Di idia 012: Duodecim Final Fantasy (what’s in the name) probeert een vergelijkbaar kunstje te flikken. Net als het eerste deel (waar de ‘012’ vandaan komt, mag Joost weten; het is de tweede Di idia) plukt het spel personages uit de bekendste Final Fantasy-titels en zet hen in een vechtarena tegenover elkaar. De vraag is alleen of Square-Enix het zich nog kan permitteren om er een potje van te maken. Een aantal jaar geleden kon dat nog redelijk makkelijk: zelfs gamejournalisten behoorden tot de Final Fantasy-fanatici. Een spel met iconen als Cloud en Zidane zou daarom hoe dan ook inslaan als een bom.
Een actiespel?
Anno 2011 liggen de zaken anders. Sinds de vorige generatie consoles zijn er belachelijk veel spin-offs van Final Fantasy verschenen. Bovendien hebben Final Fantasy XIII en XIV de serie geen goed gedaan. XIII is zeker geen slecht rollenspel, maar had toch niet de allure die je van een Final Fantasy-game verwacht. Het veertiende deel was wel echt een frutsel van jewelste. Sommigen plaatsen hierdoor hun vraagtekens bij de toekomst van de serie.
Di idia draait dan weliswaar voor een groot deel om de personages, het kan niet langer alleen leunen op de licentie. Maar dat hoeft ook niet. Het is namelijk een van de weinige derdepersoons actiespellen waarbij je ook echt merkt dat hij voor de PSP ontwikkeld is. Want jawel, Di idia is een actiespel pur sang. Maar dan wel op z’n Final Fantasy’s. Square-Enix smijt namelijk een dertigtal Final Fantasy-personages bij elkaar, mixt er een bijbehorende soundtrack bij en giet er het kenmerkende anime-sausje overheen.
Verdedigende krachten
Hoe dan ook, in Di idia 012 neem je dus zelf het zwaard in handen. Dit werkt, net als in het origineel, als een zonnetje. Binnen mum van tijd heb je door hoe je de meest complexe aanvalscombinaties uitvoert en sla je kwade geesten als Sephiroth en Jecht uit het veld. De opzet heeft wel iets weg van Super Smash Brothers, maar dan wel met een tactische twist. Je hebt om te beginnen namelijk twee basisaanvallen. De zwakste variant levert je dapperheidspunten (wij verzinnen het niet) op. Heb je er genoeg opgespaard, dan zijn je andere standaard aanvallen vele malen krachtiger.
Maar als we het spreekwoord moeten geloven, red je het niet met dapperheid alleen. Dit geldt ook in de wereld van Final Fantasy. Echt sterke aanvallen voer je namelijk pas uit wanneer je in de Ex-modus geraakt. Hiervoor moet je de tegenstander flink wat schade aanrichten en een soort lichtballen verzamelen. De Ex-modus zat ook al in het eerste deel en bleek deels ten koste te gaan van de balans. De speciale aanvallen waren namelijk zo krachtig dat diegene die als eerste deze status bereikte zich bijna zeker tot winnaar kon kronen.
Om deze reden is Square-Enix de verdedigende partij tegemoet gekomen. Voert iemand een speciale aanval uit, dan kun je hem nu een stuk gemakkelijker counteren. Hierdoor heeft het bereiken van de Ex-modus ook een keerzijde en moet je een stuk zekerder van je zaak zijn als je een speciale aanval wilt uitvoeren. Deze toevoeging maakt de gevechten dynamischer. Waar eerst enkel de grootste autowegen beschikbaar zijn, leiden nu ook de kleine zijstraatjes naar Rome.
Final Fantasy-orgie
Ook met de cast scoort Di idia 012 veel punten. Allereerst door de namen zelf. De strijd tu en Cloud en Sephiroth kon al in het origineel gestreden worden, maar nu kun je bijvoorbeeld ook met Vaan en Lightning (uit respectievelijk het twaalfde en dertiende deel) aan de slag. Dat je voorafgaand aan een gevecht nu ook een hulpje kunt kiezen dat je in een benarde situatie te hulp schiet, is het al helemaal een Final Fantasy-feest.
Toch is het vooral de invulling van de personages die de gevechten zo intere ant maken. Het is een cliché om te roepen dat ‘elk personage echt anders vecht’, maar in het geval van Di idia gaat dit toch echt op. Sommigen hangen aaneen van magische aanvallen die vooral van een afstand effectief zijn, terwijl anderen het van hakken en zagen moeten hebben. Dit heeft als gevolg dat Di idia je veel verschillende speelstijlen voorschotelt. Maar kies niet te snel voor een vast personage, want soms is het de moeite waard om met iemand anders de arena te betreden. Door het juiste personage te kiezen is het veel gemakkelijker om een aanval trategie uit te stippelen die de zwakke plek van je tegenstander kan misbruiken.
Heuse campagne
Di idia 012: Duodecim Final Fantasy heeft dan wel een rare naam, uiteindelijk is het een echt vervolg. Toch betekent dat niet dat Square-Enix er weinig aandacht aan heeft geschonken. Integendeel. Het vechtsysteem lijkt door de countermogelijkheden een stuk beter in balans en er is zelfs een nieuwe campagne aan toegevoegd, die je door een levendige wereld laat rondbanjeren. Alsof je een ‘gewone’ Final Fantasy-game speelt, dus. Of deze modus iets toevoegt? Je leest het over een paar weken in de recensie.