De team-based first-person shooter wordt gespeeld in zes-versus-zes-gevechten, waarbij twee teams voor verschillende objectives strijden. Gaat een speler dood dan verschijnt hij of zij na enkele seconden weer in de basis van het team. Dit zet zich voort totdat het aanvallende team de objectives heeft veroverd of als de tijd verloopt waardoor het verdedigende team wint. Wij speelden Overwatch al eerder en net als toen kostte het slecht enkele minuten om helemaal in de game te zitten. Het lijkt Blizzard dan ook weer gelukt om de instapdrempel zo laag mogelijk te maken. Dat wil niet zeggen dat Overwatch een simpele game is. De game weet juist het simpele concept goed te combineren met voldoende diepgang.
Diepgang
Een van de wegen naar die diepgang is het aantal wapens beperken. De meeste speelbare personages beschikken slechts over één hoofdwapen; hierdoor ligt de focus op het uiteindelijke collectieve doel en de strategie van het team. Individueel is er diepgang in de vorm van twee verschillende schietknoppen en speciale vaardigheden. De verschillen tu en personages zijn daarbij groot, wat we merkten in onze speelse ie door met meerdere characters aan de slag te gaan.
Al spelend met het gebruiken we de linkerknop om een salvo aan projectielen af te voeren, terwijl de rechtermuisknop Lúcio vijanden van dichtbij keihard laat wegbeuken. Zijn speciale vaardigheiden zijn het genezen van teamgenoten of sneller bewegen, en wanneer de nood echt hoog is kan hij zijn ultieme vaardigheid gebruiken om alle teamgenoten in de buurt te beschermen. Het levert een ondersteunende rol op, waarbij we vaak in de buurt proberen te blijven van de agre ievere teamgenoten. Op het moment dat je even geen zin in het personage hebt, is het bovendien mogelijk om tijdens een potje te wi elen.
Balans
Dit zorgt voor een intere ante ontwikkeling, waarbij de balans op het speelveld snel kan omslaan. Daarmee zijn de verschillende personages die Overwatch rijk is ook de grote troef van de titel. Kies je voor , dan wordt er een totaal andere aanpak gevraagd dan met Lúcio. Winston kan gigantische sprongen maken en is van dichtbij uiterst gevaarlijk. Hierbij is het een keuze om middenin de strijd te springen en zoveel mogelijk vijanden dood te maken of juist te wachten op een beter moment en locatie. Als we even later met de mech Bastion spelen maken we qua gameplay weer een draai. Bastion kan zich transformeren tot een rijdende schiettoren die gigantisch veel schade kan leveren. Van achteren is de mech echter zeer kwetsbaar en ook hierbij moeten we constant keuzes maken om een goede balans te vinden.
Net als we eerder al concludeerden is Overwatch nu al heel erg leuk om te spelen; de game en alle speelbare personages voelen erg gepolijst en af aan. Het enige grote probleem waar we tegen aan lopen is dat de balans nog erg kwetsbaar voelt. De potjes die wij speelden, en ook waarbij we mee hebben gekeken, eindigden allemaal erg snel. Die korte speelduur is op zich geen probleem, maar bij ieder potje was er een partij die het andere team compleet wegvaagde. Spannende wedstrijden, waarbij er tot de laatste seconde gestreden werd, hebben we niet gezien. Dat kan liggen aan de brede mogelijkheden qua personageselectie of gebrek aan ervaring bij spelers, maar we zagen het zo vaak gebeuren dat het toch echt nog een probleem lijkt met de gameplay-balans.
Dat we eerder dit jaar ook al kritiek hadden op de balans baart ons enige zorgen. Blizzard wil een echte competitieve multiplayergame maken en tot nu toe heeft men met Overwatch alleen bewezen erg toegankelijk en leuk te zijn. Twee sterke punten, die niet per se gaan zorgen voor een lange houdsbaarheidsdatum. Toch houden we ook in ons achterhoofd dat Blizzard niet zomaar een ontwikkelaar is en vrijwel nooit een game heeft uitgebracht voor het honderd procent tevreden is. Voordat we dat punt bereiken ligt er bovendien zeer spoedig eerst nog een bèta op ons te wachten waarna er nog veel kan veranderen.
Overwatch verschijnt voor pc en Mac.