Call of Duty: Advanced Warfare – Het is weer Call of Duty | Gamer.nl

PC REVIEW - Als je gevraagd wordt om een Nederlandse gamedeveloper te noemen, zal je vermoedelijk Killzone-ontwikkelaar Guerrilla Games noemen. Toch zijn er inmiddels ook talloze andere, kleinere studios die fraaie (indie)games hebben uitgebracht. Zo brachten de afgelopen jaren ons onder andere Reus van Abbey Games, Awesomenauts van Ronimo Games en Luftrausers van Vlambeer. Met regelmaat komen er dus kwalitatief degelijke titel van Nederlandse bodem. Nieuw in dit rijtje is Amulware, dat debuteert met Roche Fusion.

Ook andere bekende elementen van de serie keren in volle glorie terug. Denk aan teammaten die commando's richting de speler schreeuwen, onverwachte situaties die compleet escaleren of futuristische explosieve speeltjes waarmee rondgetoerd mag worden. Het aandoen van tal van verschillende locaties is er ook eentje die van de lijst kan worden gevinkt; naast het bezoeken van Zuid-Korea wordt er in Call of Duty: Advanced Warfare ook abgeseild richting een geheime chemische legerbasis die diep verstopt in een bos ligt.

Een nieuwe generatie

Is dat erg, is de hamvraag? Menig mondig hardcore gamer zal honderd procent 'ja' zeggen, maar miljoenen mensen kopen jaarlijks Call of Duty-games en vermaken zich uitermate met de gerepresenteerde achtbaanrit. De game belooft jaarlijks een enkel ding: actie en spektakel. De serie heeft dat bijna altijd waargemaakt, al teerde de singleplayer van Ghost vorig jaar wel heel erg op het welbekende.

Ghosts vormde bovendien een ongemakkelijke brug tu en de vorige en huidige generatie spelcomputers, terwijl Advanced Warfare toch echt duidelijk kiest voor de toekomst. De game ziet er niet overdonderend mooi uit, maar draait weer karakteristiek soepel en tovert door de nieuwe paardenkracht ook meer visueel vuurwerk op het scherm.

Call of Duty: Advanced Warfare

Op vrijwel ieder moment in de game zijn er wel visueel intere ante dingen aan de hand. Een legervoertuig dat met doordringende blauwe laserstralen de omgeving afspeurt naar vijandige soldaten. Een uitslaande brand die net is veroorzaakt door een ontplofte granaat. Een zoeklicht van een helikopter dat de speler ’s nachts opjaagt richting de rand van een glinsterende rivier. Het zijn voor de jaarlijkse ‘CoD-sumenten’ de zaken die een wereld van verschil maken. Voor de hardcore speler is het vooral een teken dat Sledgehammer Games zijn huiswerk doet.

Futuristische inslag

De blik op de toekomst is niet alleen op technologisch vlak gemaakt, ook verhaaltechnisch. In 2012 beweerde Black Ops 2-ontwikkelaar Treyarch dat de serie ‘nooit de kant van laserwapens op zou gaan’. En hier zijn we dan, twee jaar later. We hebben drones, er zijn pakken met exo-skeletten waarmee de speler zichzelf onzichtbaar kan maken, er stampen grote mechs door het beeld en inderdaad, ook laserwapens zijn van de partij. Het voelt wat raar dat binnen het canon er wat tegenstrijdigheden zijn ontstaan. En ergens is ook te zien dat de delen die na die uitspraak kwamen met een soort identiteitscrisis leken te kampen.

Dat terwijl het kerndoel simpel is: de singleplayer van Call of Duty draait altijd om het bieden van een intense ervaring als een goed getimede en vermakelijke kermisattractie. Advanced Warfare lijkt dat te snappen en kiest eigen elementen die het wil uitlichten. Dat betekent tal van high tech gadgets, destructieve drone-wolken, grote mechs en meer van dat overdreven werk.

Call of Duty: Advanced Warfare

De bestorming van een chemische plantage was daar al een prima voorbeeld van: zonder blikken of blozen wordt een omgeving, waar overal wordt gewaarschuwd voor gevaarlijke stoffen, vrolijk kapotgeschoten alsof de kleiduivenvereniging honderd jaar bestaat. Panelen ontploffen, branden slaan uit, vijanden donderen van stellages en de sprinklerinstallatie is blijkbaar op vakantie. Binnen no-time staat alles in de hens en vlucht de speler naar een garage waar toevallig net een prototype tank staat geparkeerd, met de sleuteltjes in het contact. Een rijsequentie volgt snel, eindigend met een explosie van het net bemachtigde speeltje.

En Kevin dan?

Kevin Spacey's evenbeeld Jonathan Irons was in de demonstratie in geen wegen of velden te bekennen en zijn betrokkenheid bij het project is ook duidelijk: hij heeft model gestaan voor de game en het is aan Sledgehammer om zijn rol zo optimaal mogelijk in de game naar voren te brengen. Hij moet gefaseerd ten tonele verschijnen. De gekozen gameplay bood dat niet.

De singleplayer van Advanced Warfare is Call of Duty, blijft Call of Duty en gaat ook niets anders zijn dan Call of Duty. Dat is een wetenschap waarbij iedere speler zijn eigen conclusies moet trekken. Wie zoekt naar een nieuwe ervaring op singleplayer-shootergebied weet al jaren dat de CoD-serie niet de beste optie is. Wie spektakel wil zit aan het goede adres. Zo duidelijk kan het zijn.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou