Met Uprising maakt Nintendo een uitstapje naar het on rails-genre, op aandringen van spelontwerper Masahiro Sakurai, die ook verantwoordelijk was voor Kirby en Super Smash Bros. Al in 2008 werd zijn bedrijf, ontwikkelstudio Sora, erbij gehaald om Kid Icarus voor de nieuwe 3D-handheld te ontwikkelen. Het was de eerste ontwikkelaar buiten Nintendo die werd ingelicht over de handheld. De visie van Sakurai: de bediening “zo simpel mogelijk maken”. Op die manier kan elke beginnende speler het spel bedienen en kunnen ervaren gamers genoeg precisie in hun schietwerk leggen.
Goed maar niet comfortabel
Uit onze speelse ie blijkt dat de besturing inderdaad erg goed werkt, maar ook dat het niet voor iedere speler zo’n comfortabele speelwijze is. Dit komt door door de plaatsing van de knoppen. Je bestuurt het personage met de draaiknop, schiet met de L-knop en richt met de stylus. De L-knop ingedrukt houden betekent een constante vuurregen. Als je de knop even met rust laat en dan weer indrukt, vuur je een sterker schot af. De stylus rust telkens op het touchscreen en op het bovenste scherm zie je altijd het richtkruis. Goed mikken is dus niet zo moeilijk. Het sturen met je duim op de draaiknop en schieten met de linker schoudertoets is daarentegen niet echt comfortabel en kan na een tijdje irriteren. Het is te hopen dat je in de uiteindelijke versie helemaal zelf kunt instellen welke knoppen je wilt gebruiken.
Hoewel de meeste aandacht tot nu toe is uitgegaan naar de actie in de lucht, bevat de game ook actiemomenten op de grond. De achterliggende gedachte is dat Pit eigenlijk niet kan vliegen, maar een speciale kracht van de lichtgodin Palutena heeft gekregen waardoor hij een paar minuten over vleugeltjes beschikt. Hij vliegt daarmee op zijn eindbestemming af om daar tegen de legers van Medusa te strijden en hier en daar een eindbaas een kopje kleiner te maken. Vanaf dat moment speel je Kid Icarus: Uprising dus als een derdepersoon actiespel waarin je van afstand kunt schieten en van dichtbij fysieke aanvallen uitvoert. Op de grond wordt vastgehouden aan hetzelfde bediening chema, wat een tikkeltje vreemd aanvoelt. Je loopt met de draaiknop, richt met de stylus en maakt een draai van 180 graden door snel met de stylus over het scherm te vegen. Door twee keer in één richting te bewegen, voer je een sprintje uit.
Nieuwe spelserie
Hoewel we vraagtekens zetten bij de besturing, komt de actie, vooral die in de lucht, goed uit de verf. Ook zijn er nog onderdelen om bij de uiteindelijke versie dieper in te duiken, zoals de keuze voor verschillende wapens (Blade, Claws of Orbitars) en de multiplayermodus voor drie tegen drie spelers. Mi chien wel de belangrijkste reden om uit te kijken naar Kid Icarus: Uprising is dat de speelwereld van dit flinke ventje eindelijk eens behoorlijk uit de doeken wordt gedaan. De fans van de eerste game kunnen nu voor het eerst aanschouwen hoe Pit in een uitgestrekte wereld met kla ieke gebouwen, vechtende goden en mythische wezens pittig van zich afbijt.
De personages en omgevingen lijken in de verste verte niet meer op die uit de originele 8-bitgame uit 1987, maar dat maakt weinig uit. Het charmante sfeertje, de kleurrijke omgevingen en de geinige vijanden vormen genoeg aanleiding om deze game heel nauwlettend in de gaten te houden. En of je Pit nu voor het eerst ontmoet, of al jaren op hem wacht, Kid Icarus: Uprising voelt als een nieuwe spelserie en eist een plekje op tu en de Mario’s, Zelda’s en Kirby’s.