Eigenlijk had hier nu weer een verslag moeten staan van de singleplayerversie die mij toegestuurd werd. In plaats daarvan, in het licht van derecente ‘going-gold’-melding, een kleine laatste indruk van het spel.Geen makkelijke taak, want eigenlijk is alles al besproken, vandaar datik jullie ook maar al te graag verwijs naar de vorige previews.

Zoals het er nu naar uitziet staat Supreme Commander gewoon als eenhuis, sterker nog, als een flatgebouw van twintig verdiepingen. Degameplay is solide, ontzettend veel fun en bovenal makkelijk in deomgang. Het gebruik maken van de kaart krijgt een geheel anderebetekenis, want door het uitzoomen heb je de volledige kaart, inclusieficoontjes van al je eenheden, op je hele scherm verspreid. Hetoverzicht blijft bewaard, en over grote fronten krijg je zo demogelijkheid om het land te veroveren.

De drie teams, United Earth Federation, Aeon Illuminate en de CybranNation, zijn duidelijk verschillend, ondanks enkele overeenkomsten ingebouwkeuzes. Daar blijft het echter bij, in de loop van de beta hebbenalle units (en daarmee dus ook de facties) hun eigen smoelwerkgekregen. Duidelijk verschillende stijlen en, veel belangrijker nog,allemaal met hun speciale eigenschappen. Van amfibie tanks tot extrasterke luchtmacht, en van kanonnen die nooit mi en tot extra sterkeartillerie. De verschillen zijn legio, en goed gebruik van deverschillende units geven een besli end voordeel in de grootschaligeveldslagen die het spel rijk is. Dit tevens verspreid over het land, dezee en in de lucht.

Supreme Commander is niet één twee drie op te pikken. Het vergt in hetbegin wat coördinatie en mi chien is het zelfs lastig voor beginners,of mensen die in het algeheel nieuw zijn in het genre. Het grondstoffenvergaren werkt anders dan bij de meerderheid van de hedendaagse RTSgames. In plaats van het gebruikelijke hout, goud en voedselverzamelen, gaat het in Supreme Commander om ma a en energie. Ma akomt vanuit kleine, en in latere tech-levels, grote ‘Ma Extractors’.De Ma Extractors zetten de ma a in de planeet om in ma a die jevoor je gebouwen en eenheden kunt gebruiken. Energie komt van degebruikelijke energiecentrales en ook hier moet je klein beginnenvoordat je met de grote centrales aan de slag kunt. De mogelijkheid omma a uit energie te halen bestaat echter ook nog, waardoor de spelerniet afhankelijk is van de sporadisch verspreide ma apunten.

Het doel is uiteindelijk om zo goed mogelijk gebruik te maken van degrondstoffen die binnenkomen. Er zijn verschillende opties van weergavebeschikbaar, om het overzicht zo groot mogelijk te maken: hoeveelenergie komt er binnen en hoeveel gaat er uit? Dit is belangrijk omdatje productie, vanzelfsprekend, niet in mag storten. Een vertraging inde productie kan funest zijn voor je leger en kan de tegenstander dekans geven je volledig te overrompelen. Belangrijker nog, zonder ma akunnen de meeste eenheden geeneens schieten. Dit in stand houden vaneen balans wordt door de beste spelers tot een kunst verheven, maarvoor de minder ervaren spelers is dit ook goed genoeg te doen om de AIaan te kunnen.

Dat gezegd biedt zich meteen het volgende onderwerp aan: de AI. Hoegoed een game ook is, op z’n minst moet de game lekker te ‘skirmishen’zijn om even te oefenen. Ook hier faalt Supreme Commander absoluutniet. De AI is sterk, houdt in de gaten wat jij doet en compenseertzich naarmate jouw handelingen. Bouw jij teveel landtroepen en vergeetje luchtafweergeschut mee te sturen, dan knalt de AI snel even eenlading vliegtuigen uit zijn fabrieken en bombardeert je aanvalsmachtplat. Dit leidt dan weer tot het vijandelijke leger die zijngrondtroepen aanstuurt richting jouw kamp, mogelijk met desastreuzegevolgen.

De AI kan aangepast worden aan bepaalde schema’s. Ze houdenbijvoorbeeld eerst alles in de gaten en storten zich daarna alleen opeen luchtmacht. Deze zogenaamde ‘Archetype’ AI stelt de speler in staatmet een AI te spelen die hem het leukste lijkt. Als je eengebalanceerde, defensieve, agre ieve of mi chien wel een combinatievan alles wil, kan dat door het simpelweg in te stellen.

Maar skirmish is niet alles. Sommige spelers geven ook veel om hetverhaal van een game. Een verhaal dat meestal in de campagnes wordtverteld. Ook de campagnes hebben de volle aandacht gekregen: sfeervollefilmpjes houden je aandacht vast, al waren het nog wat gemakzuchtigevoice-overs in de laatste versie die ik speelde. Er kwam weinig sferuit de stemmen, maar de beelden waren van een heerlijke kwaliteit.Vervolgens word je meteen in een mi ie gegooid, eerst inleidend eenaantal gebouwen en units oprichtend. Al snel kun je een indrukwekkendevijandelijke basis uitschakelen en beschik je al over sterkere legers.De tegenstander staat zijn mannetje en je gaat er al snel helemaal inop. Als ‘Supreme Commander’ in opleiding word je van planeet naarplaneet gestuurd om daar al het schorem dat in jouw weg staat uit deweg te ruimen. Wat daar verder gebeurt? Tja, dat verklap ik verder niet.

Het enige wat het onvermijdelijke succes van Supreme Commander mogelijkin de weg zou kunnen gaan staan, is de balans van het spel zelf. Nietde eenheden die oneerlijk verdeeld zijn, dat zit wel snor, maar quasysteemeisen. De laatste versie die ik in mijn handen had, had nogalveel te morren. Des te meer het aantal units richting de 300 per partijging, kwam de game te vervallen in stotterend beeld, dit terwijl hierecht geen slechte PC staat. Iets wat zorgelijk is, zo dicht bij delancering. Er zat echter nog wat tijd tu en dus het zou mogelijk nogopgelost kunnen worden.

Als laatste zou het dan toch nog een restant van de instapdrempelkunnen zijn. Omdat Supreme Commander toch een vreemde eend in de bijtis in RTS land, is de nogal verschillende speelstijl mi chien wel ietste uitdagend voor sommige spelers. Daarbij is de online community eenechte harde kern van veelal zeer ervaren spelers, die het online spelvoor de nieuwelingen kan bemoeilijken. Er kunnen dan wel weer eigenmultiplayer games opgestart worden, waarin men zelf kan kiezen wie menin de game toelaat.

Uiteindelijk zal alles wel goed komen met Supreme Commander, het speldoet teveel dingen goed om überhaupt nog de fout in te kunnen gaan. Hetuiteindelijke oordeel zullen jullie horen in de review.