Battlestations: Midway is een realistische strategiegame. Iedereen die denkt binnen twee seconden airborne te zijn, wat Japanners neer te halen om vervolgens op de fiets naar college te springen, komt bedrogen uit. Battlestations: Midway vereist inzicht, gevoel met de game en ook flink wat tijd. Wanneer je de game voor het eerst opstart en je jezelf direct in het diepe gooit door een mi ie te starten, weet je mijn god niet waar te beginnen.
De tutorial, opgedeeld in de verschillende aspecten die game rijk is, doorlopen is daarom een must. Dat het tempo in de tutorial zo laag is dat zelfs je opa nog met de game overweg kan is wellicht een strategische keuze van Eidos (ook niet-handige vaders kunnen zo met de game aan de slag), maar het zorgt er wel voor dat je even door moet bijten voordat je aan de echte lol en spanning toekomt.
Echter, voor de ware strateeg zijn er vervolgens wel legio mogelijkheden. Battlestations: Midway kent een verhaalmode, waarin je met de kersverse marinier Henry Walker de weg van laaggekla eerde gunner tot hooggeplaatste pief met veel units onder je hoede, kunt doorlopen. De opwaardering van Walker staat in direct verband met de moeilijkheidsgraad van de game. Waar je in het begin nog relatief simpele opdrachten uitvoert met slechts een paar voertuigen, schakel je in de laatste mi ies continu tu en de talloze squadrons onder je hoede.
De wereld van Battlestations: Midway is volledig 3D, maar de gameplay is feitelijk gebaseerd op een RTS. Het geeft in het begin een raar gevoel om een strategiegame te spelen die er eigenlijk uit ziet als een standaard arcadegame. Dit gevoel trekt echter langzaam weg. Er is een tactische map waarop je in 2D je acties kunt bepalen, maar wanneer je echt van de innovatieve gameplay gebruik wilt maken, is er ook de mogelijkheid om je acties in de normale speelwereld te plannen. Je wi elt hierbij met een druk op de knop van een vliegtuig naar een vliegdekschip, en van een onderzeeër naar een bombarderend schip.
Zoals gezegd, vergt de besturing behoorlijk wat gewenning en vraagt ieder voertuig om een eigen aanpak. Zo kun je een schip dat beschadigd is in een speciaal menu weer repareren door er manschappen aan toe te wijzen. Het realisme komt hierin naar voren, want het schip kan niet alleen algemeen beschadigd raken, maar in tal van subopties. Ben je geraakt door een onderzeese torpedo, dan moet je crew eerst het lek dichten om vervolgens het water te lozen. Komt de aanval echter uit de lucht en ontstaat er brand (ook weer in twee varianten: op het dek of in de machinekamer) dan worden er weer andere acties vereist. En terwijl jij je schip aan het repareren bent, probeert ergens anders weer een fighter een vijandelijke unit uit te schakelen. De gameplay wordt hierdoor één grote multitasking.
Het leuke aan Battlestations: Midway is dat je niet alleen toe hoeft te kijken hoe er gevochten wordt: je kunt zelf ook participeren in de strijd. Neem een fighter onder je controle en je doet direct mee. De besturing van de vliegtuigen was in de previewversie die wij speelden nog ietwat stroef en leek al meer gebaseerd te zijn op de Xbox 360-versie van de game (met controller) dan op de besturing met muis en toetsenbord. Sowieso ben je bij Battlestations: Midway aan het verkeerde adres voor heftige solo actie, het gaat meer om het grotere geheel van talloze voertuigen die op basis van jouw commando’s een perfecte aanval uitvoeren. Wanneer dit lukt is het gevoel van voldoening immens groot.
Het is duidelijk dat Eidos met deze game zich op de gevorderde gamers richt die het geen probleem vinden om eerst flink wat uren in het leren van de besturing en de aanvalsmogelijkheden te stoppen, voordat ze daadwerkelijk met het spel kunnen beginnen. De speelse ie die wij met de game hadden bevestigde dit beeld volledig, al is de game zeker wel speelbaar en kan zich bij de juiste voorbereiding en inspanning een machtig mooie strijd ontwikkelen. Met elf mi ies in de verhalende mode, een twaalftal extra challenge mi ies en een uitgebreide multiplayer optie is de geharde lucht- en zeebrigadier dan ook wel even zoet. In februari zullen we zien of de game z’n potentieel echt waar maakt. Wellicht trekt de game met een iets soepelere besturing ook meer dan de oorlogsveteranen die puur realisme willen.