Het eerste deel van Darksiders kwam als donderslag bij heldere hemel. Het leende veel elementen van andere games, maar gebruikte gelukkig wel alleen de goede. Dat zorgde voor een sfeervolle, vermakelijke ervaring en simpelweg een hele goede action-adventure. Het grootste nadeel van de game was echter zijn zwakke opbouw. Het verhaal kwam langzaam op gang en hoofdrolspeler War was in de eerste paar uur ronduit beperkt.
Na de eerste drie à vier uur gespeeld te hebben, is in ieder geval duidelijk dat Darksiders 2 niet die zwakke opbouw heeft. Death maakt zijn introductie in een besneeuwde omgeving en samen met de muziek wordt meteen de juiste snaar geraakt. Daarnaast wordt het hoofdverhaal op natuurlijke wijze en met een goed tempo uitgelegd en kom je al snel een hoop intere ante personages tegen. Ook Death bewijst al meteen een sterk personage te zijn. Zijn cynische, koude persoonlijkheid geeft hem een krachtige en mysterieuze uitstraling, wat alleen maar versterkt wordt door zijn stijlvolle design. Death is de leider van de four horsemen en dat geloof je meteen. Je zal War op geen enkel moment gaan mi en.
Zuiveren van War
Alhoewel Darksiders gebruikt maakt van een hoop Bijbelse referenties is er weinig meer over van het oorspronkelijke verhaal over de vier ruiters van de Apocalyps. Death en War representeren weliswaar nog steeds de kwade krachten van de dood en de oorlog, maar hebben ook de nodige menselijke eigenschappen. Death toont bijvoorbeeld een warme vorm van broederschap door zijn hele avontuur te wijden aan het zuiveren van de naam van War. Ook het willen redden van de mensheid is een doel dat hij in het nieuwe testament niet zou nastreven. Deze context is echter de basis van een sterke fantasy-setting, waarbinnen deze eigenzinnig gevormde Death goed past.
Specifiek gezien gaat het verhaal vooral over de te vroege Apocalyps die War volgens de hoge autoriteiten afgeroepen zou hebben. Death heeft echter geen twijfels over de integriteit van zijn broeder, hetgeen een eerste aanzet is voor de nodige complottheorieën, mysteries en dubbele lagen. Hij reist af naar de Nether Realms, een plek tu en hemel en aarde die vier keer zo groot is als de wereld in het eerste deel. Aldaar word je verwelkomd door de Makers, een dwergachtig ras dat ooit de wereld creëerde. Meteen valt op hoe sterk de voice-acting is waardoor je zoveel mogelijk wilt verkennen van het universum van Darksiders en wat er zich in afspeelt.
Sfeervol en magisch
De omgeving waarin de Makers leven doet ons in eerste instantie denken aan Rivendell, de wereld van de elven in Lord of the Rings. Het is een door bergen omringd landschap met stenen constructies en zorgt gelijk voor een magische uitstraling. De fri e groene kleuren staan in mooi contrast met de donkere zwartblauwe kledij van Death en ook de andere omgevingen vormen het decor voor een mooie kleurrijke ervaring. Zo is er een schaduwwereld met overwegend grijze tinten waar alleen Death, de vijanden en de rode gloed van zijn wapen te zien zijn. De comicstijl van de graphics, en de mooie kleuren maken van de gevarieerde omgeving een schitterende verbetering ten opzichte van de gotische, apocalyptische wereld uit het eerste deel.
Vloeiende dood
De gameplay in het tweede deel komt herkenbaar over, maar is op bepaalde opzichten zo aangepast dat het toch voor een andere dynamiek zorgt. Death is sowieso een veel beweeglijker, vloeiend en behendig personage dan War en dat zie je terug in de platformactie en het vechten. Het springen langs muren, manoeuvreren over uitsteeksels en klimmen doet denken aan Prince of Persia en werkt zoals het zou moeten. Vooral in combinatie met puzzels is het een leuke afwi eling op de actie.
Het vechten is eveneens erg sterk opgezet. De flow is heerlijk en de dynamiek tu en ontwijken en aanvallen voelt als het opzetten van een dansvoorstelling. Wat opvalt is dat je geen aanvallen meer kunt blokken, maar dat maakt vrij weinig uit. Door de snelheid van Death is ontwijking namelijk de voornaamste vorm van verdediging en blijf je constant in beweging. Dat is overigens ook nodig want over zowel de kleine vijanden als eindbazen loop je niet zomaar heen. De bo fights van reusachtige proporties zijn zelfs best pittig en vereisen soms zelfs dat je even terug moet reizen om te grinden of items te kopen.
Net als in het eerste deel heb je voor je strijd de beschikking over primaire wapens, je zeis en je geweer, en een groot arsenaal aan te vinden secundaire wapens. Denk daarbij aan enorme bijlen tot scherpe klauwen. Nieuwe wapens, net zoals nieuwe armor, zijn te vinden door loot op te rapen van gedode vijanden, iets wat in het eerste deel niet kon. Een leuk detail is daarbij dat deze loot random willekeurig is en je dus andere items tegenkomt dan je vrienden.
Ook het versterken van Death met nieuwe skills en extra vaardigheden is een stuk uitgebreider dan in het eerste deel. Je hebt twee verschillende skill trees waar je met elk nieuw level een nieuwe kracht of aanval kan toe-eigenen. Daarbij kun je overigens kiezen tu en vecht- en magie gerelateerde krachten.
Fantastisch, tot nu toe
Darksiders 2 lijkt aldus wederom een grote vera ing te gaan worden als het niveau even hoogstaand als de eerste drie uur blijft. De game nodigt simpelweg uit om constant te blijven spelen door zijn uitmuntende flow en uitstekende balans. Het vechten, de platformactie en de puzzels zijn daarnaast allen uitdagend genoeg voor een evenredig intense ervaring. Dit is een action-adventure zoals het hoort en als het verhaal zich in de game overtuigend weet te ontwikkelen, kan Darksiders 2 een fantastische game worden. Mi chien wel de beste van het jaar.