Toen DJ Hero door Activision uit de doeken werd gedaan, kon de ontwikkelaar op weinig positieve respons rekenen. De stortvloed aan muziekgames leek zijn tol te hebben geëist en weinig gamers stonden open voor nog meer randapparatuur. Toch lag de stap naar een muziekgame met draaitafels en hippe diskjockeys voor de hand. Hiphop, pop en andere gelijksoortige muziek genieten tegenwoordig van immense populariteit, terwijl rock en metal bijna uit de playlists van MTV en TMF verdwenen zijn. Of je het dus wil of niet, in de hedendaagse discotheken hebben de gitaar en het drumstel plaatsgemaakt voor synthesizers en hiphopbeats. Een 'onlogische stap' valt een game die toegespitst is op dj's dus eigenlijk niet te noemen.
Maar betekent dit nu dat DJ Hero enkel het dj-genre breed neemt? Nee, integendeel zelfs. Bij de presentatie die wij te zien kregen werd continue benadrukt dat DJ Hero muziek voor iedereen bevat. Genre's als hiphop, dance of club spelen natuurlijk een belangrijke rol, maar DJ Hero heeft duidelijk een breder muzikaal aanbod dan dat. Zo maken onder andere The Beastie Boys, Foo Fighters, Jackson 5, Motörhead en The Gorillaz hun opkomst. Overigens worden alle liedjes in een andere vorm gegoten. We gaan nu immers aan de slag met draaitafels en logischerwijze worden de nummers daarom met een andere plaat gemixt. Iets wat heerlijke (en hilarische) combinaties tot gevolg heeft. Wat dacht je bijvoorbeeld van Feel Good inc. van The Gorillaz met I Heard It Trough The Grapevine van Marvin Gaye?
Qua gameplay volgt DJ Hero grotendeels het principe van Guitar Hero. Je vijf (of vier) drumpads of gitaarknoppen hebben plaatsgemaakt voor drie 'stream'-knopjes. Deze bevinden zich op de draaiplaat, welke zich weer naast een verstelbaar deck met de zogenaamde Euphoria-knop en Cro fader bevinden. Moeilijke benamingen, maar het principe is simpel. Met de knopjes op de plaat speel je de 'noten' die op het scherm verschijnen, met de Euphoria-knop ga je in turbo-modus (lees: Star Power) en met de cro fader wi el je tu en de twee platen die je met elkaar mixt. Soms bevinden de noten zich namelijk aan de linker- of rechterkant (buiten de notenbalk) en enkel met de cro fader kun je deze bereiken.
Net als in Guitar Hero is de Easy-modus een slaapverwekkend gebeuren, terwijl de Expert-modus het uiterste van je vaardigheden vereist. Aangezien de mixplaat net als bij een echte draaiplaat naar voren en naar achteren bewogen kan worden, moet je op de hogere moeilijkheidsgraden naar onder of boven 'scratchen'. Ook is er nog een knop waarmee je malle effectjes toe kan voegen, vergelijkbaar met de tremolo op een gitaar. In het begin zul je de liedjes met geringe moeite tot een goed einde brengen, maar echt moeilijk – en dus indrukwekkend – wordt het pas in de Expert-modus. Wanneer je al deze knoppen met elkaar moet combineren sta je als een echte bezige dj achter de draaitafel.
Maar hoe goed de tracklist ook is, of hoe veel knopjes de controller ook kent; de game staat of valt bij de uitvoering van de gameplay. De muziekgames zitten in een dip omdat ze niet meer weten te innoveren. Nieuwe instrumenten introduceren mi chien nieuwe mogelijkheden, maar het principe verandert niet. Je drukt immers nog steeds dezelfde gekleurde knopjes, zoals je drie jaar geleden al deed. DJ Hero borduurt in zekere zin op dit systeem voort, al zij het met een twist. Maar echt revolutionair is de draaitafel niet; er wordt in prinipe nog steeds gebruikgemaakt van het aloude knopjes-principe.
Ondanks dat lijkt DJ Hero een zeer vermakelijke game te worden. Het mixen van de nummers was een leuke afwi eling, zeker vergeleken met het gejengel op een plastic gitaar zoals we dat al jaren doen. Toch is er een valkuil: de prijs. Maar liefst 120 euro voor weer een nepinstrument lijkt overdreven. Het is dan ook nog maar de vraag of DJ Hero een nieuwe markt aan weet te boren of dat het enkel de Guitar Hero-fanaat aan spreekt. De gamers uit de laatste groep zullen namelijk weinig intere e hebben in nóg een instrument.