hebben, raakt het de juiste emotionele toon. De wanhoop van de oorlog wordt aandikt, zonder al te bombastisch te worden. Dit is ook precies wat Ubisoft Montpellier kundig met de UbiArt Framework-engine bewerkstelligt; prachtige tekeningen - we zagen een van de artiesten live aan het werk, - die op een subtiele manier de Eerste Wereldoorlog levendig en aantrekkelijk in beeld brengen. En dat alles zonder dat het over-the-top of juist koddig wordt. De decors van de bekende veldslagen die langskomen (eerste slag bij de Marne, slag aan de Somme) zijn voor een groot deel gebaseerd op authentieke foto’s en worden aan de hand van toffe cinematografie bijna letterlijk je beeldscherm in geknald. Als het team in Montpellier vervolgens ook nog het vernuft en leveldesign van een Rayman Legends integreert in het spel zonder de subtiliteit uit het oog te verliezen, mogen we ons opmaken voor een zeer mooie en vooral historische ervaring.