Het grootste verschil zit in de diepste kern van een game: het genre. De eerste twee delen uit de trilogie waren onmiskenbare rpg’s van Japanse makelij. Dit derde deel is een actiegame. Met een beetje pa en en meten kunnen we het mi chien nog een actie-rpg noemen, maar verder dan dat kunnen we niet gaan. Hoe anders omschrijven we een Lightning die aanvallen ontwijkt met Kratosachtige rollen, terwijl ze rondspringt door levels, aanvallen direct onder de actieknoppen verstopt heeft en zelfs cover kan zoeken. Final Fantasy is dood. Lang leve Final Fantasy.
De dertien laatste dagen
Maar eerst maar eens terug naar het begin. Het min of meer open einde van Final Fantasy XIII-2 lijkt met dit derde deel geen direct vervolg te krijgen. We vinden heldin Lightning talloze jaren verder in een wereld die we niet herkennen. Deze is verdeeld over vier diverse eilanden, die met elkaar in verbinding staan middels een spoorwegennet. De Dead Dunes staan voor zanderige woestijnen en oeroude ruïnes, de Wildlands worden gekenmerkt door hun groene jungles, dichte begroeiing en overweldigende natuur, terwijl het derde eiland met zijn grote stad Luxerion een meer stedelijk gebied is. Mooi om te verkennen? Vast en zeker, maar heel veel tijd krijgen we daar niet voor. Deze wereld vergaat binnen dertien dagen. Het naderende eind heeft menig personage hoop, goedheid en een geweten op doen geven. Het is nu aan Lightning om voor het einde der tijden zoveel mogelijk van deze zielen te ontdoen van hun duisternis.
Overige informatie houdt Square-Enix voorlopig nog even angstvallig dichtbij, maar we weten al genoeg om geïntrigeerd te zijn. Waar gaat dit heen? Wat doet Final Fantasy XIII-2-personage Noel Krei in dit geheel en waarom valt hij Lightning aan? Hoezo horen we die andere bekende, Hope, in gesprek met ons hoofdpersonage en wie is dat mysterieuze meisje dat als twee druppels water op zusje Serah lijkt? Vragen genoeg, maar we zijn bereid om te wachten op antwoorden. Intere anter is het om te zien hoe de ontwikkelaars het vechtsysteem denken te verbeteren: met pure actie, één speelbaar personage en meerdere rollen die ingeschakeld worden door van outfit te wi elen.
Kleren maken de vrouw
Je leest het goed, Lightning moet deze keer alleen aan de bak. Geen teamleden, geen monsters die je kunt trainen om met je mee te vechten. Haar grootste wapen? Een uitgebreide garderobe. Elke outfit die je vindt, koopt of krijgt, beschikt over verschillende variabelen. De een heeft een sterke verdediging tegen magische aanvallen, de ander gooit juist jouw fysieke aanvalskracht omhoog. Vervolgens is het aan de speler om de juiste equipment, schilden en aanvallen bij de outfits te kiezen. En met een beetje nadenken besef je dat een goed gevarieerd pakket (je kunt er drie meenemen het gevecht in) het beste resultaat garandeert.
Dit vechtsysteem, gebaseerd op kledingkeuze en niet helemaal onbekend in de serie, doet onder andere denken aan het wi elen van rollen dat de twee voorgaande delen ook als fundering hadden. De balkjes die een groot deel van het scherm opmaken, zorgen ervoor dat je ook hier continu bezig bent met je aanvalsrol. Blijf te lang in één outfit en de bijbehorende balk loopt leeg, waarna je gedwongen wordt te wi elen. Klinkt allemaal behoorlijk als een rollenspel, zo.
Maar in de praktijk is het de actie die op de voorgrond treedt. Zoals we al aangaven is dit, als het gevecht eenmaal begint in het aparte battle screen, veel meer een actiegame dan een rpg. Lightning moet wegrollen voor aanvallen, ze verdedigt, ze countert en valt aan als je op een knop drukt. Dat laatste lijkt geen groot iets, maar in dit geval zijn de aanvallen onder de directe controle van de speler. Onder X zit een specifieke aanval, onder het vierkantje zit er een, onder het driehoekje, onder… Nou ja, je snapt het wel. Geen menu’s, geen automatische selectie, gewoon ontwijken, rammen, verdedigen en af en toe een keer wi elen van outfit. Dat is blijkbaar waar twee delen ervaring toe leiden, praktisch een ander genre.
Geen onbekende
Een behoorlijk andere weg qua gameplay, gecombineerd met een redelijke beperkte presentatie zorgt ervoor dat het nog veel te vroeg is om waardeoordelen of verwachtingen te vormen. Dit is op ontzettend veel fronten een heel ander beestje dan we gewend zijn, terwijl er ook een hoop vertrouwd aanvoelt. Stel dat dit een compleet nieuwe game zou zijn, zonder Final Fantasy-stempel en zonder Lightning als hoofdpersonage, dan zouden we geen idee hebben wat we hier van zouden moeten vinden. Daarvoor is echte informatie nog te schaars en zijn de wereld, het verhaal en de innovatie nog teveel achter de schermen verstopt. Maar dit is geen onbekende voor ons, dit een Final Fantasy. Veelzeggender nog, dit is een Final Fantasy XIII. En in de herfst is het deze game die een hele generatie hoofddelen gaat afsluiten.