“Kijk eens hoe leuk wij Amerikanen het kunnen hebben in Europa!” Dat leek een beetje de boodschap van de eerste helft van de presentatie die Ready at Dawn tijdens de Gamescom voorschotelde aan zijn bezoekers. In plaats van uit te leggen hoe de fascinatie met het Victoriaanse Londen de ontwikkeling van The Order: 1886 heeft beïnvloed, kreeg een zaal vol gamejournalisten uitvoerig verslag van een locatiescout (een vrij standaard bezigheid bij games gebaseerd op echte locaties). Trots werd hen verteld dat ruim 38.000 foto’s zijn genomen van de kleinste details, zoals de versieringen van oude hekwerken. Maar ondertu en waren de foto’s die we te zien kregen vooral van pubs en in het vliegtuig slapende gameontwikkelaars. Was dit nu het meest zinnige dat er over de nieuwe Playstation-IP gezegd kon worden?
Uit elkaar vallend materiaal
In zekere zin wel, want na een vluchtig filmpje dat een in-engine gerenderde Londense ondergrondse laat zien verschuift de focus van de presentatie naar het technische vlak. The Order: 1886 lijkt dan ook vooral te dienen om de kracht van de Playstation 4 te tonen, al verwatert het gebrek aan in-game beelden deze boodschap behoorlijk. Dat wil overigens niet zeggen dat de presentatie niet een aantal intere ante technische elementen uitlicht. De meest opvallende hiervan is het gebruik van base materials en material blending. Waar de meeste moderne games grotendeels gebruik maken van textures, daar worden modellen in The Order opgebouwd uit combinaties van door Ready at Dawn nauwkeurig uitgewerkte shaders van veelvoorkomende materialen (denk aan: hout, ijzer, water, etc.). Aangezien veel 3d-modelleerprogramma’s al op een materiaalbasis werken is het idee moeilijk nieuw te noemen, maar voor een next-gen game is het afstappen van textures zeker een opvallende keuze te noemen. Dat de getoonde screenshots van een natte stenen vloer er indrukwekkend uitzien geeft bovendien aan dat de keuze voor materials wel eens een goede kan zijn.
De rest van de presentatie richt zich voornamelijk op de physics engine van de game, ABEL, die speciaal door Ready at Dawn is ontwikkeld. We krijgen te zien hoe een houten hekje met precisie kapotgeschoten kan worden en hoe kranten realistisch over de grond waaien. Met name dat eerste is inmiddels een cliché in de engine-markt, en hoewel alles er minstens zo gedetailleerd uitziet als concurrerende physics engines kan de demonstratie ons déjà vu-gevoel nauwelijks doorbreken. Technisch geavanceerd is ABEL zeker, maar een ‘wow’-moment brengt de presentatie geen moment.
Gameplay-gokjes
Maar wat deze aardige technische demonstraties en onnodige vakantiekiekjes ons nu eigenlijk over The Order: 1886 moeten vertellen blijft vooralsnog een groot raadsel. Er zijn slechts een paar kleine hints gegeven over het spel zelf. Zo zaten onder de getoonde beelden uit Londen een aantal foto’s van werknemers van Ready at Dawn gebukt naast een muurtje en gedrukt tegen de zijkant van een poort, waardoor we zonder al te veel twijfel durven te stellen dat The Order speelt als een cover-based shooter. Bovendien had het wapen waarmee tijdens de demonstratie alles kapot geschoten werd twee verschillende aanvallen, waardoor we gokken op een alternatieve vuurmodus voor ieder wapen. Dat de technische demonstratie eindigde met het lo chieten van de armen van een teddybeer geeft ons tot slot vermoedens over het nut van het schademodel van de game.
Maar uiteindelijk ontsnappen we niet aan het gevoel dat deze presentatie volstrekt nutteloos was. Over de gameplay valt immers weinig te zeggen en doordat de physics getoond werden in een grafisch teruggeschroefde testomgeving weet The Order ons ook maar moeilijk te overtuigen van de kracht van de Playstation 4. Daarvoor zijn Killzone: Shadow Fall en Infamous: Second Son veel beter geschikt. Een enigszins cynische kijk op de presentatie van The Order schets bovendien lichte zorgen over de langetermijnplanning van de Playstation 4. Wat als dit het beste is dat Sony kan laten zien van de na voorjaar 2014 te verschijnen first-party line-up?
